Πέρασε ένας χρόνος από τις εθνικές εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015. Η κοινωνία έβγαινε από ένα διχαστικό δημοψήφισμα όπου πολίτες είχαν ερωτηθεί αν θέλουν ή όχι άλλους «μνημονιακούς» φόρους, χωρίς φυσικά να υποδεικνύεται κάποια άλλη πηγή χρηματοδότησης της χώρας. Στη συνέχεια η Ελλάδα θα οδηγείτο σε πρόωρες εκλογές με ένα ακόμη διχαστικό ερώτημα περί παλαιού και νέου. Η θλιβερή ιστορία είναι γνωστή. Ο ΣΥΡΙΖΑ, με τον αέρα της ευρωπαϊκής σύγκρουσης και δίχως να έχει πάρει ακόμη κανένα μέτρο, κέρδισε τις εκλογές και ως κυβέρνηση εφήρμοσε το πιο άγριο Μνημόνιο, που ήταν το αποτέλεσμα της «περήφανης» διαπραγμάτευσης.
Η ουσία: κάθε ημέρα (και αυτού) του Μνημονίου που περνά και η κοινωνία δεν βρίσκει διέξοδο στην πολιτική κρίση, πολλαπλασιαστικά επιδεινώνεται η ύφεση και η φτωχοποίηση του πληθυσμού.
Επιμένουμε, πως το πρόβλημα της Ελλάδας είναι βαθύτατα πολιτικό. Και είναι πολιτικό διότι όταν ο Κώστας Καραμανλής μίλησε για τα δύσκολα που έρχονται, και ζήτησε Εθνική συναίνεση για να μείνει η Ελλάδα όρθια στη διεθνή οικονομική κρίση, οι πολιτικοί αντίπαλοι και καιροσκόποι (εντός και εκτός κόμματος), άρπαξαν την ευκαιρία (που καλλιεργούσαν για χρόνια) για να ανέβουν στην εξουσία της ΝΔ και της Ελλάδας αντίστοιχα.
Τα τραγικά αποτελέσματα είναι γνωστά, από τότε η χώρα μας αλλάζει κάθε χρόνο και ένα Πρωθυπουργό με το ίδιο πάντα αφήγημα: ποιος θα βγάλει την Ελλάδα από το Μνημόνιο που την έβαλε ο Γιώργος Παπανδρέου.
Τα τραγικά αποτελέσματα είναι γνωστά, από τότε η χώρα μας αλλάζει κάθε χρόνο και ένα Πρωθυπουργό με το ίδιο πάντα αφήγημα: ποιος θα βγάλει την Ελλάδα από το Μνημόνιο που την έβαλε ο Γιώργος Παπανδρέου.
Μα η εθνική ανάταξη θα έρθει μόνο όταν όλοι, συλλογικά αντιληφθούμε το πρόβλημα, που δεν είναι άλλο από το διχασμό και το λαϊκισμό, που καλλιεργείται με καραμέλα την «εύκολη λύση». Όντως υπάρχει εύκολη λύση, και αυτή δεν είναι «λεφτά υπάρχουν», «Ζάππεια» ή «σκίζω τα μνημόνια».
Η «εύκολη λύση» βρίσκεται στο εθνικό μόνοιασμα.
Η «εύκολη λύση» βρίσκεται στο εθνικό μόνοιασμα.
> Πώς αλλιώς θα αντιμετωπιστεί το μεταναστευτικό, όταν η πολιτική ηγεσία (κυβέρνηση και αντιπολίτευση) στα διεθνή φόρα, δεν εκφράζει σύσσωμη ακριβώς τα ίδια πράγματα; Ή όταν εντός της πατρίδας μας, τα νησιά πλήττονται αδίκως και ανισομερώς έναντι της ηπειρωτικής Ελλάδας;
> Πώς αλλιώς θα αντιμετωπιστεί η ανάπτυξη χωρίς εθνικό σχέδιο συμπαγές με ορίζοντα δεκαετίας, αναγνωρίζοντας τα μοναδικά συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας;
> Πώς αλλιώς θα αντιμετωπιστεί η ανθρωπιστική κρίση που ανοίγει διαρκώς την κοινωνική ψαλίδα υπέρ εκείνων που βρέθηκαν με «ανεξήγητη» ρευστότητα μέσα στην κρίση;
> Πώς αλλιώς θα γίνουν πολλά ακόμη θετικά για την βελτίωση της καθημερινότητας, που μπορούν να υλοποιηθούν μόνο μακριά από ακροαριστερές και ακροδεξιές ιδεοληψίες, αυτές που όμως κρατούν χωρισμένη την κοινωνία, εις βάρος της;
> Πώς αλλιώς θα αντιμετωπιστεί η ανάπτυξη χωρίς εθνικό σχέδιο συμπαγές με ορίζοντα δεκαετίας, αναγνωρίζοντας τα μοναδικά συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας;
> Πώς αλλιώς θα αντιμετωπιστεί η ανθρωπιστική κρίση που ανοίγει διαρκώς την κοινωνική ψαλίδα υπέρ εκείνων που βρέθηκαν με «ανεξήγητη» ρευστότητα μέσα στην κρίση;
> Πώς αλλιώς θα γίνουν πολλά ακόμη θετικά για την βελτίωση της καθημερινότητας, που μπορούν να υλοποιηθούν μόνο μακριά από ακροαριστερές και ακροδεξιές ιδεοληψίες, αυτές που όμως κρατούν χωρισμένη την κοινωνία, εις βάρος της;
Είναι δυνατόν υπό τις παρούσες συνθήκες, να λυθούν τα θηριώδη προβλήματα της Ελλάδας από ένα κόμμα μόνο, χωρίς μεγάλες κοινωνικές συμμαχίες;
Τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ αποκάλυψε το πραγματικό του πρόσωπο, ότι δηλαδή είναι ένα κόμμα εξουσίας παντός καιρού και όχι ειδικών αριστερών αποστολών ή ευαισθησιών, ίσως είναι η στιγμή το σύνολο του κόσμου, πολιτικού, επιχειρηματικού, μιντιακού, που διαμορφώνει γνώμες και συνειδήσεις, να ξανασκεφτεί πολύ σοβαρά το ρόλο του και ποια μηνύματα θα στείλει.
Οι επόμενες εκλογές που απ’ ότι φαίνεται είναι πλέον πολύ κοντά, δεν πρέπει να έχουν διχαστικά διλήμματα του τύπου «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν».
Η κεντροδεξιά όπως εκφράστηκε στις τελευταίες εθνικές εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015, από τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη, κατάφερε μεγάλη κοινωνική συσπείρωση (μετά το καταστροφικό για τη ΝΔ δημοψήφισμα), ακριβώς γιατί στο παραπάνω μήνυμα του ΣΥΡΙΖΑ, απάντησε με ενωτικό λόγο, υπέρ της Εθνικής Ομάδας (διαπραγμάτευσης και σχεδίου εξόδου από την κρίση) από όλα τα κόμματα του ευρωπαϊκού προσανατολισμού. Δεν είναι τυχαίο που ο πρώην Πρόεδρος της ΝΔ πολεμήθηκε από τα συμφέροντα, που διέκοψαν την πορεία ανόδου της ΝΔ με αρχηγό κάποιον που δεν μιλούσε την γλώσσα της όξυνσης και ταυτόχρονα γινόταν κάθε μέρα και πιο αγαπητός.
Και αν η θέση του Βαγγέλη Μεϊμαράκη για «Εθνική Συνεννόηση για όλα τα κρίσιμα ζητήματα» ενόχλησε το «σύστημα», τόσο που τον αμφισβήτησαν μετά από ένα σπουδαίο εκλογικό αποτέλεσμα και δεν του επέτρεψαν με κάθε «τρόπο» να επανεκλεγεί ως αρχηγός της ΝΔ, τότε σημαίνει πως ήταν στο σωστό και ηθικό δρόμο της Εθνικής Ελλάδας.
Και αν η θέση του Βαγγέλη Μεϊμαράκη για «Εθνική Συνεννόηση για όλα τα κρίσιμα ζητήματα» ενόχλησε το «σύστημα», τόσο που τον αμφισβήτησαν μετά από ένα σπουδαίο εκλογικό αποτέλεσμα και δεν του επέτρεψαν με κάθε «τρόπο» να επανεκλεγεί ως αρχηγός της ΝΔ, τότε σημαίνει πως ήταν στο σωστό και ηθικό δρόμο της Εθνικής Ελλάδας.
Με αυτό το πνεύμα πρέπει να σκέφτονται όλοι οι σώφρονες πολιτικοί πια. Αυτό δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις. Ο κόσμος κουράστηκε από τους αλαζόνες σωτήρες. Κανείς δεν μπορεί απόλυτα μόνος του, γιατί κανείς σήμερα από τους πολιτικούς αρχηγούς απλά δεν εμπνέει τόσο, ώστε να σηκώσει το πολιτικό βάρος της Ενότητας, όπως αυτή πρέπει να διαμορφωθεί στους επόμενους μήνες. Δεν χωρούν άλλες μικρότητες. Η Ελλάδα χρειάζεται κόμματα που ναι μεν να διατηρούν την ταυτότητα και την ιδεολογία τους αλλά συνάμα να αντιλαμβάνονται πως οι Μνημονιακοί κύκλοι της αντιπαράθεσης δεν βγάζουν πουθενά, καταβροχθίζουν πρωθυπουργούς και κυβερνήσεις μαζί με το λαό τους.
Η Ελλάδα χρειάζεται πολιτικούς που πιστεύουν στην νικηφόρα Εθνική Ομάδα. Η ίδια η Ελλάδα χρειάζεται όλο τον κόσμο της ενωμένο.
Η δικαιοσύνη θα κρίνει αυτούς που αλλοίωσαν οικονομικά στοιχεία ή/και με άλλες ενέργειες οδήγησαν την Ελλάδα στα δόντια των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων.Η «πολιτισμένη» πολιτική όμως, έχει ως εθνικό καθήκον να αναζητήσει κοινές περπατησιές σε εκείνα τα μεγάλα θέματα που θα ξεκολλήσουν την Ελλάδα με επίκεντρο τους ανθρώπους και όχι τους αριθμούς.
Και να μην ξεχνούμε, πως τα συμφέροντα (ιστορικά) θέλουν μία Ελλάδα διχασμένη, φτωχή και ευκόλως χειραγωγήσιμη. Ως πότε θα τους κάνουμε τη χάρη;
Τώρα που το ροζ συννεφάκι του ΣΥΡΙΖΑ γίνεται μαύρο από τους φόρους και τα σκάνδαλα, ας ξανασκεφτούμε με τα Εθνικά μας χρώματα. Αυτά της Εθνικής Ελλάδας. Εκεί είναι και η λύση. Εκεί είναι το ΦΩΣ για την πατρίδα μας.
«Ο Κεντροδεξιός»
