Γιατί απορείτε; Φυσικά και ο Αλέξης Τσίπρας έχει έρθει πλέον πιο κοντά στην Εκκλησία. Πολύ κοντά. Και βλέπει προκαθημένους, από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών, μέχρι τον Οικουμενικό Πατριάρχη. Δεν διστάζει μάλιστα να περάσει… μια βόλτα και από τον Καθολικισμό, δίπλα στον Πάπα Φραγκίσκο.
Ο Πρωθυπουργός αποκατέστησε τη σχέση του με το “θείο”. Και έτσι, είναι εύλογο, όχι μόνο να προσεύχεται για την πολιτική επιβίωσή του, αλλά και να…
ανάβει λαμπάδες, ώστε οι προσευχές να διαρκέσουν.
Δυο τέτοιες λαμπάδες άναψε από χθες ο Αλέξης Τσίπρας, μνημονεύοντας τον Ανδρέα Παπαμιμίκο και τον Απόστολο Τζιτζικώστα. Το… άχαστο δίδυμο, που πρωταγωνίστησε στις εσωκομματικές εκλογές για τη μάχη ηγεσίας της Νέας Δημοκρατίας, τότε που… έπεσε το σύστημα και δεν βγήκε πρόεδρος, και τα τελευταία 24ωρα πρωταγωνίστησε επίσης στο ιστορικό φιάσκο της ΟΝΝΕΔ. Εκεί όπου, στο Συνέδριο της άλλοτε κραταιάς νεολαίας, ανακοινώθηκαν αποτελέσματα… άνευ ψηφοφορίας, τα οποία δεν αναγνωρίζει η κεντρική διοίκηση της Νέας Δημοκρατίας.
Κάπως έτσι, δια χειρός Παπαμιμίκου και Τζιτζικώστα, ο Αλέξης Τσίπρας πήρε μια βαθιά πολιτική ανάσα. Αντί η επικαιρότητα να επικεντρώνεται στις πρωθυπουργικές αστοχίες, και τα αδιέξοδα της πολιτικής της κυβέρνησης, ένα μεγάλος μέρος της ειδησεογραφίας έχει εστιάσει στον ξεπεσμό της ΟΝΝΕΔ. Εκεί όπου πρόεδρος δεν εξελέγη μετά από ψηφοφορία, ο Βασίλης Γεωργιάδης, “εκλεκτός” του Ανδρέα Παπαμιμίκου, αλλά “διορίστηκε” με… “απευθείας ανάθεση”.
“Οξυγόνο”, είναι το κεντρικό σύνθημα του Συνεδρίου της Νέας Δημοκρατίας, που ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσεγγίζει ως αφετηρία ανάκαμψης για το μέλλον. Φαίνεται όπως ότι ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης θα πρέπει να ξεπεράσει παθογένειες και παρασιτικές συμπεριφορές όπως αυτές στο Συνέδριο της ΟΝΝΕΔ, για να ανοίξει περπατησιά για το μέλλον.
Για να σώσει την Ελλάδα από τον λαϊκισμό, πρέπει πρώτα να απαλλάξει τη Νέα Δημοκρατία από το χθες που υπάρχει σε κάθε γενιά. Από τους… νεόγερους.
