«Σήμερα και ώρα 14.25μμ έφυγε από τη ζωή ο αγαπημένος μας ηθοποιός Στάθης Ψάλτης. Ο εκλιπών εισήχθη εσπευσμένα στις 14/03/2017 στο Γ.Α.Ο.Ν.Α "Ο Άγιος Σάββας" όπου διεγνώσθη ότι έπασχε από γενικευμένη καρκινωμάτωση, αγνώστου πρωτοπαθούς εστίας. Από 16/04/2017 νοσηλευόταν διασωληνωμένος στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Νοσοκομείου μας όπου κατέληξε. Τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του».
Με αυτές τις 58 λέξεις του ιατρικού ανακοινωθέντος από το νοσοκομείο Άγιος Σάββας, το οποίο υπογράφει ο διοικητής του νοσοκομείου, Γεώργιος Δενδραμής, έπεσε την Παρασκευή (21.04.2017) η αυλαία για τον σπουδαίο ηθοποιό, έναν από τους σημαντικότερους της γενιάς του, Στάθη Ψάλτη.
Ο ηθοποιός το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) του νοσοκομείου «Άγιος Σάββας». Ο Στάθης Ψάλτης είχε νοσήσει με καρκίνο στον πνεύμονα όμως η μάχη έγινε άνιση όταν εντοπίστηκαν μεταστάσεις. Το ιατρικό προσωπικό του νοσοκομείου Άγιος Σάββας έκανε υπεράνθρωπες προσπάθειες ωστόσο ο αγαπημένος ηθοποιός δεν τα κατάφερε.
Είχε διαγνωστεί με καρκίνο στον πνεύμονα, ο οποίος είχε κάνει μεταστάσεις στον εγκέφαλο και σε άλλα ζωτικά όργανα.
Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 66 ετών, αφήνοντας παρακαταθήκη τη σπουδαία καριέρα του και τις ερμηνείες του. Η παρουσία του στον Συμβολαιογράφο ήταν εκείνη που τον καθιέρωσε. Κατά τη διάρκεια της 10ετίας του ’80 πρωταγωνίστησε σε πολλές από τις λεγόμενες "βιντεοκασέτες". Και με το ταλέντο του απογείωσε κάθε ρόλο του.
Τόσο που ακόμη και σήμερα, οι ατάκες του όπως "Κούλα μ’ ακούς, πολύ κωλόπαιδο ο Κυριάκος" και "Βασικά καλησπέρα σας" είναι σημείο αναφοράς για όσους μεγάλωσαν το ’80. Αλλά η καριέρα του Στάθη Ψάλτη δεν περιορίστηκε μόνο στην τηλεόραση και τις βιντεοκασέτες, αφού είχε και πολλές θεατρικές παραστάσεις στο ενεργητικό του. Πέρα από το ταλέντο του, τον ξεχώριζε πάντα και η υπεράσπιση των όσων είχε κάνει. Πολλοί ήταν οι συνάδελφοί του που είχαν μετανιώσει ή έτσι έλεγαν, για τη συμμετοχή τους στις βιντεοκασέτες του '80. Εκείνος τις υπερασπίστηκε μέχρι τέλους. "Έπρεπε και να ζήσω" είχε πει κάποτε.
Ο αγαπημένος ηθοποιός είχε κάνει μια εμφάνιση στην Πάτρα πριν από λίγο καιρό και καταχειροκροτήθηκε από το κοινό...
Ήταν η τελευταία εμφάνισή του στην Πάτρα, καθώς το μεσημέρι έφυγε από τη ζωή, μετά από μάχη μηνών με τον καρκίνο. Δυστυχώς δεν βγήκε νικητής και βύθισε στο πένθος την οικογένειά του αλλά και ολόκληρη τη χώρα που τόσο αγάπησε τη δουλειά του και το ταλέντο του.Δείτε ένα απόσπασμα από την εμφάνισή του στην Πάτρα, για την Ελλάδα της κρίσης, που κέρδισε το πιο θερμό χειροκρότημα του κόσμου:
Η κηδεία του Στάθη Ψάλτη θα γίνει δημοσία δαπάνη από το δήμο Ζωγράφου, τη Δευτέρα 24 Απριλίου στις 15:00 από το κοιμητήριο Ζωγράφου.
Ποιος ήταν ο Στάθης Ψάλτης
Ο ηθοποιός γεννήθηκε στο Βέλο Κορινθίας όπου έζησε τα παιδικά του χρόνια μέχρι την ηλικία των 11 ετών όταν η οικογένειά του μετακόμισε στο Αιγάλεω. Έχασε τη μητέρα του όταν εκείνη ήταν ακόμη νέα. Ο Στάθης Ψάλτης σπούδασε στη Δραματική σχολή του Κωστή Μιχαηλίδη. Το 1967, οπότε πήγε με τον φίλο του, επίσης ηθοποιό, Κώστα Αθανασόπουλο στη σχολή του Μιχαηλίδη ήταν μόλις 16 χρόνων και μέχρι να γίνει γνωστός ηθοποιός έκανε πολλά επαγγέλματα, μεταξύ άλλων και αυτό του ναυτικού.Όπως είχε πει σε συνέντευξη του στο Popaganda το 2016, από την στιγμή που εμφανίστηκε στη μήτρα της μητέρας του ήταν ηθοποιός. «Εγώ από τη στιγμή που εμφανίστηκα στη μήτρα της μητέρας μου, ήμουνα ένας μικρός, πολύ μικρός ηθοποιός. Μεγαλώνοντας στην κοιλιά της μητέρας μου 9 μήνες, την τυρρανούσα γιατί έκανα πάρα πολλές κινήσεις, κάθε τόσο πεταγόταν. Όταν με γέννησε έκλαιγα, γέλαγα, χαμογελούσα, λες και το έκανα επίτηδες. Μεγαλώνοντας, στα 6 χρόνια μου, ερχόταν ένας περιοδεύων κινηματογράφος στη γειτονιά κι εγώ πήγαινα, έβλεπα την ταινία κι όταν επέστρεφα σπίτι, έπαιρνα ένα τρίκυκλο ποδήλατο, το γύριζα ανάποδα, πέρναγα μια σερπαντίνα από την πρώτη ρόδα μέχρι τη δεύτερη, γύρνακα το πετάλ, έκανα ότι ήταν μηχανή κινηματογράφου, έτρεχα στον τοίχο απέναντι κι έκανα ό,τι είχα δει. Άρα δεν έγινα τυχαία ηθοποιός. Άρα δεν μου ήρθε ξαφνικά. Άρα το είχα από τη μήτρα της μητέρας μου».
Ξεκίνησε να δουλεύει σε πολύ μικρή ηλικία, ενώ στην εφηβεία του μπάρκαρε στα καράβια:
«Δεν είμαι μόνο εγώ που δούλεψα μικρός. Πάρα πολλά παιδιά σ’ αυτή τη ζωή, από 12-13 χρονών, ξεκινάνε να κάνουνε πάρα πολλές δουλειές. Έτσι, εγώ δεν ξεχωρίζω τον εαυτό μου, είμαι σαν όλα τα παιδιά που δούλεψαν από εκείνη την ηλικία. Δε νομίζω γενικά ότι διαφέρω από τα παιδιά της εποχής εκείνης. Έκανα πολλές δουλειές. Δεν έχει και τόση σημασία να τις ονοματίσω. Όταν έφτασα σε μια ηλικία που άρχισα να ωριμάζω κατά κάποιο τρόπο και ήθελα να κερδίσω τη ζωή από μόνος μου, έφυγα στα καράβια με την υπογραφή του πατέρα μου. Ταξίδεψα δυόμιση χρόνια, γνώρισα πολύ κόσμο, πολλούς χαρακτήρες, πέρασαν από δίπλα μου πολύ άσχημα πράγματα. Εκεί αντιμετώπισα και τη σκληρή και την αγνή πραγματικότητα. Εκεί διαμόρφωσα ένα – θέλω να πιστεύω – πάρα πολύ καλό χαρακτήρα… Για τους άλλους ήταν συγκλονιστικό που ένα παιδί σε αυτή την ηλικία ταξίδευε με τα καράβια. Για μένα ήταν μια δουλειά. Τίποτα άλλο. Θα μπορούσα να ταξίδευα και με αεροπλάνα, ως μηχανικός, αν υπήρχαν οι κατάλληλες συνθήκες…. Αυτή η δουλειά δεν επηρέασε απλώς το χαρακτήρα μου, τον διαμόρφωσε. Αν και ήταν ήδη αρκετά διαμορφωμένος σε κάποιο βαθμό με πολλά καλά στοιχεία, λόγω της οικογένειάς μου. Στο μεγάλωμα του παιδιού η οικογένεια παίζει τον πιο σπουδαίο ρόλο, και μάλιστα στην ηλικία 6 με 12 ετών. Μεγάλη υπόθεση. Τότε παίρνεις την αγωγή, το ήθος, την αξιοπρέπεια, όλα αυτά τα στοιχεία που αξιοποιείς όταν μεγαλώνεις, ανεξάρτητα από το αν έχεις τύχη ή ατυχία στη ζωή σου», είχε πει στην ίδια συνέντευξη.
Ο Στάθης Ψάλτης έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής μαζί με την Καίτη Φίνου στη δεκαετία του 1980 με εμπορικές ταινίες όπως «Καμικάζι αγάπη μου», «Τροχονόμος Βαρβάρα», «Τα καμάκια», «Βασικά καλησπέρα σας», «Και ο πρώτος ματάκιας», «Τρελλός είμαι ό,τι θέλω κάνω», «Έλα να αγαπηθούμε ντάρλινγκ», «Μάντεψε τι κάνω τα βράδια». Έχει παίξει πολλούς ρόλους στην καριέρα του κατά το πλείστον κωμικούς. Έχουν μείνει πολλές ατάκες από τις ταινίες του, όπως «Μανούλι, είσαι να τη βρούμε;», «Κούλα, πολύ κωλόπαιδο ο Κυριάκος!» και «Κούλα με την κουλάρα σου!». Το 1973 στην τηλεοπτική σειρά «Οι έμποροι των εθνών» τραγούδησε το «Ήτανε μια φορά» του Σταύρου Ξαρχάκου. Από τότε έχει τραγουδήσει αρκετά τραγούδια σε ταινίες του αλλά και σε επιθεωρήσεις.
Ο ίδιος έδινε σπάνια συνεντεύξεις και ακόμα σπανιότερα αναφερόταν στις ταινίες της δεκαετίας του '80 που τον καθιέρωσαν στο κοινό. Τα τελευταία χρόνια είχε δεχτεί προτάσεις να συμμετάσχει σε θεατρικές παραστάσεις, τις οποίες αρνήθηκε. Η τελευταία του εμφάνιση στο θέατρο ήταν φέτος στην παράσταση «Ρωμαίος και Ιουλιέττα» του Σαίξπηρ, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη, στο θέατρο Πάνθεον, όπου κρατούσε τον ρόλο της παραμάνας.
Ο Στάθης Ψάλτης παντρεύτηκε την Τάρια Μπούρα, και το 2006 παντρεύτηκε την ηθοποιό Χριστίνα Ψάλτη.Eίχε μια κόρη από προηγούμενο γάμο, την Μαρία.
Συγκλονιστικά είναι τα πρώτα λόγια του αδελφού του Στάθη Ψάλτη, Γιάννη Ρώτα, λίγες ώρες μετά το θάνατο του αγαπημένου ηθοποιού από την επάρατη νόσο στην εντατική του νοσοκομείου Άγιος Σάββας.
"Το καλύτερό παιδί, ο καλύτερος άνθρωπος της γης, βοήθαγε όλο τον κόσμο. Άδικο δεν είναι;". Αυτά είναι τα πρώτα λόγια του αδελφού του Στάθη Ψάλτη"Αυτό το παιδί που έχει προσφέρει τόσα,σε όλους συμπαραστεκόταν", λέει με τρεμάμενη φωνή ο αδελφός του πολυαγαπημένου καλλιτέχνη, Γιάννης Ρώτας και στέλνει μήνυμα σε όλους τους θαυμαστές του Στάθη Ψάλτη αδυνατώντας να συγκρατήσει τα δάκρυα του.
"Να τον αγαπάνε και να τον λατρέψουν γιατί ήταν ένα λατρευτό παιδί", καταλήγει ο κ. Ρώτας ο οποίος βρίσκεται καθοδόν για το νοσοκομείο προκειμένου να αποχαιρετήσει τον αδελφό του.
Φιλμογραφία
Διαμάντια στο γυμνό σου σώμα (1972)Οι φανταρίνες (1979)
Τα παιδιά της πιάτσας (1979)
Γεύση από Ελλάδα (1980)
Ο ποδόγυρος (1980)
Ο παρθενοκυνηγός (1980)
Ο Κώτσος στην Ε.Ο.Κ. (1980)
Τροχονόμος Βαρβάρα (1981)
Τα καμάκια (1981)
Πάμε για …καφέ?! (1981)
Ο Κώτσος έξω από το Ν.Α.Τ.Ο. (1981)
Είσαι στην ΕΟΚ πάθε για την ΕΟΚ (1981)
Βασικά… καλησπέρα σας: Οι ραδιοπειρατές (1982)
Και ο πρώτος ματάκιας (1982)
Τα σαϊνια (1982)
Καμικάζι αγάπη μου (1983)
Πες τα βρωμόστομε (1983)
Έλα να… γυμνωθούμε ντάρλινγκ (1984)
Μάντεψε τι κάνω… τα βράδια (1984)
Τρελός είμαι ότι θέλω κάνω (1985)
Ψηλός λιγνός και ψεύταρος (1985)
Ο καβαλάρης των F.M. stereo (1986)
Ράκος…Νο14: Και ο πρώτος μπουνάκιας (1986)
Κλεφτρόνι και τζέντλεμαν (1987)
Ένας αλλά… λέων: Best of the best (1988)
Ξενοδοχείο Καστρί (1988)
Ο μεγάλος παραμυθάς (1988)
Τρελλάδικο πολυτελείας (1989)
Απαγωγή στα τυφλά (1989)
Και δειλός και τολμηρός (1988)
Ο πανταχού παρών (1989)
Ο πρωτάρης μπάτσος και η τροτέζα (1989)
