Αδελφοί μου και τέκνα εν Κυρίω αγαπητά, Χριστός Ανέστη! Διαβήκαμε και πάλι μέσα από το πένθος και την οδύνη της Μεγάλης Εβδομάδος, ανιχνεύοντας και βιώνοντας τους τρόπους που η αμαρτία μετατρέπει τον θάνατο σε κυρίαρχο της ζωής. Και φθάσαμε πάλι στην «κλητή και αγία ημέρα, την μία των σαββάτων, την βασιλίδα και κυρία». Φθάσαμε στην ημέρα του Πάσχα. Τα πρόσωπά μας ακτινοβολούν τον ενθουσιασμό της νίκης κατά του θανάτου. Τα χείλη μας και οι καρδιές μας τραγουδούν ύμνους αναστάσιμους. «Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια». Το φως της Αναστάσεως πλημμύρισε τα πάντα. Τώρα γευόμαστε πλουσιοπάροχα αυτή την χαρά, συμμετέχοντας στην μεγάλη γιορτή, σε ο,τι η υμνογραφία της Εκκλησίας μας περιγράφει ως «εορτή εορτών» και «πανήγυρι πανηγύρεων».
Στο ξεχείλισμα αυτής της ευφροσύνης, χαιρετίζουμε ο ένας τον άλλον με το «Χριστός Ανέστη», και ευχόμαστε εγκάρδια «Καλό Πάσχα». Ευχόμαστε, δηλαδή, και αλληλοπροσκαλούμεθα, να ζήσουμε το δικό μας «Πάσχα». Που σημαίνει, να τολμήσουμε το «πέρασμα», την «διάβαση», την «έξοδο» από την επικράτεια του φόβου στην κυριαρχία της ελπίδας, από την δουλεία του ψεύδους και της υποκρισίας στην ελευθερία της Αλήθειας, από την ατομοκεντρική μοναξιά στην κοινωνία με τον Χριστό και τον συνάνθρωπο. Να τολμήσουμε την «έξοδο» από την πτωχεία του «εγώ» προς τον πλούτο του «εμείς». Την «διάβαση» από τον θάνατο στην ζωή.
Η πορεία μέσα από την Μεγάλη Εβδομάδα έκανε ορατούς και ψηλαφητούς τους τρόπους που η ζωή μας μετατρέπεται σε οδυνηρή επιβίωση ανά μέσω θλίψεων, πόνων, αδικιών, κατατρεγμών και αδιεξόδων. Όσα αισθανθήκαμε και βιώσαμε, συμπορευόμενοι με τον Χριστό μέσα στην Εβδομάδα των Παθών, μας επιτρέπουν να συνειδητοποιήσουμε το που οδηγούν οι μηχανορραφίες, οι δολοπλοκίες, η υποταγή στα ιδιοτελή συμφέροντα, η δίψα για αθέμιτο πλούτο και εξουσία και ο αφιλάνθρωπος εγωκεντρισμός όσων κατέχουν ισχύ και ευθύνη για τις μοίρες των ανθρώπων. Ζήσαμε και συνειδητοποιήσαμε για μια ακόμη φορά, ότι η ζωή μας δεν είναι ποτέ χωρίς σταυρό. Όμως, σήμερα, η καρδιά μας πάλλεται από ενθουσιασμό, διότι ο Σταυρός μεταμορφώθηκε σε Ανάσταση. Διότι ζούμε την βεβαιότητα, ότι ο Αναστημένος Χριστός είναι μαζί μας, και μας κρατά από το χέρι για να μας οδηγήσει στο «Πάσχα». Για να μας χειραγωγήσει προς την έξοδο και την λύτρωση από την δύναμη της φθοράς, στην αποδοχή του πόνου χωρίς απόγνωση, στην ειρηνική αλλά δυναμική αντιπαράθεση με την απελπισία. Διότι η ελπίδα που ανέτειλε εκ του τάφου του Χριστού στηρίζει τους αγώνες μας.
Είναι γεγονός ότι, τα τελευταία χρόνια, η απελπισία και η απόγνωση έγιναν οι κυρίαρχες γεύσεις της καθημερινότητάς μας. Η αγαπημένη μας πατρίδα δοκιμάζεται παντοιοτρόπως. Γύρω μας μαίνονται πόλεμοι και καταστροφές. Τα νησιωτικά μας παράλια έγιναν υγροί τάφοι ψυχών κατατρεγμένων από τον πόλεμο και την δυστυχία. Η χώρα μας κατακλύσθηκε από πρόσφυγες και μετανάστες, οι οποίοι βιώνουν την εξαθλίωση και τα αδιέξοδα που συνεπάγονται οι πολιτικές και οικονομικές σκοπιμότητες των ισχυρών της Γης. Και ο λαός μας, ζώντας ο ίδιος τις δικές του δοκιμασίες, τις δικές του δυσκολίες, την όλο και πιο επώδυνη οικονομική κρίση, την ανεργία, την συνεχή μετανάστευση των παιδιών μας, την αβεβαιότητα για το αύριο, την αίσθηση ότι κάποιοι κλέβουν ή υποθηκεύουν το μέλλον των παιδιών και του τόπου μας· αυτός ο ευλογημένος λαός, δείχνει έμπρακτα το μεγαλείο της ψυχής του και την ανωτερότητα της πολιτισμικής του καταγωγής. Υπομένει αγωνιζόμενος. Δίνει με αξιοπρέπεια τις μάχες του, προβάλλοντας μεγαλόπρεπα την ψυχική και υλική του γενναιοδωρία. Μοιράζεται το υστέρημά του και πολεμά να διατηρήσει την ελπίδα και την αξιοπρέπειά του.
Και εν μέσω του σκότους, που επιβάλλουν όλα αυτά τα πάθη και οι δοκιμασίες, προβάλλει λαμπροφόρο το φως της Αναστάσεως και αφανίζει το σκοτάδι της αμαρτίας και των απάνθρωπων επιλογών. Τα ψεύδη, οι δόλιοι σχεδιασμοί, η ανηθικότητα των οργανωμένων συμφερόντων, οι άθλιες και αφιλάνθρωπες σκοπιμότητες φαντάζουν σκιές, καθώς τώρα τα «πάντα πεπλήρωται φωτός». Γι’ αυτό μπορούμε και ψάλουμε πανηγυρικά: «Αναστήτω ο Θεός, και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού»
Αδελφοί μου, Χριστός Ανέστη!!!
Ο θάνατος δεν κυριεύει πια την ζωή. Έχουμε συνοδοιπόρο του βίου μας τον Αναστάντα Κύριο. Βαδίζουμε μαζί Του. Και αυτό παρηγορεί τις θλίψεις μας και ενισχύει την επιμονή μας υπέρ της επικρατήσεως της αλήθειας, της αγάπης και της δικαιοσύνης.
Ο πειρασμός να χάσουμε την εμπιστοσύνη στον άλλον άνθρωπο, ο κίνδυνος να μας εγκλωβίσει στον εαυτό μας η πικρή γεύση της ζωής, κάνοντάς μας αδιάφορους για τον πόνο του άλλου, αποδεικνύονται ανίσχυροι. Διότι το αναστάσιμο ήθος μας οδηγεί στο «Πάσχα», δηλαδή στην έξοδο από το «εγώ» για να συναντήσουμε τον άλλον, τον εγγύς ή τον μακράν συνάνθρωπο, αναγνωρίζοντας στο πρόσωπό του τον «ελάχιστο αδελφό» του Χριστού.
Ας είναι, λοιπόν, το φετινό Πάσχα μια έξοδος από τον φόβο και την απόγνωση προς την ελπίδα και την αγαπητική δημιουργικότητα, από την υποκρισία στην αλήθεια, από τον ατομισμό στην κοινωνία της αγάπης, από τις ποικίλες φανερώσεις του θανάτου στην εμπειρία της αναστημένης ζωής.
Αδελφοί μου και τέκνα εν Κυρίω αγαπητά, Καλό Πάσχα!!!!
«Χριστός Ἀνέστη»,
«Ἀληθώς Ανέστη».
Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
