Άκουσα με προσοχή τους περισσότερους, εκ των διεκδικητών της ηγεσίας της Νέας Δημοκρατίας, πολύ λιγότερο τον Βαγγέλη Μειμαράκη, να αναδυκνείουν ως βασικό τους πλεονέκτημα την δυνατότητα που έχουν να νικήσουν τον Αλέξη Τσίπρα στις επερχόμενες εκλογές, όποτε και εάν αυτές γίνουν, ειδικά στην περίπτωση πρόωρων εκλογών.
Το ίδιο άκουσα να αναδυκνείει ως βασικό του επιχείρημα αμέσως μετά την λήξη της εκλογικής διαδικασίας και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, η έκπληξη (;) αυτής της εκλογικής διαδικασίας. Με άλλα λόγια, το πολιτικό επιχείρημα των υποψηφίων και, τώρα, του Κυριάκου Μητσοτάκη, επικεντρώνεται στο βαθμό ικανότητας που έχουν να κερδίσουν τον Αλέξη Τσίπρα, αναδυκνείοντας τον υψηλό βαθμό «πρωθυπουργισιμότητας» - ζητώ συγγνώμη για τον νεολογισμό.. – που αυτοί διαθέτουν. Άρα, το κεντρικό διακύβευμα, κατά την άποψή τους, είναι η δυνατότητά του καθενός εξ’αυτών να είναι ο επόμενος Πρωθυπουργός. Για να δούμε, όμως, εάν αυτό είναι το διακύβευμα της κοινωνίας, των πολιτών.
Οι τελευταίες δημοσκοπικού τύπου έρευνες, στο σύνολό τους, καταδυκνείουν συγκεκριμένες τάσεις, καθολικού, θα τολμούσα να πω χαρακτήρα. Πιο συγκεκριμένα, το κύριο χαρακτηριστικό αυτών είναι η η άποψη που απότυπώνουν οι πολίτες ότι σε περίπτωση που επαληθεύετο το σενάριο απώλειας της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας η καλύτερη επιλογή του Αλέξη Τσίπρα θα ήταν να προχωρήσει στον σχηματισμό οικουμενικής κυβέρνησης / ευρύτερης συνεργασίας η να αναζητήσει στήριξη από άλλες δυνάμεις στην παρούσα Βουλή. Μόνον μια μικρή μειοψηφία προτιμά την προσφυγή Τσίπρα σε πρόωρες εκλογές. Να σημειώσω ότι ακόμη πιο κοντά σε αυτή την επιλογή φαίνεται να είναι οι ερωτηθέντες – ψηφοφόροι της ΝΔ από εκείνους του ΣΥΡΙΖΑ!!Και, μάλιστα, όταν την ίδια στιγμή, στις ίδιες έρευνες,το συντριπτικό ποσοστό των ερωτηθέντων δηλώνει ότι δεν είναι ικανοποιημένο με τις έως τώρα επιδόσεις της κυβέρνησης. Χαρακτηριστικά, αναφέρω την έρευνα της MRB, όπως αυτή δημοσιεύθηκε την Παρασκευή 25/12/2015, σύμφωνα με την οποία η εκτίμηση της κοινής γνώμης για τη σύνθεση της κυβέρνησης του επόμενουε μήνες το 65,7% των ερωτηθέντων πιστεύουν ότι αυτή θα προκύψει χωρίς εκλογές, από την παρούσα Βουλή.Ακόμη όμως και για όλους εμάς που θεωρούμε ότι η επιχειρηματικότητα μπορεί ουσιαστικά να συνεισφέρει στην αναπτυξιακή διαδικασία, είναι σημαντικό να αναφέρω ότι σύμφωνα με έρευνα της UnityFour, το βασικό εμπόδιο που διαβλέπουν οι επιχειρηματίες για το 2016, σε ποσοστό 40%, είναι η πολιτική αστάθεια και, μόλις, σε ποσοστό 26%, η φορολογία.
Άρα, είναι ξεκάθαρο για εμένα ότι σε αυτή τη φάση, οι πολίτες δεν αναζητούν εκείνη την πολιτική προσωπικότητα που θα έλθει σε σύγκρουση, θα οδηγήσει τη χώρα εκ νέου σε πρόωρες εκλογές, αλλά αυτή που θα είναι σε θέση να συννενοηθεί με απτά και συγκεκριμένα απότελέσματα για τη χώρα, εξασφαλίζοντας την απαιτούμενη και πολυπόθητη πολιτική σταθερότητα με τις παρακάτω, όμως, κατευθυντήριες γραμμές:
- Την ανάγκη εξισσόροπησης στο πολιτικό σύστημα διακυβέρνησης, το οποίο σε αυτή τη φάση χαρακτηρίζεται από μεταλλάξεις και αστάθειες,
- Την προώθηση εκείνων των μεταρρυθμίσεων που θα οδηγήσουν το συντομότερο δυνατό στην έξοδο από το Μνημόνιο,
- Την προώθηση ενός αναπτυξιακού μοντέλου που θα δημιουργήσει συνθήκες αξιοπρεπούς διαβίωσης για μεγάλες κοινωνικές ομάδες που σήμερα ασφυκτιούν απο την ύφεση.
Άλλωστε, είναι ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας και οι πολιτικές του μεταμορφώσεις, που στην ουσία εξανέμησαν το επιχείρημα που στηρίζεται στο δόγμα «δώστε μου την εξουσία να ανατρέψω τα Μνημόνια» και την επακόλουθη πίστη του πολίτη σε αυτό. Τώρα ισχύει «το γοργόν και χάρην έχει..».
Και είναι αυτή ακριβώς η πολυπληθής συμμετοχή των πολιτών στις εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ που με κάνει να πιστεύω ότι η ουσία που αποτυπώνεται στις δημοσκοπικές έρευνες είναι αυτή που αποτυπώθηκε και σε αυτή την εκλογική διαδικασία. Οι 400.000 είναι ένα άκρως αντιπροσωπευτικό δείγμα της ελληνικής κοινωνίας και των τάσεων αυτής. Ως εκ τούτου, η τοποθέτηση των εν λόγω ψηφοφόρων είναι άκρως πολιτική και λιγότερο αποτέλεσμα προσωπικής προτίμησης.
Άρα, μια επιλογή, όπως του Βαγγέλη Μειμαράκη,που μπορεί, θεωρητικά, ναπροβάλλεται ως κοινωνικά συντηριτική, μπορεί να είναιπαραταξιακά ώριμη και, κυρίως και πάνω απο όλα, σε αυτή τη χρονική στιγμή, κοινωνικά αποδεκτή..Και είναι αυτή η ωριμότητα, η αποδοχή, η ενδυνάμωση της κεντροδεξιάς παράταξης, που, τελικά, θα οδηγήσουν στο τελικό ζητούμενο, την κοινωνική πλειοψηφία και το επιθυμητό εκλογικό αποτέλεσμα.
*Ο κ. Παντελής Σκλιάς είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, Πρόεδρος του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων
