Την πρόταση της πλειοψηφίας υπερψήφισε σχεδόν ομόφωνα το Περιφερειακό
Συμβούλιο Πελοποννήσου, σύμφωνα με την οποία θα πρέπει να υπάρξει ολοκληρωμένος
σχεδιασμός σε συνεργασία με το ΥΠΑΑΤ για την αναδιάρθρωση του προγράμματος
δακοκτονίας, ώστε να επικαιροποιηθεί σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες και τις
κλιματολογικές συνθήκες, και να συνεχίσει η Περιφέρεια Πελοποννήσου σε
συνεργασία με αγροτικούς συλλόγους, συνεταιρισμούς και ενώσεις την προσπάθειά
της για να αποζημιωθούν οι αγρότες, είτε μέσα από τον
ΕΛΓΑ, είτε μέσα από πρόγραμμα αντίστοιχο των ΠΣΕΑ.
«Από την πρώτη στιγμή ήταν εμφανής η σοβαρότητα της ενασχόλησής μας με το
πρόβλημα της δακοκτονίας, όταν και είχαμε παρατηρήσει τα προβλήματα της
χρηματοδότησης και του χρόνου εξασφάλισης της χρηματοδότησης του προγράμματος
δακοκτονίας από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Στις παρεμβάσεις
της τότε η πλειοψηφία ήταν μόνη της, καθώς καμία άλλη παράταξη δεν ενδιαφέρθηκε
να ενισχύσει τις διεκδικήσεις της προς όφελος των αγροτών» τόνισε ο
Περιφερειάρχης Πελοποννήσου, εξαίροντας ταυτόχρονα την εξαιρετική παρουσία των
υπηρεσιών, οι εκπρόσωποι των οποίων απάντησαν πλήρως σε όλες τις ερωτήσεις των
αγροτών.
Ειδική αναφορά έκανε ο κ. Τατούλης στο μεθοδευμένο ψέμα συγκεκριμένης
παράταξης που στόχο έχει να δικαιολογήσει την ύπαρξή της και κοροϊδεύει τους
πολίτες επενδύοντας στο φόβο και την αγωνία τους, χωρίς να έχει καμία πρόταση
ούτε για το σήμερα, ούτε για το αύριο.
Απευθυνόμενος στους εκπροσώπους των συλλόγων των αγροτών ο Περιφερειάρχης
τόνισε ότι «το κακό δεν το ξορκίζεις, αλλά καταθέτεις την πρότασή σου για το
πώς το αντιμετωπίζεις. Αυτή είναι η προσέγγιση της Περιφερειακής αρχής και
ειδικά όταν το διακύβευμα είναι η ζωή πολλών οικογενειών στην Πελοπόννησο. Δεν
μπορεί να ευσταθεί η άποψη ότι καταστραφήκαμε και όλα τελείωσαν. Δεν μπορεί να
επικρατεί η άποψη ότι τα πάντα πρέπει να τα κάνει το κράτος τη στιγμή που
τέτοιες απόψεις έχουν προ πολλού αποδειχθεί εσφαλμένες. Δεν μπορεί να επικρατεί
η άποψη ότι φταίει η Περιφέρεια τη στιγμή που στην ουσία έχει την εποπτεία του
προγράμματος δακοκτονίας και όχι το σχεδιασμό».
«Είχαμε εξαιρετικά αποτελέσματα στη δακοκτονίας κατά το παρελθόν, αλλά θα
πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουν ότι υπάρχει και η περίπτωση αστοχίας του
προγράμματος. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι θα καταργήσουμε το πρόγραμμα» δήλωσε
ακόμη ο Περιφερειάρχης και πρόσθεσε ότι «ασκούμε με συνέπεια την ευθύνη μας για
να διορθώσουμε τις αστοχίες και να βελτιώσουμε την αποτελεσματικότητα του
προγράμματος».
Υπήρξαν Δήμοι, όπως ο Δήμος της Βόρειας Κυνουρίας, οι οποίοι ενώ αρχικά
εγγράφως δήλωσαν να μη συμπεριληφθούν στο πρόγραμμα δακοκτονίας καθυστερημένα
ανακάλεσαν την απόφασή τους, τη στιγμή ωστόσο που, σύμφωνα με το σχεδιασμό των
υπηρεσιών της Περιφέρειας, είχε αρχίσει να εκτελείται το πρόγραμμα και δεν
μπορούσε εύκολα να αλλάξει, σύμφωνα με όσα ανέφερε ο κ. Τατούλης, ο οποίος
σημείωσε ότι στους άγονους διαγωνισμούς κανένας δεν ήρθε να βοηθήσει, ενώ θα
έπρεπε να είχαν κινητοποιηθεί δυνάμεις για να σωθεί η παραγωγή και κατά
συνέπεια το εισόδημα τόσων οικογενειών στην Πελοπόννησο.
Το πρόβλημα με το δάκο έχει άμεση σχέση με τις κλιματολογικές συνθήκες που
ευνόησαν την ανάπτυξή του, σε ορισμένα σημεία ωστόσο της Περιφέρειας. Υπήρξαν
περιοχές όπου υπήρξαν καλά αποτελέσματα γιατί εφαρμόστηκαν καλές πρακτικές.
Υπήρξαν ακόμη Τοπικές Κοινότητες που εισηγήθηκαν στα Δημοτικά τους Συμβούλια να
μη συμμετάσχουν στο πρόγραμμα, αλλά με τη στάση τους αυτή έμεναν εστίες
ανάπτυξης του δάκου που επηρεάζουν γειτονικές περιοχές.
«Τα τρία αιτήματα των εκπροσώπων των συλλόγων των αγροτών είναι μεν
ενδιαφέροντα, απέχουν όμως από τις σύγχρονες ανάγκες» τόνισε ακολούθως ο
Περιφερειάρχης και εξήγησε ότι το τέλος δακοκτονίας δεν καταβάλλεται εκεί που
δεν γίνεται το πρόγραμμα, υπογραμμίζοντας ότι «Αλίμονο αν η δακοκτονία αφεθεί
πλήρως στο ΥΠΑΑΤ, γιατί αυτό θα σήμαινε το τέλος του προγράμματος στη χώρα. Τα
προβλήματα δεν λύνονται με ψηφίσματα, αλλά με πολιτικές παρεμβάσεων».
Ο Περιφερειάρχης Πελοποννήσου δήλωσε τέλος ότι από το 2011 η Περιφερειακή
αρχή κάνει μεγάλο αγώνα για την εξυγίανση των αγροτικών συνεταιρισμών, των
ενώσεων και των συλλόγων, γιατί αποτελεί πολιτική της πεποίθηση ότι μέσα από
τέτοιες δομές μπορεί να αναπτυχθεί η αγροτική οικονομίας.
