Κατά τον κ. Μανιτάκη αυτό που ζητούσαν τότε (και τώρα) οι επικεφαλείς της τρόικας «δεν έχει σχέση με αυτό που ετοιμάζαμε όλο αυτό το διάστημα σε συνεννόηση με το τεχνικό κλιμάκιο της Τρόικα. Αν διαβάσουμε το μνημόνιο κατά λέξη, θα δείτε ότι η κινητικότητα -δηλαδή η μετακίνηση ενός δημοσίου υπαλλήλου-, προϋπέθετε ότι έχει γίνει προηγουμένως έκθεση αξιολόγησης της υπηρεσίας αυτής, για να δουν πόσο προσωπικό πλεονάζει, ποια ειδικότητα, ποια κατηγορία. Ό,τι έχει γίνει -και ήταν όρος προαπαιτούμενο για τη δόση τον Απρίλιο-, με τα σχέδια στελέχωσης ήταν απαραίτητο εργαλείο, που δεν είχαμε στην Ελλάδα. Μέχρι τον Ιούνιο τα είχαμε ολοκληρώσει για 450 χιλιάδες θέσεις δημοσίων υπαλλήλων. Από τα αποτελέσματα βλέπαμε, πού είχαμε πλεόνασμα και πού κενό. Μετά από αυτό, αφού εντοπίζονταν οι θέσεις με τα περιγράμματα θέσεων, θα κάναμε την αποτίμηση των προσόντων των υπαλλήλων που υπάγονταν στην ίδια κατηγορία και οι λιγότερο προσοντούχοι θα κάλυπταν τα κενά στο σύνολο του δημόσιου τομέα…», προσθέτει ο κ. Μανιτάκης.
Παράλληλα ο πρώην υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης επιρρίπτει ευθύνες, κυρίως, στον πρώην υπουργό Ευριπίδη Στυλιανίδη αλλά και στους δήμους γιατί, όπως λέει, «δεν ήταν πρόθυμοι να δώσουν στοιχεία» για την κινητικότητα.
Το πλήρες κείμενο της συνέντευξης Μανιτάκη στον «Αθήνα 9.84» και το δημοσιογράφο Βασίλη Πάικο είναι το εξής:
*Για τα όσα έχουν ακουστεί περί ευθύνης του στην μη υλοποίηση του κυβερνητικού έργου:
«Δεν εξεπλάγην γι” αυτό. Από την πρώτη στιγμή που ανέλαβα τα υπουργικά καθήκοντα, είχαν στοχοποιήσει εμένα και τη Δημοκρατική Αριστερά. Πρόβλεπαν, μάλιστα, ότι θα αποχωρήσω από τον περασμένο Νοέμβριο, γιατί δεν θα κάνω διαπραγματεύσεις. Όταν διαπίστωσαν ότι έγιναν οι διαπραγματεύσεις και παραδέχτηκαν ότι είχαμε πολύ θετικά αποτελέσματα, άλλαξε λίγο η ρότα και άρχισαν να λένε ότι δεν προχωράει όπως έπρεπε… Είχα την συνείδησή μου αναπαυμένη 100%, ήξερα τι έκανα. Δεύτερον, ήμουν σίγουρος ότι θα με δικαιώσει η ιστορία και ήδη τα πράγματα άρχισαν να φαίνονται».
*Για εξορθολογισμό και εξυγίανση του δημοσίου τομέα:
«Δεν βάδισα μόνος μου. Ήρθα να εκτελέσω μια διεθνή συμφωνία που υπέγραψε η Ελλάδα το 2011, -επί εποχής Ρέππα-, με την task force, όπου είχε ένα συστηματικό, ολοκληρωμένο σχέδιο αναδιάρθρωσης της Δημόσιας Διοίκησης. Έγινε έργο… Το πιο σημαντικό για μένα και αυτό που χρειάζεται η ελληνική διοίκηση είναι τα περιγράμματα θέσεων και απόστολων. Απ” ότι ξέρω, όλο αυτό το διάστημα, άρχισαν να εφαρμόζονται. Ετοιμάζονται τα περιγράμματα των θέσεων… Καθιερώσαμε -και έγιναν, αλλά δεν βγήκαν στην δημοσιότητα-, τα υπουργεία των συντάσεων. Όλο αυτό το διάστημα κάθε γενική διεύθυνση βάζει τους στρατηγικούς της στόχους και κάθε διεύθυνση τους επιχειρησιακούς της στόχους. Αυτό που έπρεπε να σκεφτεί η ελληνική διοίκηση -που δεν το είχε γνωρίσει ποτέ-, είναι να γίνει μια επιχειρησιακή διοίκηση. Πρέπει να κάνει δημόσιες πολιτικές. Δεν έκαναν δημόσιες πολιτικές, περνούσαν τους νόμους. Χωρίς δημόσια πολιτική δεν είναι δυνατόν να κάνουμε τίποτα».
*Για κινητικότητα:
«Η κινητικότητα ήταν ένα γιγάντιο έργο. Δεν είναι απλό να μετακινήσεις 25 χιλιάδες υπαλλήλους από μια υπηρεσία στην οποία περισσεύουν, σε μια άλλη που υπάρχει ανάγκη. Επί 6 μήνες, κυρίως ασχοληθήκαμε με αυτό και είχαμε συνεργασία με τους υπουργούς. Δεν ήταν πρόθυμοι όλοι να δώσουν στοιχεία. Να μιλήσω πιο συγκεκριμένα και επώνυμα επιτέλους. Το υπουργείο Εσωτερικών δεν είχε συνεργαστεί σχεδόν καθόλου, αλλά δεν ευθύνεται μόνο το υπουργείο. Ευθύνονται οι Δήμοι και οι Κοινότητες. Ούτε αυτοί έδειχναν προθυμία, παρόλο που είχαν υπογράψει μια διεθνή συμφωνία με τη Γερμανία, για την αξιολόγηση των δομών των Δήμων και των Περιφερειών, η οποία δεν είχε προχωρήσει καθόλου. Έδειξαν μια σχετική αδιαφορία. Στο επίπεδο της Παιδείας, είχαμε συνεργαστεί πολύ με τον υπουργό Παιδείας. Ήξερα από τους ελέγχους που έκανε η task force ότι είχαμε ένα πλεόνασμα ειδικοτήτων στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, γύρω στις 12.500. Η διαχείριση όμως αυτού του προσωπικού ήταν υπόθεση των υπουργών. Δεν ήταν δική μου… Δεν ξέρω ποιος φταίει, πάντως σας βεβαιώνω ότι είναι ανακριβές το ότι δεν κάναμε προεργασία για την κινητικότητα. Έχω και επιστολές, με ημερομηνίες και αριθμούς έχω και συσκέψεις στο Μαξίμου έγιναν. Αυτά είναι ανακριβέστατα, αλλά είναι και ανάξια για συζήτηση».
Δημοσιογράφος: Ο τρόπος που γίνεται σήμερα αυτή η μεγάλη επιχείρηση, η κινητικότητα, οι συγχωνεύσεις, οι απολύσεις, είναι σωστός;
Α. Μανιτάκης: «Όχι. Δεν έχει σχέση με αυτό που ετοιμάζαμε όλο αυτό το διάστημα σε συνεννόηση με το τεχνικό κλιμάκιο της Τρόικα. Αν διαβάσουμε το μνημόνιο κατά λέξη, θα δείτε ότι η κινητικότητα -δηλαδή η μετακίνηση ενός δημοσίου υπαλλήλου-, προϋπέθετε ότι έχει γίνει προηγουμένως έκθεση αξιολόγησης της υπηρεσίας αυτής, για να δουν πόσο προσωπικό πλεονάζει, ποια ειδικότητα, ποια κατηγορία. Ό,τι έχει γίνει -και ήταν όρος προαπαιτούμενο για τη δόση τον Απρίλιο-, με τα σχέδια στελέχωσης ήταν απαραίτητο εργαλείο, που δεν είχαμε στην Ελλάδα. Μέχρι τον Ιούνιο τα είχαμε ολοκληρώσει για 450 χιλιάδες θέσεις δημοσίων υπαλλήλων. Από τα αποτελέσματα βλέπαμε, πού είχαμε πλεόνασμα και πού κενό. Μετά από αυτό, αφού εντοπίζονταν οι θέσεις με τα περιγράμματα θέσεων, θα κάναμε την αποτίμηση των προσόντων των υπαλλήλων που υπάγονταν στην ίδια κατηγορία και οι λιγότερο προσοντούχοι θα κάλυπταν τα κενά στο σύνολο του δημόσιου τομέα… Ρίχνω την απόλυτη ευθύνη σε αυτό το πεδίο στην Τρόικα. Έκανε συνειδητή επιλογή. Σμπαράλιασε με πολιτικούς σκοπούς την κινητικότητα. Παρέβη το μνημόνιο και τις μνημονιακές υποχρεώσεις η ίδια».
Σε άλλο σημείο είπε: «Δεν έχουμε εθνική στρατηγική διαπραγμάτευσης. Δεν είχαν εθνική επιτροπή διαπραγμάτευσης…. Η χώρα έπρεπε να έχει εθνική πολιτική διαπραγμάτευσης, με εμπειρογνώμονες, σε μόνιμη βάση. Δεν είναι δυνατόν να μας παίζουν αυτοί, που έχουν εκπαιδευτεί, με τα τεχνικά τους κλιμάκια, είτε με διαπραγματευτές που αυτή είναι η δουλειά τους και εμείς να μην έχουμε κάτι μόνιμο. Κάθε φορά να πηγαίνει διαφορετικός υπουργός, είτε λέγεται Μανιτάκης, είτε λέγεται Μητσοτάκης, να μην ξέρει τι έχει γίνει στην προηγούμενη διαπραγμάτευση, να μην έχει τους φακέλους, αλλά κυρίως να μην έχουμε μόνιμο τεχνικό κλιμάκιο…
Είναι δυνατόν η χώρα να περνάει τις τραγικότερες στιγμές της ιστορίας της, χωρίς διέξοδο ύστερα από τέσσερα χρόνια και να μην μπορούμε να συνεννοηθούμε, να ζούμε έναν εμφύλιο σπαραγμό και να αρκούμαστε συνέχεια να λέμε ποιος φταίει και ποιος είναι ο κλέφτης; Προφανώς φταίει η ελληνική πολιτική τάξη, προφανώς φταίει η φαυλότητα, η πελατειοκρατεία. Αλλά εκεί είμαστε ακόμα; Δεν πρέπει επιτέλους να πούμε πώς θα τα αντιμετωπίσουμε συγκεκριμένα κι ενωμένοι; Δεν έχουμε άλλη λύση».
Δημοσιογράφος: Πιστεύετε ότι ο τρόπος με τον οποίο υλοποιείται η κινητικότητα δεν οδηγεί σε ένα είδος εκσυγχρονισμού ή εξυγίανσης της Δημόσιας Διοίκησης;
Α. Μανιτάκης: «Αυτό εδώ; Μπάχαλο είναι. Τι εξορθολογισμό εξυπηρετεί, για παράδειγμα, η μεταφορά των δημοτικών αστυνομικών στην κεντρική διοίκηση; Καταρχήν, δεν ήταν στο πρόγραμμά μας. Δεν ξέρω πώς το ανακάλυψαν. Δεύτερον, δεν είναι κινητικότητα αυτό. Δεν λέει παίρνω κάποιους υπαλλήλους -όπως το είχαμε σχεδιάσει- και τους πάω όπου υπάρχει ανάγκη. Ποια είναι η μελέτη που έγινε γι” αυτό; Λέει ότι στερούνται άμεσα αστυνόμευσης οι Δήμοι. Δεν δημιουργεί κάποιο πρόβλημα, κάποιο κενό αυτό; Στο νόμο που ψηφίστηκε, έχει προβλεφθεί ότι η πίστωση που προβλεπόταν για την κάλυψη των αναγκών της μισθοδοσίας των αστυνομικών παραμένει στους Δήμους. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει το υπουργείο Δημοσίας Τάξης να βρει νέους πόρους. Και να τους κάνει τι; Δημοσίους υπαλλήλους από δημοτικούς; Θα εισπράττει τα τέλη που βάζει υπέρ των Δήμων ή υπέρ της Κεντρικής Δημόσιας Διοίκησης; Και πώς θα εκπληρώνει τις αστυνομικές λειτουργίες ο Δήμος;».
Και κατέληξε, λέγοντας: «Θέλω να αναπτύξουμε ένα θεσμικό λόγο και γύρω από αυτόν να μπορέσουμε να συνεννοηθούμε, για να έχουμε κοινή πολιτική και για τα προβλήματα, αλλά τουλάχιστον να έχουμε μια πολιτική, ώστε να πείθουμε την Τρόικα. Να αξιοποιούμε όλη αυτή την τεχνογνωσία που δωρεάν και αφειδώς μας έδωσε η task force και η Γαλλία, η Γερμανία και οι Βρυξέλλες. Είκοσι εμπειρογνώμονες δούλευαν και δεν αξιοποιήθηκε αυτό και σας πληροφορώ ότι είναι και οι ίδιοι απογοητευμένοι και αποχωρούν, γιατί συνολικά χρεωνόμαστε την απροθυμία και την ανυπαρξία προγραμμάτων μεταρρύθμισης. Απάντησή τους είναι ότι δεν θέλετε την μεταρρύθμιση, δεν ενδιαφέρεστε για τις αλλαγές στην Ελλάδα».
aftodioikisi.gr
