Πώς επιτρέψαμε να γεμίσει η Ελλάδα μας τόση μιζέρια;

Γράφει ο
Μάνος Οικονομίδης

Το 2021… καλά να είμαστε, θα γιορτάσουμε 200 χρόνια από την εθνική επανεκκίνηση. Από την έναρξη της Επανάστασης… αφύπνισης για την απελευθέρωση, και αφού είχαν προηγηθεί 400 χρόνια… συγκατοίκησης με τον κατακτητή.

Αν θέλουμε να είμαστε στοιχειωδώς ειλικρινείς, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι, ως λαός ανεξάρτητου έθνους, ένα μικρό… θεματάκι με τον χρόνο το έχουμε.

Αργούμε να αντιληφθούμε πράγματα. Να πάρουμε αποφάσεις. Γενικότερα, να… πάρουμε μπροστά. Με αποτέλεσμα να χάνουμε ιστορικές ευκαιρίες. Και να εμφανιζόμαστε στα κατά καιρούς ραντεβού μας με την Ιστορία, με… χρονοκαθυστέρηση. Σε… ώρα ΠΑΣΟΚ, όπως την κατέγραψε ο σχετικός αστικός μύθος της Μεταπολίτευσης.

Επανερχόμαστε… Από τον Αγώνα για την Ανεξαρτησία, φάνηκε ακόμη ένα χαρακτηριστικό του εθνικού dna μας. Το σαράκι της διχόνοιας. Του διχασμού. Προτού καλά-καλά απελευθερωθούμε από τους Οθωμανούς, ξεκινήσαμε εμφύλιο. Σκοτωθήκαμε μεταξύ μας. Φυλακίσαμε τον Κολοκοτρώνη και άλλους αγωνιστές.

Με αποτέλεσμα, να χρειαστεί να μας σώσει η τότε τρόικα… συγγνώμη, Θεσμοί… συγγνώμη, εταίροι και σύμμαχοι. Και να καταστούν έκτοτε δανειστές, αν μπορούμε να κάνουμε τη λογική σύγκριση με το εθνικό δράμα των Μνημονίων, από τη στιγμή που ο τελευταίος των Παπανδρέου υπέγραψε την εκχώρηση της εθνικής αυτοδιάθεσης.

Επανερχόμαστε, ξανά. Αλήθεια, η Ελλάδα της κρίσης πού την είχε κρυμμένη τόση μιζέρια; Τόση φαιδρότητα; Τόση έλλειψη κατανόησης της πραγματικότητας;

Γιατί, με αφορμή την επίσκεψη του αρτιότερου επικοινωνιακού προϊόντος που πέρασε τις τελευταίες πολλές δεκαετίες από τον πλανήτη, δηλαδή του Προέδρου Ομπάμα, ζήσαμε περίσσευμα μιζέριας.

Στις άγονες και θλιβερές πολιτικές αντιπαραθέσεις. Στο ξέσπασμα συλλογικής κουταμάρας στα social media. Παντού γύρω μας.

Καταφέραμε να μικρύνουμε μια ιστορική επίσκεψη. Να τη φέρουμε στα δικά μας μίζερα μέτρα.

Και το ερώτημα επανέρχεται, αβίαστα και σκανδαλιστικά. Πώς επιτρέψαμε να γεμίσει η Ελλάδα μας τόση μιζέρια;

Γιατί γυρίζουμε την πλάτη μας στο φως; Ευτυχώς βέβαια, στο τέλος, το φως νικάει πάντα το σκοτάδι. Και αυτή είναι η μόνη εθνική παρηγοριά.

(Από την «Αξία»)

elzoni.gr