Δικαιούμαι να ονειρεύομαι
Άρθρο κόλαφος του Θύμιου Λυμπερόπουλου για τη μεταλλαγμένη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη
Το γεγονός ότι, ως άνθρωπος είμαι πολέμιος της
παγκοσμιοποίησης και της αποδεδειγμένης διαπλοκής που τη συνοδεύει, δεν
είναι μόνο προϊόν ιδεολογικής προσέγγισης, αλλά κυρίως ρεαλιστικής
ανάγνωσης των καταστροφικών συνεπειών που έχει και για την εθνική μας
οικονομία και για την εθνική μας κυριαρχία.Δεν χρειάζεται να είναι κανείς οικονομικός αναλυτής ή πολιτικός, για να
καταλάβει ποιους σκοπούς εξυπηρετεί η νεοφιλελεύθερη οικονομία, ποιους ευνοεί και με ποιο τρόπο καταστρέφει χώρες και πολίτες.
Ως κλάδος των επιβατικών μεταφορών έχουμε την ατυχία, να αντιμετωπίζουμε σε καθημερινή βάση εταιρείες που βασίζουν την ύπαρξή τους και την κερδοφορία τους στην αφαίμαξη εθνικών πόρων με τη μέθοδο της φοροδιαφυγής. Αυτή η αφαίμαξη, για τις ανάγκες της καθιέρωσης και της παραπλάνησης του επιβατικού κοινού(το οποίο κάνουν συνεργό στην φοροδιαφυγή) έχει μετονομαστεί εκσυγχρονισμός.
Βρήκε μάλιστα υποστηρικτές στο χώρο της αντιπολίτευσης, αφού η καραμέλα της μεταρρύθμισης και της εκσυγχρονιστικής διάθεσης δεν έχει λιώσει ακόμη, παρά τα όσα έχει υποστεί η ελληνική κοινωνία από ανάλογες πολιτικές (βλέπε ΓΑΠ, Σαμαράς, Παπαδήμος). Στο ίδιο μεταρρυθμιστικό, εκσυγχρονιστικό, παραπλανητικό μοτίβο συνεχίζουν σήμερα τη δράση τους οι δύο βασικοί υπαίτιοι της μνημονιακής περιόδου, το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία. Το γεγονός ότι συμπίπτουν ιδεολογικά με το επιχειρηματικό μοντέλο τύπου Uber ή Airbnp, δεν προκαλεί απορίες και ερωτηματικά αλλά κίνητρο απομάκρυνσης από οτιδήποτε μπορούν να αντιπροσωπεύουν σήμερα αυτοί οι δύο πολιτικοί χώροι.
Πως είναι δυνατόν ο ελληνικός λαός να πάρει στα σοβαρά ή να εμπιστευτεί ένα κόμμα που φλερτάρει με την ηγεσία του ο Γιάννης Ραγκούσης; Το προηγούμενο πέρασμά του από την πολιτική (ως Υπουργός Μεταφορών & Υποδομών), συνδυάστηκε με δεκάδες αυτοκτονίες αυτοκινητιστών και εκατοντάδες περιστατικά καρδιολογικών και εγκεφαλικών επεισοδίων. Πως είναι δυνατό να ξεχάσουμε; Είναι δυνατό να μην καταγγείλουμε τις ψευτομεταρρυθμιστικές τους διαθέσεις; Είναι δυνατό να πιστέψουμε ότι αυτός ο άνθρωπος μπορεί να προσφέρει κάτι στην εθνική οικονομία και στην πατρίδα;
Είναι οδυνηρό, να παρακολουθείς τη σύγχρονη πολιτική σκηνή και να βλέπεις έστω και ως κομπάρσους κάποιους από αυτούς που ευθύνονται για την οικονομική καταστροφή της χώρας και την φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας. Το μόνο παρήγορο είναι, ότι ο Έλληνας έχει στο DNAτου την ικανότητα της επιβίωσης σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Ξέρει να μαζεύει τα κομμάτια του και να ξαναρχίζει πάλι από την αρχή. Αυτό ακριβώς είναι το ζητούμενο. Να στηρίξουμε όλοι, αυτή τη νέα αρχή.
Τώρα είναι η στιγμή, που ο ελληνικός λαός σηκώνει ανάστημα και διεκδικεί ότι του πήραν. Είναι εθνικοί οι λόγοι που πρέπει να στηριχθεί η προσπάθεια της κυβέρνησης. Με τα όποια λάθη της, προσπαθεί να επιστρέψει στους πολίτες την ζωή τους, την αξιοπρέπειά τους, το κύρος τους, την κανονικότητά τους. Ας μην ξεχνάμε, ότι αυτοί που αντιδρούν, είναι αυτοί που χτίσανε και θεμελιώσανε την μνημονιακή πραγματικότητα στη χώρα μας από το 2010.
Είναι απλά αυτά που χρειάζονται για να λειτουργεί σωστά ένα κράτος. Δικαιοσύνη στην οικονομία, δικαίωση της εργασίας και σεβασμός στις ανθρώπινες αξίες. Όλα αυτά, βασικά συστατικά μιας δημοκρατίας, είναι το ιδεολογικό περιεχόμενο του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού, ο οποίος πολεμήθηκε όχι μόνο από τους οπαδούς της παγκοσμιοποίησης αλλά κι από την ίδια την Νέα Δημοκρατία (περίοδος Αντώνη Σαμαρά – Κυριάκου Μητσοτάκη) η οποία τον καθιέρωσε, τον εφάρμοσε και τον προσάρμοσε με απόλυτη επιτυχία στις δυνατότητες και στις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας.
Το άρθρο της προηγούμενης εβδομάδας που φιλοξενήθηκε στη «δημοκρατία» έτυχε σχεδόν απόλυτης αποδοχής από πολιτικά στελέχη όλων των χώρων. Και λέω σχεδόν, γιατί υπήρξαν και σχόλια κάποιων που χαρακτήρισαν τη στάση μου επιθετική και αχάριστη απέναντι στη Νέα Δημοκρατία.
Να τους υπενθυμίσω ότι είναι «χθεσινοί» για να μπορούν να κρίνουν έναν άνθρωπο που ήταν στην παράταξη για περισσότερα από σαράντα χρόνια. Πιστός τότε και τώρα στην ιδρυτική διακήρυξη του κόμματος του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Να τους θυμίσω ότι δεν άλλαξα εγώ, αλλά η Νέα Δημοκρατία. Να τους θυμίσω ότι εγώ υπηρετώ μόνο τον κλάδο μου και θα είμαι ΠΑΝΤΑ απέναντι σε όσους προσπαθούν να τον εξοντώσουν. Να τους υπενθυμίσω ότι όσα υποστηρίζω, γράφω και επικοινωνώ, είναι όλα μηνύματα του ελληνικού λαού που για κάποιο λόγο δεν επιτρέπεται να φτάσουν… στα γραφεία των στελεχών και της ηγεσίας του κόμματος.
Ας μην προσπαθούν λοιπόν να με φιμώσουν, ούτε να «δικαιολογήσουν» κατά το δοκούν τις απόψεις μου. Ο Λυμπερόπουλος δεν χρειάζεται κομματική ταυτότητα, ούτε προσδοκά σε κομματικές καρέκλες και πολιτική καριέρα. Γι’ αυτό και μπορεί να κρίνει ελεύθερα όσους έμμεσα ή άμεσα επηρεάζουν με τις πολιτικές τους και τις ιδέες τους την ελληνική κοινωνία.
ΥΓ: Οι απόψεις μου δεν έχουν συντεχνιακό χαρακτήρα. Άλλωστε από μια εξαθλιωμένη οικονομικά κοινωνία ποιο συντεχνιακό όφελος μπορεί να προκύψει; Παραφράζοντας την φράση του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ονειρεύομαι λοιπόν την στιγμή που η χώρα μου θα αποτινάξει τον οικονομικό ζυγό και όλοι μαζί, φτωχοί, πλούσιοι, αριστεροί, δεξιοί θα παλέψουν από το ίδιο μετερίζι για να αναδείξουν το αληθινό νόημα κάθε δημοκρατίας. Την ισότητα μεταξύ των ανθρώπων, τη δικαιοσύνη στην οικονομία, τη δικαίωση της εργασίας, την ανάδειξη του ανθρώπου και των αξιών του ως κατευθυντήρια γραμμή των πολιτικών που ασκούνται. Επιτέλους, ας το καταλάβουν όλοι. Οι άνθρωποι είναι πιο σημαντικοί από τους αριθμούς…
Αυτοί που δεν το καταλαβαίνουν είτε εκούσια είτε ακούσια, δεν μπορούν να προσφέρουν καμιά υπηρεσία στην πατρίδα. Ας μην ζητάνε λοιπόν την ψήφο του ελληνικού λαού. Η διαφορετικότητά τους έχει στοιχίσει και έχει απορριφθεί από την ελληνική κοινωνία.
