Δημοσιεύτηκε 26 Οκτ 2017
Μία άλλη Πολιτεία υπεράνω Νόμων με ένα κράτος δικαίου που θυμίζει το Μεσαίωνα, τους ληστές των Δασών και τον Ρομπέν του λαού, σηματοδοτεί η επίθεση των γνωστών-άγνωστων που κινούνται ανενόχλητοι στη σφαίρα της ανώνυμης παρα-εξουσίας.
Μία άλλη Πολιτεία υπεράνω Νόμων με ένα κράτος δικαίου που θυμίζει το Μεσαίωνα, τους ληστές των Δασών και τον Ρομπέν του λαού, σηματοδοτεί η επίθεση των γνωστών-άγνωστων που κινούνται ανενόχλητοι στη σφαίρα της ανώνυμης παρα-εξουσίας.
Μετά την κατ’επανάληψη συμβολική
διακόρευση της Βουλής των Ελλήνων, που λειτούργησε μετά τη δικτατορία των
Συνταγματαρχών και τα προς αποκατάσταση του δικαίου βασανιστήρια της ΕΣΑ, εις
όφελος των καθαρόμαιων λαμογιών της πολιτικής και μίας μιζαδόρικης κάστας της κοινωνίας
και εις βάρος του Έθνους, της Πατρίδας και του λαού της, ο ξενόφερτος Ρουβίκωνας
συνέχισε με το να καταστρέφει την κρατική περιουσία την οποία αφειδώς και
αφελώς πληρώνουν οι φορολογούμενοι πολίτες. Στη συνέχεια και έπειτα από μία αντίδραση
του αναπαλαιωμένου μας κράτους έγιναν συλλήψεις, όπου μετά την άρνηση παροχής
των δακτυλικών αποτυπωμάτων τους το Κράτος της Ελλάδας αγκάλιασε το Ρουβίκωνα
του ως αγνώστου ταυτότητας τρομοκρατική οργάνωση με ενίοτε «κοινωφελές» έργο.
Η σημερινή αποκατάσταση του
περί κοινού αισθήματος με άγνωστα κριτήρια επιλογής στόχων και πολιτικούς
σκοπούς αναμφίβολα πλήττει κάθε δημοκρατικό Κράτος που λειτουργεί βάση Νόμων και
κυρίως προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Στο τελευταίο κρύβεται και η
πεμπτουσία της λυσσαλέας προσπάθειας να παραμείνει η Ελλάδα σε αποικιοκρατικό
καθεστώς όπου τα πάντα ξεπουλιούνται και ανταλλάσσονται για τη διατήρηση εξουσίας.
Εδώ όμως τίθεται επίσης και το μεγάλο ερώτημα και πρόβλημα της Ελληνικής
Δημοκρατίας και της κοινωνίας μας; Λειτουργεί
το κράτος μας και προς όφελος ποιων;
Της Δικαιοσύνης Ήλιε Σκοτεινέ
Δεν τίθεται αμφιβολία εκ του
αποτελέσματος ότι η ελληνική Δικαιοσύνη δείχνει να λειτουργεί εις όφελος μίας κάστας
εξουσίας και εις βάρος του λαού και του Κράτους κατ’ επέκταση. Με δόλο ή χωρίς
είναι ασφαλώς δευτερεύον θέμα δικαστικής ή άλλης έρευνας. Αυτό που έχει σημασία
είναι ότι όλοι οι εγκληματίες που κατάφερε να στιγματίσει η ελληνική κοινωνία
ως υπαίτιους του διεθνούς ξεπεσμού μας για μία ολόκληρη δεκαετία σχεδόν, η ελληνική
δικαιοσύνη, ασχέτως των ποινών, απελευθέρωσε με μία πρωτόγνωρη γενναιοψυχία και
ανοχή της πολιτικής εξουσίας. Η απαρίθμηση ονομάτων δεν έχει σημασία όσο έχει το
περί κοινού αίσθημα δικαίου προστασίας τους από την ελληνική Δικαιοσύνη εν
αντιθέσει με τα εκατομμύρια λαού που καλούνται τόσα χρόνια να ξεπληρώσουν τα
εγκλήματά τους.
Χωρίς Δικαιοσύνη που θα
ελέγχει τις άλλες εξουσίες και την κοινωνία δεν υπάρχει περίπτωση να
λειτουργήσει το Ελλήνικό Κράτος και να μεταμορφωθεί επιτέλους σ’ένα σύγχρονο
πολιτισμένο σύνολο. Όλες οι πολιτικές ευχές και ιερατικές εκκλήσεις είναι
άσφαιρες ντουφεκιές. Δεν αποτελεί έκπληξη η καταγεγραμμένη ανωτερότητα της δικαοσύνης
της Μποτσουάνας σε σχέση με της Ελλάδας.
Όσο
δεν υπάρχουν ελεγκτικοί
μηχανισμού ισχυροί να περιορίζουν την ασυδοσία της εξουσίας και να την
ελέγχουν, ο Ρουβίκωνας θα έχει πεδίο δόξης λαμπρό για να διεξάγει τις
επιχειρήσεις του και
να στέλνει το μήνυμα διάλυσης του Κράτους μας καθ’υπόδειξη της
Ευρωπαίας.
Μέχρι επιτέλους να βρεθεί ένας
γενναίος φορέας εξουσίας να τους στείλει από εκεί που μας ήρθαν. Να βρεθεί εκείνος
ο δρόμος που είχε τη δική του ιστορία αλλά αναζητείται από το 1974 για να το
διαβεί ο ελληνικός λαός με τον δημοκρατικά εκλεγμένο Αρχηγό του.
