Της Λέττας Καλαμαρά
Στη δύση της βιασμένης μεταπολιτευτικής γενιάς, όπου αναδύθηκαν στον αφρό και κυριάρχησαν στην κοινωνία τα ιζήματά της, η Ελλάδα σε μία αντίδραση αυτοσυντήρησης αναδεικνύει όλους αυτούς τους Έλληνες που το παρακράτος έθαψε κοινωνικά.
Προδικτατορικές άξιες μορφές επανεμφανίζονται σε μία κρίση εθνικής ταυτότητας, σε μία κρίση εθνικών τύψεων. Πολιτικοί, καλιτέχνες, επιχειρηματίες μίας εξαφανισμένης αστικής τάξης εξυμνούνται λίγο πριν η μετά το βιολογικό θάνατό τους. Αναλλοίωτες αξίες που σκεπάστηκαν κάτω από το χαλί της ασωτείας και της μετριότητας.
Είναι η Ελλάδα που εξόντωσε έναν προς έναν η χουντική μαφία που ξεπούλησε τη χώρα και έφερε τη σκλαβιά της Ελλάδας και στον αιώνα μας. Από τις φωτιές στον Κατράντζο μέχρι την εκποίηση του "Έθνους" και της "Ημερησίας" και άλλων αστικών εφημερίδων που θα ακολουθήσουν, διέλυσε απλά κάθε τι ελληνικό. Οικογένειες, επιχειρήσεις, κόμματα, κράτος. Για τον καθένα ξεχωριστά είχε το αντίδωρο της προδοσίας, τη δική του συνταγή. Όποιος δεν το λάμβανε πέρναγε στην εθνική αμνησία, στην ανυποληψία, στην καταστροφή. Αμέτρητες δολοφονίες με ή χωρίς αίμα, που ακόμα συνεχίζονται.
«…Απόψε για σένα θα ανάψω τα αστέρια, να πέσουν βροχή μέσ’ τα δύο σου τα χέρια. Θα κάψω για χάρη σου και το φεγγάρι σκληρό μου αγόρι χλωμό παλληκάρι…»
Μόνο η ανατροπή της εθνικής Μαφίας μπορεί να φέρει την Άνοιξη στην Ελλάδα. Μία αξιοπρεπή ζωή ανάλογη του πλούτου μας. Αλλιώς η Αλβανία και η Βουλγαρία θα είναι το ισάξιο μοντέλο ζωής μας, όπως αποδεικνύουν ήδη οι αριθμοί για τη νεολαία μας, τον παραγωγικό ιστό μας.
Τα πρότυπα της εθνικής μας πόρνης, του λαϊκού μας τζογαδόρου, του ήρωα της επιβίωσης και του σκοτεινού εθνικιστή, του γελοίου πολιτικού δεν υπηρετούν παρά μόνο την αποχαύνωση και την αλλοίωση της νέας γενιάς. Την υποθήκη της ζωής τους. Την επιβίωση του έρποντος καθεστώτος που τρώει σάρκες Ελλήνων για να ιδρύσει το δικό του Κράτος πάνω στη γη των Ολύμπιων Θεών, του σταυρωμένου λαού μας.
Όλοι οι Εφιάλτες έχουν ένα τέλος και η αυλαία πέφτει οικουμενικά και βιολογικά. Για αυτό και οι ήρωες του χθες παίρνουν έστω και γερασμένοι τη σκυτάλη από τα σκιάχτρα της ρέμπελης ζωής που παραδίδει τα ακάλυπτα γραμμάτια της ανώμαλης ζωής τους στα νιάτα μας, αγωνιώντας για τη φυλή τους.
Ας είναι. Η Ελλάδα έχει αμύθητο πλούτο στην ψυχή της που μπορεί να ξεπληρώσει και αυτή την προδοσία. Τόσους αιώνες αυτό έκανε. Επιβίωνε σκλαβωμένη.
Γεια σου, αγόρι...
Thedayaftergr
