Το success story αναδιανομής ανύπαρκτου πλούτου
Με το αίμα της ελεύθερης αγοράς, κάνει επικοινωνιακή κοινωνική πολιτική ο πρωθυπουργός. Με τα λεφτά της αφαίμαξης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που παρουσιάζονται ως πλεόνασμα, επιχειρεί ο Αλέξης Τσίπρας να γίνει «αριστερός» έστω και για μερικές ώρες.
Με ένα πλεόνασμα που ακόμη δεν έχει καταγραφεί, γίνεται προσπάθεια αλλαγής κλίματος υπέρ των ασθενεστέρων συνταξιούχων που ομολογουμένως βιώνουν μία τραγωδία.
Στην Ελλάδα των φτωχών / πολύ φτωχών αλλά και των πολύ πλούσιων, με ένα απίστευτο κρατισμό σε πλήρη εξέλιξη και ύφεση που τσακίζει, η κυβέρνηση αναζητά από άπορους πόρους, να στήσει ένα success story αναδιανομής ανύπαρκτου πλούτου. Γιατί το ερώτημα είναι πολύ απλό, από πού υπάρχουν λεφτά και μοιράζονται; Και με ποια κριτήρια; Όταν το Δημόσιο χρωστάει στους πολίτες πολλά δις, πώς βρίσκει λεφτά να δώσει σε συνταξιούχους; Δηλαδή όταν το Δημόσιο χρωστάει επιστροφή φόρου, ή τιμολογημένα έργα, αυτά τα λεφτά δεν αναφέρονται σε οικογένειες με παιδιά και ηλικιωμένους και χιλιάδες υποχρεώσεις; Αυτή η κοινωνική ομάδα πρέπει να εξαφανιστεί;
Πώς αποφασίζει ο Αλέξης Τσίπρας και στην εποχή του ο Αντώνης Σαμαράς, ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει και με ποια κριτήρια;
Λαϊκιστές πολιτικοί που βάζουν τη μία κοινωνική ομάδα απέναντι στην άλλη.
Δεν βγάζει πουθενά αυτό.
