Αυτές τις στιγμές που η πατρίδα μας, πορεύεται ως ακυβέρνητο καράβι σε φουρτουνιασμένη θάλασσα, γεμάτη καρχαρίες, δεν μπορούμε να μην αναπολήσουμε εκείνες τις στιγμές που η κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή έδινε μαθήματα εθνικής αξιοπρέπειας εντός και εκτός συνόρων.
Ο Κώστας Καραμανλής, άριστος γνώστης των γεωπολιτικών συσχετισμών αλλά και του οικονομικού χάους που είχε παραλάβει από την κυβέρνηση Σημίτη, είχε επιλέξει το δρόμο των μεγάλων διεθνών συνεργασιών προκειμένου να θωρακίσει την Ελλάδα. Ο λόγος ήταν απλός, η πατρίδα μας
δεν ήταν δυνατόν, διαρκώς να εκβιάζεται από τους ξένους για αγορά εξοπλισμών αλλά και ούτε να εξαθλιώνεται οικονομικά τρέχοντας πίσω από το στημένο παιχνίδι απειλών των Τούρκων.
Τα ανοίγματα σε Ρωσία και Κίνα του Κώστα Καραμανλή, αποσκοπούσαν στη δημιουργία δυνατών διεθνών συμμαχιών στα θέματα ενέργειας και εμπορίου και ουσιαστικά επαναπροσδιόρισαν τη δυναμική της Ελλάδας σε Βαλκάνια και Μεσόγειο. Ο Κώστας Καραμανλής με το ίδιο πατριωτικό σκεπτικό αρνήθηκε την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, σπάζοντας τον στρατιωτικό άξονα απειλών Τουρκίας-Σκοπίων-Αλβανίας και έδειξε πως η Ελλάδα δεν είναι η χώρα των “yesmen” στον Δυτικό παράγοντα. Η στάση του πρώην Πρωθυπουργού στο Κυπριακό και οι συμφωνίες για τις ΑΟΖ, έδωσαν άλλο αέρα στη διπλωματία της χώρας. Πολιτικές υψηλού οικονομικού και πολιτικού συμβολισμού του Κώστα Καραμανλή, που ωφελούν την Ελλάδα ακόμη και σήμερα.
Φτάνουν αυτά για να αντιληφθούμε, γιατί η πτώση του Κώστα Καραμανλή ήταν επιβεβλημένη και πώς λειτούργησε στη συνέχεια ο μηχανισμός φυσικής και πολιτικής εξόντωσής του. Πώς αλλιώς θα ερχόταν το βαθύ νοσηρό ΠΑΣΟΚ και ο Γιώργος Παπανδρέου για να παραδώσει την εθνική κυριαρχία στους παγκόσμιους δανειστές; Τα έχουμε πει αυτά.
Τα καταλαβαίνουμε όλα αυτά σήμερα, με οδυνηρό τρόπο, που η πατρίδα μας, βυθίζεται σε αντεθνικά συμφέροντα και από ένα πολιτικό σύστημα πολύ κατώτερο των περιστάσεων. Πραγματικά επικίνδυνο.
Ας διδαχθούμε από την τελευταία πατριωτική ιστορία του τόπου μας…
