Μιχάλης Ιγνατίου ΕΘΝΟΣ
Στην Ελλάδα
έχουμε πολλούς, ανόητους θα τους χαρακτήριζα, που ζουν και αναπνέουν με
τη φρούδα ελπίδα ότι ο ηγέτης του «ξανθού γένους», ξανθός και ο ίδιος,
θα στείλει χιλιάδες στρατιώτες του προς τα κάτω για να προστατεύσουν την
Ελλάδα, την Κύπρο και κάθε άλλη ορθόδοξη χώρα της Ευρώπης και όχι μόνο.
Αυτό είναι το πρώτο «όνειρο». Το δεύτερο αφορά την Κωνσταντινούπολη. Θα
απελευθερωθεί από τον Βλαντιμίρ Πούτιν, αναφέρουν οι... Γραφές. Ολα τα
παραπάνω «είναι πολύ καλά για να είναι αληθινά». Και φυσικά δεν υπάρχει
ίχνος αλήθειας. Η φαντασία των απελπισμένων ανθρώπων καλπάζει...
Αντίθετα, η
αλήθεια είναι άλλη και είναι πολύ πικρή: Ο πρόεδρος της Ρωσίας
σαλιαρίζει με τον άλλο αυταρχικό ηγέτη της περιοχής μας, τον Ταγίπ
Ερντογάν. Από (θανάσιμοι) εχθροί, έχουν καταστεί στενοί φίλοι και αυτή η
νέα ξαφνική φιλία, που μπορεί να αποδειχθεί και πάλι ευκαιριακή, αφορά
και εμάς, διότι επηρεαζόμαστε.
1)
Στην Κύπρο διεξάγονται διαπραγματεύσεις για να «κλείσουν» το Κυπριακό
προς όφελος της Τουρκίας, και ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας
βρίσκεται υπό στενό κλοιό εκβιασμών.
2)
Στην Ελλάδα, η οικονομική κρίση έχει σαρώσει τις αντοχές των πολιτών,
οι οποίοι απώλεσαν κάθε διάθεση για αντίσταση. Το γεγονός ότι δεν
διαμαρτύρονται για τα άνευ προηγουμένου μέτρα, ότι δεν αντιδρούν στη
λαίλαπα που σαρώνει τη χώρα, είναι ανησυχητικό. Θα έχουν την ίδια
αντίδραση σε μία πιθανή προβοκάτσια από την Τουρκία. Φοβάμαι πως ναι.
Ούτε τότε θα διαμαρτυρηθούν. Η κούραση των Μνημονίων διέλυσε κάθε
διάθεση για αντίσταση σε οτιδήποτε. Ολα αντιμετωπίζονται παθητικά.
Η Τουρκία «κινεί τα νήματα»
Η Ρωσία του
Βλαντιμίρ Πούτιν έχει οικονομικά και στρατηγικά συμφέροντα και ο Ρώσος
πρόεδρος, παρά το γεγονός ότι ένιωσε την οργή του Ταγίπ Ερντογάν με την
υπόθεση της κατάρριψης του ρωσικού αεροπλάνου, επέστρεψε κυριολεκτικά
στην αγκαλιά του. Εχουμε χάσει τον λογαριασμό με τις «αμέτρητες»
συναντήσεις τους. Αυτό που με εντυπωσιάζει και ταυτόχρονα με ανησυχεί,
είναι ότι σ’ αυτή τη νέα ρωσοτουρκική σχέση τον πάνω λόγο έχει η
Τουρκία. Μετά το περίεργο πραξικόπημα ο Πούτιν πρόσφερε αμέσως χείρα
βοηθείας στον πρόεδρο της Τουρκίας και του παραχώρησε επίσης το «όπλο»
εκβιασμού απέναντι στους Αμερικανούς. Ο Ερντογάν τα βάζει με όλους,
επιτίθεται στους Αμερικανούς ως να είναι εχθροί και αυτοί τον χαϊδεύουν.
Γιατί; Θα αναρωτηθείτε. Μα είναι τόσο εύκολη η απάντηση: τους απειλεί
ότι θα τα σπάσει με την Ουάσιγκτον και θα συμμαχήσει με τους Ρώσους. Και
ο Πούτιν του δίνει την απαραίτητη ανοχή για να ενισχύεται ο εκβιασμός
του προς τη Δύση.
Είναι χαρακτηριστικό
ότι ο αντιπρόεδρος Τζόζεφ Μπάιντεν, στις συνομιλίες που έχει με Ελληνες
φίλους του, σημειώνει αυτή τη νέα παράμετρο, τη δήθεν απώλεια της
Τουρκίας... Και τι ζητά; Να λυθεί άρον άρον το Κυπριακό... Αλλά γιατί να
ζητούν οι Αμερικανοί το «κλείσιμο» του προβλήματος της Κύπρου; Μα για
να εξευμενίσουν την Τουρκία... Εκεί κατάντησαν οι δημοκρατικοί ηγέτες
της υπερδύναμης. Αντί να απαντήσουν με το ίδιο νόμισμα στον Ερντογάν,
που θέτει σε κίνδυνο τα δικά τους στρατηγικά συμφέροντα, σπεύδουν να
ικανοποιήσουν τις απαράδεκτες απαιτήσεις του στην Κύπρο.
Η χώρα μας παραμένει θεατής
Και ενώπιον όλων
αυτών των επικίνδυνων καταστάσεων, πού στέκει η Ελλάδα; Οσοι κάνατε τον
κόπο να παρακολουθήσετε την «τιτανομαχία» του πρωθυπουργού και του
ηγέτη της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη Βουλή, θα καταλάβατε ότι οι
άνθρωποι έχουν λύσει όλα τα προβλήματα της χώρας. Και επειδή τα έχουν
λύσει, και η οικονομία σκίζει, και η Ελλάδα είναι πανίσχυρη, με τον
επικίνδυνο Ερντογάν θα ασχολούνται; Ελάτε τώρα...
Η ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ
«Οπλο» τα λάθη των αντιπάλων
«Οπλο» τα λάθη των αντιπάλων
Είχαν σχεδόν
πείσει ότι όλα ήταν έτοιμα και ότι στη σύνοδο του ΔΝΤ, το περασμένο
Σαββατοκύριακο, θα ξεκινούσε η διαδικασία για την ελάφρυνση του
ελληνικού χρέους. Σ’ αυτή την προσπάθεια συμμετείχαν, όπως πάντα, και
δημοσιογράφοι, που έγραφαν για συζητήσεις και αποφάσεις. Δεν έγινε
τίποτα απ’ όλα αυτά, και είναι η εύκολη δικαιολογία ότι ο Γερμανός
υπουργός Οικονομικών Σόιμπλε μπλόκαρε κάθε συζήτηση, η οποία έτσι και
αλλιώς θα κατέληγε σε αδιέξοδο.
Η ελληνική
κυβέρνηση συνεχίζει να βλέπει το δέντρο. Εγκλωβισμένη στην αδιέξοδη
πολιτική της, δεν έχει το θάρρος να αναγνωρίσει τους «φίλους» και τους
«εχθρούς» της στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης. Στην
πραγματικότητα δεν γνωρίζει ότι έχει φίλους στο θέμα της ελάφρυνσης του
χρέους και αυτοί είναι οι «κακοί και ανάλγητοι» του ΔΝΤ, όπως τους
χαρακτηρίζουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.
Ποιος θα
το πίστευε... Οτι οι σκληροί δανειστές του Ταμείου θα έσυραν τον χορό
της ελάφρυνσης και θα έδιναν τέτοια λυσσώδη μάχη για να επιβληθεί η
διευθέτηση για το χρέος. Και δεν πρόκειται για σύγκρουση για τα μάτια
του κόσμου. Είναι πραγματικός πόλεμος, όπως διαπιστώσαμε στη διάρκεια
της συνόδου.
Ο κ.
Σόιμπλε πάλεψε με νύχια και με δόντια να επιβάλει τη θέση του ότι η
Ελλάδα δεν χρειάζεται καμία ελάφρυνση του χρέους τα επόμενα δέκα χρόνια.
Αλλά η κ. Λαγκάρντ και οι συνεργάτες της έχουν εντελώς αντίθετη άποψη
και ταυτίζονται πλήρως με την ελληνική κυβέρνηση. Μόνο που η τελευταία
δεν έχει το θάρρος, φοβούμενη το πολιτικό κόστος, να αδράξει την
ευκαιρία και να χρησιμοποιήσει τους κακούς δανειστές. Τρέμει ότι θα
ταυτιστεί μαζί τους. Και δεν είναι το μόνο σημείο στο οποίο το ΔΝΤ
υποστηρίζει τα ελληνικά συμφέροντα. Ο κ. Τόμσεν ζητά μείωση του
πρωτογενούς πλεονάσματος στο 1,5% από το 3,5% που επέβαλαν οι Ευρωπαίοι.
Και τι σημαίνει αυτό; Τεράστια βοήθεια στην Ελλάδα.
Η τέχνη
της πολιτικής είναι η εκμετάλλευση των λαθών των αντιπάλων σου. Στη
συγκεκριμένη περίπτωση εντοπίζουμε δειλία για να μην παρεξηγηθεί η
κομματική πελατεία...
• Γιατί
τόση φασαρία για τα τηλεφωνήματα του Μπ. Κλίντον και του Μπ. Ομπάμα
στον Αλ. Τσίπρα τον Ιούλιο του 2015; Η Αμερική ήθελε να αποτρέψει έξοδο
της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, για να μην επηρεαστεί η οικονομία της...
