Γράφει η Σοφία ΒούλτεψηΗ ψηφοφορία έρχεται ως αποτέλεσμα της αποχώρησης του ευρωβουλευτή Κώστα Χρυσόγονου, με πλείστες όσες καταγγελίες περί μετασχηματισμού του ΣΥΡΙΖΑ «σε ένα πιστό αντίγραφο των συγκεντρωτικών κομμάτων εξουσίας», για «αναβλητικότητα σε ό,τι αφορά τις επενδύσεις που τηρούν τις αρχές της νομιμότητας, τα σκληρά μέτρα που αφορούν το κόψιμο του ΕΚΑΣ, τις
συντάξεις χηρείας και τα αναπηρικά επιδόματα, οι βαρύτατες φορολογικές και ασφαλιστικές επιβαρύνσεις που έχουν συνέπεια τον αφανισμό των ελεύθερων επαγγελματιών, αγροτών κ.λπ. αλλά και οι καθυστερήσεις στη νομοθετική αντιμετώπιση των θεμάτων που έχουν να κάνουν με τα δάνεια και τις δημοσιονομικές οφειλές, οδηγούν σε φτωχοποίηση την ελληνική κοινωνία», για «λογικές κλειστής λέσχης», για «αναίρεση της απόφασης για εσωτερική πολυφωνία και συλλογικότητα στη λήψη των αποφάσεων σταδιακά», για «δημοκρατικοφανή προσχήματα των ειλημμένων αποφάσεων ενός στενού και κλειστού κομματικού πυρήνα»
Όπως και στο ίδιο το κείμενο των στελεχών αυτών αναφέρεται, η Σοσιαλιστική Τάση συμμετείχε, το καλοκαίρι του 2013, στην ίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ ως ενιαίου κόμματος και συγκροτήθηκε ως εσωκομματική τάση.
Είχε προηγηθεί το Ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, τον Ιούλιο του 2013, όταν ο κ. Τσίπρας κάλεσε τις συνιστώσες να αυτοδιαλυθούν.
Τότε – και προς κατάπληξη όσων παρακολουθούν προσεκτικά τις πολιτικές εξελίξεις – ιδρύθηκε νέα τάση μέσα στο κόμμα (που καλούσε τις υπόλοιπες να αυτοδιαλυθούν) και ανακοινώθηκε εν χορδαίς και οργάνοις στις 27 Αυγούστου 2013.
Η ανακοίνωση της ίδρυσης της Σοσιαλιστικής Τάσης έγινε σε συνέντευξη Τύπου από τους Π. Κουρουμπλή, Αλέξη Μητρόπουλο, Δ. Τσουκαλά, Γιάννη Μιχελογιαννάκη και Α. Κοτσακά.
Είχε πει τότε ο κ. Κουρουμπλής ότι «η νέα τάση φιλοδοξεί να εμπεδώσει και να λειτουργήσει την εσωκομματική δημοκρατία γιατί η παθογένεια των κομμάτων επί πολλά χρόνια, ήταν η ενοχοποίηση της διαφορετικής άποψης και αυτό το πλήρωσαν και τα κόμματα και ο λαός».
Και όλοι μαζί εξήγησαν πως έφυγαν από το ΠΑΣΟΚ επειδή με τον ΣΥΡΙΖΑ έχουν κοινό στόχο την «ανατροπή του μνημονιακού καθεστώτος που καταστρέφει τη χώρα», την υπεράσπιση του κοινωνικού κράτους, «την ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας και την ανάδειξη του ρόλου του κόμματος στην ευρύτερη περιοχή», με τον κ. Κοτσακά να υπογραμμίζει τον… αντιιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της τάσης.
Στη συνέντευξη Τύπου παραβρέθηκε και χαιρέτισε ο τότε γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Βίτσας, ο οποίος απηύθυνε κάλεσμα «σε όλους και όλες, που εμπνέονται από το όραμα μιας μεγάλης αλλαγής να πυκνώσουν τις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ».
Στις 7 Νοεμβρίου 2013, οι πολιτικές θέσεις της Σοσιαλιστικής Τάσης παρουσιάστηκαν στη Θεσσαλονίκη, με συντονιστή τον Κουρουμπλή και ανάγνωση μηνύματος του κ. Τσίπρα, με αναφορά στη σημασία της συγκρότησης της Σοσιαλιστικής Τάσης, προκειμένου να συμβάλει στο σχηματισμό ενός ευρύτατου κοινωνικού ρεύματος που θα κινητοποιήσει κάτω από το πρόγραμμα οικονομικής και κοινωνικής ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ την πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών». Ακολούθησε χαιρετισμός Χρυσόγονου και ομιλίες Κοτσακά, Μητρόπουλου και λοιπών.
«Εμείς λέμε ακύρωση των Μνημονίων, επαναδιαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων, διαγραφή του δημόσιου χρέους και την ανάπτυξη να την επωμιστούν αυτοί που το προκάλεσαν», είχε πει τότε ο Γιάννης Μιχελογιαννάκης, ενώ, τότε, ο κ. Χρυσόγονος είχε αναφέρει πως «το ηθικό δικαίωμα να λένε ότι είναι σοσιαλιστές το έχουν όσοι υψώνουν το ανάστημα τους στη μνημονιακή λαίλαπα και όχι το ψευδεπίγραφο ΠΑΣΟΚ».
Οι
πολιτικές θέσεις της Σοσιαλιστικής Τάσης που είχαν ανακοινωθεί τότε ήταν
πολύ συγκεκριμένες και επί παντός επιστητού. Μιλούσαν ακόμη και για…
διαγραφή των κόκκινων δανείων! Και για θέσπιση ενός δίκαιου φορολογικού
συστήματος θα βάλει τέλος στη φοροδοτική λεηλασία! Και για επαναφορά της
Αγροτικής Τράπεζας υπό δημόσιο έλεγχο! Και για… παράταση του καθεστώτος
αναστολής των πλειστηριασμών, σύμφωνα με τα οριζόμενα στον ν.
3869/2010, έως την πραγματική και ουσιώδη ανάκαμψη της οικονομίας!
Ζητούσαν
«να καταργηθούν τα σχέδια απολύσεων εργαζομένων και οι απαράδεκτες
ελαστικές μορφές εργασίας», «να ανατραπούν οι ελληνογερμανικές δήθεν
συνεργασίες, που σκοπό έχουν την εκποίηση της Ελληνικής περιουσίας, την
ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών καθαριότητας και την μετατροπή της χώρας
μας σε ΕΟΖ». Και άλλα πολλά για τα οποία επίσης δεν έγινε τίποτε.
Μετά,
άρχισαν να διαφωνούν και μεταξύ τους. Πριν από τη συνεδρίαση της
Κεντρικής Επιτροπής του Ιουνίου 2014, ο Αλ. Μητρόπουλος κατέθεσε δικό
του κείμενο και οι Μιχελογιαννάκης, Κουρουμπλής, Κοτσακάς, Χρυσόγονος
και Τσουκαλάς υπέγραψαν κείμενο θέσεων με το οποίο καλούσαν σε
συγκρότηση «μιας πλατιάς Δημοκρατικής και Πατριωτικής κοινωνικής
συμμαχίας όσων έχουν πληγεί από τις μνημονιακές πολιτικές, που θα ξεκινά
από το χώρο του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και θα φτάνει στο χώρο της
σοσιαλδημοκρατίας που τοποθετείται ξεκάθαρα απέναντι στην πολιτική των
μνημονίων και της λιτότητας».Έγραφαν:
«Δυστυχώς η μεταπολιτευτική Αριστερά στο μεγαλύτερο μέρος της ανέπτυξε δυσανεκτική σχέση με κάθε τι που περιέχει γεωγραφικό και εθνοτικό προσδιορισμό. Είναι αυτός ο βαθύς και εμμονικός ταξισμός που οδήγησε στη συρρίκνωση της παραδοσιακής αριστεράς μετά το 1974 και επέτρεψε στον Ανδρ. Παπανδρέου να ενσωματώσει με επιτυχία την πατριωτική παράδοση της αριστεράς και του ΕΑΜ. Η συλλογική συνείδηση του χώρου έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και ως αποτέλεσμα της ιστορικής της διαδρομής. Η συνείδηση αυτή βρίσκεται σε αναντιστοιχία με τις ανάγκες της πολιτικής συγκυρίας. Η μετεξέλιξή της απαιτεί χρόνο. Χρόνος όμως δεν υπάρχει και είναι ευθύνη της ηγετικής ομάδας να αναλάβει τις αναγκαίες πρωτοβουλίες». Και, «ως αξιωματική αντιπολίτευση και μελλοντική κυβέρνηση πρέπει να αντιληφθούμε ότι ο πατριωτισμός αποτελεί στοιχείο ταυτότητας για κάθε άνθρωπο».
Υποστήριζαν επίσης ότι «ο προσεκτικός παρατηρητής μπορεί να διακρίνει στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ μια αντίληψη που περίπου αναγορεύει το Κόμμα σε αυτοσκοπό. Ότι δηλαδή υπάρχει για να έχουν ρόλο τα μέλη και τα στελέχη του και για να εκφράζει περιοριστικά μόνο το δικό τους ιδεολογικό στίγμα. Αυτή η αυτοαναφορικότητα είναι που περιορίζει την παρεμβατική δράση και την εξωστρέφεια».
Μιλούσαν επίσης για «χαρακτηριστικά κλειστού και φοβικού κόμματος». Με την προσθήκη πως «είναι προφανές ότι στο μεσαίο στελεχιακό δυναμικό και στα απλά μέλη έχει διαμορφωθεί σχέση δυσανεξίας και φοβικά σύνδρομα σχετικά με ό,τι προέρχεται από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ. Σε ένα βαθμό είναι και κατανοητό. Όμως η μεγάλη δεξαμενή ψηφοφόρων εντοπίζεται σε αυτόν ακριβώς το χώρο. Αν θέλουμε να προσελκύσουμε τα απλά στελέχη και ψηφοφόρους της βάσης που παραδοσιακά ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ σε ένα βαθμό απαιτούνται και οι απαραίτητοι συνδετικοί κρίκοι. Εμείς είμαστε υπέρ της υπέρβασης με ανοιχτούς πολιτικούς όρους και το κατάλληλο περιεχόμενο πολιτικής, με ταυτόχρονο αποκλεισμό όλων όσοι από θέσεις ευθύνης υπηρέτησαν μνημονιακές πολιτικές».
Σημειώστε ότι στη Σοσιαλιστική Τάση ανήκε, βεβαίως, και ο κ. Σπίρτζης – κάτι που ο ίδιος δήλωσε σε συνέντευξή του στον Alpha, την 1η Σεπτεμβρίου 2015, λέγοντας: «Όσοι προερχόμαστε από την σοσιαλιστική τάση, ρεύμα, του ΣΥΡΙΖΑ, έχουμε διπλό χρέος. Να μην αφήσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ και σε επίπεδο εφαρμοζόμενης πολιτικής και σε επίπεδο κόμματος, να αποκτήσει άλλου είδους χαρακτηριστικά και παθογένειες και όχι μόνο και ξέφτισμα του ριζοσπαστισμού και της αριστερής πολιτικής, αυτό δηλαδή που έπαθε το ΠΑΣΟΚ στο πέρασμα του χρόνου».
Από τα παραπάνω προκύπτει ότι τα πράγματα είναι σαφή:
1. Ο Τσίπρας επέτρεψε (και χαιρέτισε) τη δημιουργία της συγκεκριμένης «τάσης», την ώρα ακριβώς που καλούσε τις συνιστώσες του να αυτοδιαλυθούν. Είναι προφανές ότι γνώριζε πως με τους Συριζαίους δεν θα μπορούσε ποτέ να πάρει ποσοστά που θα τον έφερναν στην εξουσία. Χρειαζόταν τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ.
2. Στην ιδρυτική τους διακήρυξη (με πρώτον και καλύτερο τον Κουρουμπλή) οι της Σοσιαλιστικής Τάσης τα επεσήμαναν όλα αυτά, υπογραμμίζοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ανοίξει πόρτες και παράθυρα, επαναλαμβάνοντας το εγχείρημα του Ανδρέα Παπανδρέου. Όπως ανέφεραν, η Τάση τους φιλοδοξούσε να «αποτελέσει την κοινωνική και ιδεολογική δίοδο για την ενσωμάτωση στον ΣΥΡΙΖΑ όλων των προοδευτικών και δημοκρατικών πολιτών που είδαν τα όνειρά τους να διαψεύδονται από τις προηγούμενες πολιτικές τους εντάξεις και παραμένουν ακόμη αδρανείς και επιφυλακτικοί».
3. Σήμερα, ο στόχος επετεύχθη, οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά, όπως διαπιστώνουν Χρυσόγονος και λοιποί (πλην Κουρουμπλή, βεβαίως, βεβαίως και μερικών άλλων που σιωπούν για λόγους που οι ίδιοι γνωρίζουν) το κόμμα παραμένει κλειστό και οι αποφάσεις λαμβάνονται από τους Συριζαίους. Δηλαδή, οι Συριζαίοι αποφασίζουν για τους Πασόκους! Και παρά το γεγονός ότι στην ιδρυτική της διακήρυξη η Σοσιαλιστική Τάση έκανε ειδική αναφορά στην ανάγκη «αντιστοίχησης της οργάνωσης και δομής του ΣΥΡΙΖΑ στην εκλογική-κοινωνική βάση ώστε να παριστά τη γνήσια λαϊκή έκφραση και συμμετοχή των πολιτών».
4. Ο Τσίπρας χρησιμοποίησε τα ηγετικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ για να κερδίσει τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, αλλά… τους την έφερε και συνεχίζει να κυβερνά με την δική του κλειστή ομάδα
5. Όσοι εκ της Σοσιαλιστικής Τάσης παραμένουν υπουργοί έχουν αποδεχθεί πλέον και τα μνημόνια και τις παθογένειες και το «ξέφτισμα» που είχε πάθει το ΠΑΣΟΚ, από το οποίο έφυγαν για τους ίδιους ακριβώς λόγους.
Από το 2013 ως το 2017 έχουν περάσει τέσσερα ολόκληρα χρόνια, στη διάρκεια των οποίων συνέβησαν πολλά. Σήμερα, μετά από τόσο καιρό και τόση συριζαϊκή διάβρωση, δεν γνωρίζουμε πόσοι από τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ είναι διατεθειμένοι να ακολουθήσουν τους διαφωνούντες της Σοσιαλιστικής Τάσης και πόσοι να ακολουθήσουν πρώην Πασόκους τύπου Κουρουμπλή και Σπίρτζη.
Οι τελευταίοι μάλιστα δεν έχουν ξαναπεί λέξη περί Σοσιαλιστικής Τάσης. Αντίθετα, ο Κουρουμπλής, για παράδειγμα, δηλώνει… ΠΑΣΟΚ και λάτρης του Ανδρέα Παπανδρέου!
Με λίγα λόγια, το Σχέδιο άλωσης του ΠΑΣΟΚ έχει μεν τις ρίζες του στη Σοσιαλιστική Τάση (γι’ αυτό δημιουργήθηκε άλλωστε), αλλά πλέον έχει εξελιχθεί σε Σχέδιο συγκράτησης και εγκλωβισμού των παλιών ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ.
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ
