Της Γιώτας Μπάγκα
Ο Αριστοτέλης, πατέρας όλων των σύγχρονων επιστημών
στα “ Πολιτικά” του χώρισε τα
πολιτεύματα σε ορθά και παρεκκλίσεις. Η διάκρισή του βασιζόταν σε ένα και μόνο
κριτήριο: αν η εξουσία ( είτε την κατέχει ένας, λίγοι ή πολλοί) στοχεύει στο
καλό όλων των πολιτών ή στοχεύει στο καλό αυτών που έχουν στα χέρια τους την
εξουσία. Αν στοχεύει στο καλό όλων των πολιτών, τότε το πολίτευμα είναι ορθό. Αν, ωστόσο, αυτοί που
ασκούν την εξουσία δουλεύουν για
το δικό τους συμφέρον και το συμφέρον των
φίλων τους, τότε το πολίτευμα είναι παρέκβαση,
παρέκκλιση, φαυλότητα.
Σήμερα,
κριτήριο αμάχητο για την ορθότητα του πολιτεύματος είναι ο σεβασμός και
η υποταγή στο Σύνταγμα που αποτελεί τον κατασταστικό χάρτη που ρυθμίζει την ατομική
και συλλογική ζωή μας. Κάθε παρέμβαση του Συντάγματος αποτελεί παρέκκλιση του
πολιτεύματος, πόσο μάλλον, αν αυτή
γίνεται για ατομικό ή κομματικό όφελος
Τον τελευταίο καιρό γινόμαστε θεατές σε ένα
πολύ τρομακτικό θέαμα: ανάμειξη της εκτελεστικής και της δικαστικής
εξουσίας, υπουργοί που συχνάζουν στον
Άρειο Πάγο, υπουργοί που γνωρίζουν την ταυτότητα “προστατευόμενων” μαρτύρων, κουκούλες
παντού, δύο μέτρα και δύο σταθμά, ανάλογα με το αν αναφερόμαστε στους “δικούς
μας” ή στους “άλλους”...
Πάμε όμως και πιο πέρα: σπίλωση με στόχο την
εξόντωση των πολιτικών αντιπάλων, επίθεση στις συζύγους των ( πχ Μαρέβα Γκραμπόφσκι, Ευγενία Μανωλίδου, Λίνα
Νικολοπούλου...), επιθέσεις στην εργασία τους με στόχο τον ολοκληρωτικό αφανισμό, ιδιαίτερα
των πιο επικίνδυνων, που ακούγονται περισσότερο...
Και πάμε ακόμα πιο πέρα : έλεγχος των ΜΜΕ, μετατροπή
της δημόσιας τηλεόρασης σε κομματικό παραμάγαζο, προσπάθεια ελέγχου της κοινής
γνώμης και αλλαγής της αντζέντας όταν αυτή δεν συμφέρει...
Και ακόμα πιο πέρα: χάιδεμα “ρουβικώνων”, εξτρεμιστών,
αναρχικών και πάσης φύσεως μπαχαλάκηδων, ώστε να αποτελούν κομματικό στρατό,
έτοιμο για όλα σε περίπτωση ανάγκης, προσπάθεια να χαρακτηριστεί κανονικότητα η
αδειοδότηση από τις φυλακές δολοφόνων (
ας πέθανε ο 26χρονος από μόλυνση στο δόντι, αυτός δεν είχε καν δικαίωμα να το
δει ένας γιατρός, αλλά αυτός ήταν άχρηστος για το σύστημα, ενώ ο τρομοκράτης μέρος του συστήματος),
απελευθέρωση χιλιάδων από τις φυλακές ...
Πάμε ακόμα πιο πέρα: δημιουργία κομματικού
κράτους με χιλιάδες διορισμούς και ένα μόνο κριτήριο: την αφοσίωση στο κόμμα.
Κατάργηση της αξιοκρατίας. Βόλεμα ημετέρων ( εμείς από την άλλη τους διορίζαμε
με fax, τους ίδιους βέβαια καθότι η αριστερά έχει ηθικό πλεονέκτημα και γι
αυτό της ανήκει το δημόσιο...).
Όλα τα παραπάνω αποτελούν αδιάσειστο τεκμήριο
πως εδώ στήνεται ένα καθεστώς. Δεν μας το έχουν κρύψει άλλωστε. Ο ίδιος ο
πρωθυπουργός έχει δηλώσει θαυμαστής του Μαδούρο που χρηματοδότησε το κόμμα (
ναι αυτού του Μαδούρο που έχει κλείσει στη φυλακή την αντιπολίτευση κι έτσι θα
πάει σε εκλογές, του Μαδούρο που στη
χώρα του ένα κουτί αντιβίωσης ξεπερνά σε τιμή το μέσο μηνιαίο μισθό, του Μαδούρο που ο λαός του περνάει κατά
χιλιάδες προς την διπλανή Κολομβία...). Το δήλωσε και η πρωθυπουργική σύζυγος
πως δεν έχουν πάρει ακόμα στα χέρια τους την εξουσία....
Κι επειδή φαίνεται πως πάμε για καθεστώς (σταλινικού
τύπου μάλιστα) η ευθύνη βαρύνει σύσσωμη την αντιπολίτευση και τις υγιείς
δυνάμεις της κοινωνίας. Βαρύνει περισσότερο τους ώμους όσων ανήκουμε στην
αξιωματική αντιπολίτευση: επιβάλλεται να έχουμε ενότητα και ομοψυχία, να θέσουμε
το “εμείς” πάνω από το “εγώ “, να βρισκόμαστε σε εγρήγορση για να
προστατεύσουμε την Δημοκρατία μας. Γιατί ο κίνδυνος είναι πια ante portas...
