Οι οικογένεια του Ολυμπιακού αλλά και το ελληνικό ποδόσφαιρο έχασαν μια από τιςς εμβληματικές τους μορφές! Ο θρυλικός Θανάσης Μπέμπης “έφυγε” από τη ζωή σε ηλικία 90 ετών.
"H Οικογένεια του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ θρηνεί για την απώλεια του ερυθρόλευκου γίγαντα Θανάση Μπέμπη.
Η ΠΑΕ Ολυμπιακός απευθύνει θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του.
Ένας από τους μεγαλύτερους αθλητές στην Ιστορία του Ελληνικού ποδοσφαίρου, ένας σπουδαίος άνθρωπος, μια ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ψυχή, που συγκλόνιζε πάντα για τη λατρεία του για την ερυθρόλευκη σημαία, έφυγε σήμερα σε ηλικία 90 ετών, αλλά το ιστορικό του αποτύπωμα θα μένει βαθύ στην Ιστορία του Συλλόγου και στις ψυχές όλων των ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ".
Ο Θανάσης Μπέμπης, γεννηθείς το 1929, κατά πολλούς θεωρείται μακράν του δεύτερου ο κορυφαίος επιτελικός μέσος του ελληνικού ποδοσφαίρου. Αποτέλεσε
μοντέλο παίκτη για τους μεταγενέστερους αστέρες των γηπέδων της χώρας (ανάμεσά τους και ο Μίμης Δομάζος) οι οποίοι στήριξαν όλο το παιχνίδι τους πάνω σε αυτά που έκανε ο «Πινόκιο», όπως ήταν το παρατσούκλι του, μέσα στους αγωνιστικούς χώρους. Παίκτης αέρινος, βοηθούμενος και από την μικρή «κοψιά» του, ταχύτατος, με ένα ανεξάντλητο ρεπερτόριο προσποιήσεων και ντριπλών, μπορούσε να σκοράρει με όλους τους τρόπους. Η φαντασία του και ο τρόπος που «έβλεπε» το γήπεδο εκείνη την εποχή τον έκαναν να ξεχωρίζει σαν τη μύγα μεσ’ το γάλα. Ταλαιπωρούσε και εξέθετε με κάθε ευκαιρία τους προσωπικούς του αντιπάλους, ενώ κυρίαρχο στοιχείο του παιχνιδιού του, κάτι που δείχνει και το ότι πάνω από όλα για αυτόν ερχόταν η ομάδα, ήταν οι ακριβείς μπαλιές που έβγαζαν σε θέση βολής τους συμπαίκτες του. Παράλληλα, άνθρωπος με εκρηκτικό ταπεραμέντο και πεισματάρης, δεν εγκατέλειπε ποτέ τη μάχη και πραγματικά μεταμορφωνόταν σε «κακό σκυλί» όταν οι συνθήκες το επέτασσαν. Το πείσμα και το πάθος του μάλιστα φανέρωναν πολλές φορές τον εριστικό χαρακτήρα του, χάρη στον οποίο οφείλονταν και οι κατά καιρούς διακυμάνσεις στην απόδοσή του, αλλά όπως και να ‘χει, όλοι τον παραδέχονταν.
Ο Μπέμπης μετακινήθηκε στον Ολυμπιακό από τον Φωστήρα το 1949 (έκανε το ντεμπούτο του στις 10 Αυγούστου) και παρέμεινε για 15 ολόκληρα χρόνια (με εξαίρεση τη σεζόν 1953-54 όταν κόντρα του με τη διοίκηση για οικονομικούς λόγους τον άφησε εκτός ομάδας) μέχρι το 1963. Στο διάστημα που αγωνίστηκε με την ερυθρόλευκη και ειδικά στην εξαετία 1953-59 αποτέλεσε τον βασικό πνεύμονα, το μυαλό και την ψυχή του Ολυμπιακού και δικαίως έμεινε στο μυαλό των οπαδών του ως «το δέκα το καλό». Στην ίδια θέση αγωνίστηκε και στην Εθνική ομάδα, έχοντας 17 συμμετοχές, αριθμός πολύ μεγάλος για την εποχή αν σκεφτεί κανείς ότι η Εθνική έδινε 1-2 παιχνίδια το χρόνο! Το 1963, όταν σταμάτησε την καριέρα του στον Ολυμπιακό, μετακινήθηκε στον Βύζαντα Μεγάρων, όπου και ολοκλήρωσε την ποδοσφαιρική καριέρα του και ξεκίνησε την προπονητική. Έκτοτε, όποτε ο Ολυμπιακός τον χρειάστηκε, είτε ως σύμβουλο, είτε ως πρώτο προπονητή (1980, 1984, 1985) δήλωσε «παρών» και μάλιστα κατέκτησε και τον τίτλο το 1980.
Συμμετοχές: 207 (152/53/2)
Γκολ: 41 (28/13/0)
Τίτλοι: 6 Πρωταθλήματα Ελλάδος, 8 Κύπελλα Ελλάδος, 9 Πρωταθλήματα Πειραιά
