Δεν είχε επίσης προβλέψει, μαζί του και ο σημερινός πρόεδρος της Δημοκρατίας, που τότε ως υπουργός Εσωτερικών είχε θεσμοθετήσει τον περίφημο «βασικό μέτοχο», ότι το πρόβλημα δεν ήταν νομικό αλλά κατεξοχήν πολιτικό και οικονομικό. Με τη μισή ΝΔ εναντίον του και με την προσπάθεια να επικεντρώνεται στην εφαρμογή ενός νόμου που δεν λάμβανε υπόψη του τους συσχετισμούς δυνάμεων αλλά και τους κανόνες της αγοράς, ήταν μοιραίο η προσπάθεια εκείνη να αποτύχει. Πριν, αλλά και μετά τον Καραμανλή πολλοί είχαν υποσχεθεί ότι θα χτυπήσουν τη λεγόμενη διαπλοκή, αυτό το αμαρτωλό τρίγωνο μεταξύ οικονομικής, μιντιακής και πολιτικής εξουσίας αλλά, όπως αποδείχθηκε, είτε δεν πίστευαν αυτά που έλεγαν είτε, καθώς ο αντίπαλος ήταν ιδιαίτερα ισχυρός, αναγκάσθηκαν να συνθηκολογήσουν.
Πέτυχε όμως ο Τσίπρας (και ο Παππάς) εκεί που απέτυχαν οι προηγούμενοι; Προφανώς η (τελική) απάντηση δεν μπορεί να δοθεί τώρα αλλά μετά από ένα με δύο χρόνια. Όταν αφενός οι παρεμβάσεις της σημερινής κυβέρνησης θα έχουν ολοκληρωθεί (περιφερειακά και θεματικά τηλεοπτικά κανάλια, ραδιόφωνα και, βεβαίως, Διαδίκτυο) και αφετέρου το νέο μιντιακό τοπίο, όχι μόνο θα έχει λάβει την τελική του μορφή, αλλά και θα έχει παράγει το πρώτα του (θετικά ή αρνητικά) αποτελέσματα.
Τι πέτυχε όμως η σημερινή κυβέρνηση σε σχέση με τους, κατά Καραμανλή, «νταβατζήδες»:
-Πρώτον, πέτυχε να εφαρμόσει τους δικούς της κανόνες σε ένα πεδίο και σε επιχειρηματίες που είχαν συνηθίσει να κινούνται χωρίς κανόνες.
-Δεύτερον, εφαρμόζοντας αυτή την πρωτόγνωρη τριήμερη διαδικασία στη ΓΓΕΕ και το «πλαφόν» των τεσσάρων τηλεοπτικών καναλιών κατάφερε να πάρει σε δυόμιση βράδια τόσο όσα όχι μόνο δεν είχαν πάρει (δεν ήθελαν να πάρουν;) αλλά ούτε καν είχαν ονειρευτεί κυβερνήσεις 27 ετών.
– Τρίτον, πέτυχε να βάλει νέους «παίχτες» στην αγορά οι οποίοι απ’ ότι φάνηκε είχαν μεγαλύτερη διάθεση να ξοδέψουν πολλά χρήματα για την απόκτηση μιας τηλεοπτικής συχνότητας παρασύροντας με αυτό τον τρόπο και τους παλαιούς. Μένει να δούμε αν θα είναι το ίδιο αποτελεσματικοί και γαλαντόμοι τώρα που πήραν την περιπόθητη άδεια στα χέρια τους.
Συμπερασματικά, η κυβέρνηση φαίνεται ότι κέρδισε μια πρώτη μάχη. Ωστόσο απέχει πολύ από το να κερδίσει τον πόλεμο. Κι αυτό εν πολλοίς θα εξαρτηθεί:
-Πρώτον, από το πόσους άνεργους δημοσιογράφους, τεχνικούς, διοικητικούς υπαλλήλους θα αφήσει πίσω της αυτό το «τσουνάμι» στο τηλεοπτικό τοπίο. Σε μια αγορά εργασίας με εκατομμύρια ανέργους το να προστεθούν και άλλοι, έστω και 1.000, σίγουρα δεν μπορεί να πιστωθεί στα θετικά της κυβέρνησης.
-Δεύτερον, από το πώς θα λειτουργήσουν και ποιο προϊόν θα παράγουν από εδώ και πέρα οι τηλεοπτικοί σταθμοί αλλά και ποιες σχέσεις (δεν) θα αναπτύξουν οι επιχειρηματίες τους με την σημερινή πολιτική εξουσία.
Γιατί μπορεί τρεις στους τέσσερις νέους ιδιοκτήτες καναλιών να βρίσκονται πιο κοντά στη συντηρητική παράταξη, αλλά, όπως έχει αποδειχθεί και στο παρελθόν, το χρήμα δεν έχει χρώμα. Ούτε, βεβαίως, και οι τριγωνικές σχέσεις που συνηθίσαμε να ονομάζουμε διαπλοκή. Εκεί είναι που πρέπει να προσέξει η κυβέρνηση, ώστε οι κανόνες να είναι ίδιοι για όλους και να μην δημιουργηθούν στη θέση των παλιών νέοι «νταβατζήδες».
* Ο Χρίστος Βούζας έχει εργαστεί ως δημοσιογράφος σε όλο φάσμα των ΜΜΕ και είναι διευθυντής της βραβευμένης από το Ίδρυμα Μπότση ιστοσελίδας aftodioikisi.gr, της οποίας είναι και ιδρυτής.
Πηγή news247
