Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*
Ευτυχώς που υπάρχει και ο Αλέκος Φλαμπουράρης για να
λύνονται τα προβλήματα των πολιτών. Χθες με μια πομπώδη ανακοίνωση η
«ομάδα καθημερινότητας» που έχει δημιουργήσει στο Μαξίμου ο υπουργός
Επικρατείας ενημέρωσε πως χάρη στην παρέμβασή της καταβλήθηκε ένα εφάπαξ
θανόντος συζύγου και επανεντάχθηκε σε ρύθμιση οφειλών προς το Δημόσιο
μια μητέρα.ΚΑΤ’ αρχάς είναι θετικό πως λύθηκαν τα προβλήματα δύο πολιτών. Αλλά ας δούμε πώς προέκυψαν τα συγκεκριμένα προβλήματα. Το εφάπαξ καθυστερούσε εδώ και τρία χρόνια γιατί το χαρτί είχε παραπέσει στις υπηρεσίες! Ενώ η γενική διεύθυνση εισφορών και ελέγχων του υπουργείου Εργασίας «αντιλαμβανόμενη την κατάσταση γνωμοδότησε θετικά» για την επανένταξη στη ρύθμιση. Σε μια κανονική χώρα αυτά τα προβλήματα που είχαν προκύψει θα είχαν λυθεί από τις αρμόδιες υπηρεσίες. Σε ένα κανονικό κράτος ο υπάλληλος που είχε «χρεωθεί» το φάκελο για το εφάπαξ θα έπρεπε ήδη να έχει απολυθεί, καθώς λόγω δικής του ευθύνης κάποιος πολίτης περίμενε τρία χρόνια για να λάβει το βοήθημα. Οπως επίσης σε μια κανονική χώρα οι υπηρεσίες σύμφωνα με την οικονομική κατάσταση κάθε οφειλέτη θα έπρεπε να ρυθμίζουν ανάλογα την αποπληρωμή των χρεών προς το Δημόσιο. Αλλά όλα αυτά συμβαίνουν σε μια κανονική χώρα. Εδώ πρέπει να… πέσει τηλέφωνο από το Μαξίμου για να βρεθεί το χαμένο χαρτί του εφάπαξ.
ΤΟΣΟ η κυβέρνηση όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ αντιτίθενται σε οποιαδήποτε αναδιοργάνωση του Δημοσίου και στην αυστηρή αξιολόγηση των υπαλλήλων του. Οσο στο Δημόσιο δεν υπάρχουν συνέπειες για την απόδοση και τα λάθη των υπαλλήλων τόσο ένα μεγάλο μέρος θα βγάζει και τη δουλειά των υπολοίπων που είτε δεν μπορούν είτε αδιαφορούν. Και ο πολίτης θα την πληρώνει. Οι υπηρεσίες θα παραμένουν κάκιστες. Και τα προβλήματα θα λύνονται μόνο με τηλέφωνο… άνωθεν. Και για όλα αυτά δεν ευθύνονται τα Μνημόνια. Οι ευθύνες, βέβαια, είναι διακομματικές γιατί σε όλη τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης κανείς δεν τόλμησε να «αγγίξει» το Δημόσιο. Αντιθέτως, όσοι βρίσκονταν σε κυβέρνηση ή αντιπολίτευση χάιδευαν αφτιά ελπίζοντας σε ανταπόδοση στην κάλπη.
ΑΥΤΑ θα έπρεπε να προσπαθήσουν ο κυρ Αλέκος και οι σύντροφοι στο Μαξίμου να αλλάξουν, αλλά οι ιδεοληψίες τους δεν τους το επιτρέπουν. Ας βοηθάει η «ομάδα καθημερινότητας» όσους πολίτες μπορεί, αλλά τουλάχιστον ας μην πανηγυρίζει. Γιατί αυτά είναι τα αυτονόητα που έχει υποχρέωση ένα κράτος να κάνει. Και ας σκεφθούν από τώρα τι θα απαντούν σε πάνω από δύο εκατομμύρια συνταξιούχους που θα αρχίσουν να παίρνουν τηλέφωνο από την 1η Ιανουαρίου 2019, οπότε και θα διαπιστώσουν πως έχουν χάσει ακόμα δύο με τρία μηνιάτικα το χρόνο…
*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου
