Μας συγκινούν τύποι σαν τον Μάκη Μπαλαούρα. Βουλευτής του μεταλλαγμένου ΣΥΡΙΖΑ που θυμάται με ρομαντισμό τους αγώνες του κατά Αμερικάνικου Ιμπεριαλισμού, ημέρες που υποδεχόμαστε ως κράτος των Πρόεδρο των ΗΠΑ.
Συγκεκριμένα δηλώνει: «και εγώ συμμετείχα σε διαδηλώσεις κατά των ΗΠΑ και
έκαιγα Αμερικανικές σημαίες έξω από την Αμερικανική πρεσβεία – αυτά ούτε παραγράφονται ούτε ξεχνιούνται. Εξακολουθούμε να έχουμε τις ίδιες αντιλήψεις για τους πολέμους που δημιουργούν ιμπεριαλιστικά κράτη».
Ο Μάκης επαναστάτης από κούνια, γαλουχήθηκε και γαλούχησε, με το πνεύμα της αντίστασης κατά της καταπίεσης έτσι όπως αυτός την είχε σχηματίσει στο αριστερό μέρος του μυαλού του.
Έλα όμως που η εξουσία είναι γλυκιά και ο μισθός του βουλευτή της ιμπεριαλιστικής Ελλάδας, μέλους του ΝΑΤΟ και της ΕΕ ακόμη πιο γλυκός. Οπότε σε αυτή την περίπτωση ο Μάκης επιλέγει να κρατήσει το μισθό του ιμπεριαλιστή βουλευτή τους αστυνομικούς που τον συνοδεύουν, την αμαξάρα της Βουλής, τους συμβούλους, τις παροχές και την πρόσβαση στους υπουργούς της «αριστερής» κυβέρνησής του για να κάνει τα ρουσφετάκια του.
Και πως δικαιολογεί ο επαγγελματίας συνδικαλιστής Μάκης, αυτή την μετάλλαξη από αντιΜνημονιακός και αντιΙμπεριαλιστής, σε ένθερμος υποστηρικτής του Ομπάμα και της Μέρκελ; Απλά με μία δήλωση: «εμείς όμως δεν είμαστε απατεώνες όπως οι προηγούμενες κυβερνήσεις». Μαγεία!
Τουλάχιστον ο Λαφαζάνης είχε την τσίπα να παραιτηθεί και στηρίξει το (καταστροφικό) ιδεολογικό του αφήγημα.
Τύποι σαν τον Μπαλαούρα ξ-έχασαν την Τσίπα της ηθικής και προτίμησαν την Τσίπ(ρ)α της εξουσίας.
Αχ βρε Μάκη, κι εσύ στο δρόμο που χάραξε ο μεγάλος Ανδρέας Παπανδρέου. ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο Συνδικάτο. Τι μας θύμισες…
