Η στρατηγική κίνηση του Αντώνη Σαμαρά να προσδώσει δραματικό πολιτικό χαρακτήρα στην ανάγκη ψήφισης από τη Βουλή των μέτρων που συμφώνησε η κυβέρνηση με την τρόικα, και τα οποία έχουν διαστάσεις προαπαιτούμενου για να υπάρξει θετική έκθεση αξιολόγησης της ελληνικής οικονομίας, εκταμίευση της δόσης των 31,5 δισεκατομμυρίων ευρώ και συνολική (και μόνιμη) λύση του ελληνικού προβλήματος, προσεγγίστηκε από το ΠΑΣΟΚ και τη Δημοκρατική Αριστερά με όρους νευρικού ξεσπάσματος.
Και μόνο αυτή η παράμετρος, δείχνει ότι η κίνηση του Πρωθυπουργού πέτυχε τον στόχο της. Επιβεβαιώνοντας παράλληλα ότι ήταν επιβεβλημένη. Και εθνικά αναγκαία. Εδώ και αρκετούς μήνες, η εθνική ατζέντα έχει καταντήσει να είναι μονοθεματική: Τα μέτρα, οι περικοπές, οι θυσίες. Μια αφήγηση που επιδεινώνει την ψυχολογία μιας κοινωνίας σε απόγνωση, στα όρια της κατάρρευσης. Μιας κοινωνίας η οποία έχει μάθει να λειτουργεί με το συναίσθημα, παρά με τη λογική. Επομένως, καταδικάζει την κοινωνία αυτή σε ανακύκλωση μιζέριας και προβολή αδιεξόδων στην οπτική του μέλλοντος.
Την ίδια ώρα, αρνητικές είναι οι επιπτώσεις και στο εξωτερικό, καθώς η εικόνα που δείχνει η χώρα είναι εξαιρετικά… ασόβαρη. Δεν πρέπει μάλιστα να ξεχνάμε ότι, λόγω της ολέθριας πολιτικής που ακολούθησε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μετά τη νίκη της στις εκλογές του 2009, η Ελλάδα οδηγήθηκε περίπου… παράκλητη στην ανάγκη χρηματοδοτικής στήριξης από τον μηχανισμό του Μνημονίου, αφού πρώτα είχε εκδιωχθεί βιαίως από τις αγορές. Και οι κερδοσκόποι, εκείνοι που έστησαν χορό με τα CDS, πίστεψαν ότι θα μπορούσαν να πρωταγωνιστήσουν στο χωρίς ιστορικό προηγούμενο σοκ, να καταρρεύσει μια χώρα, όχι μάλιστα σε περίοδο πολέμου.
Πρακτικά λοιπόν, η χώρα έχει περιέλθει σε μονόδρομο. Όσο για τις… εναλλακτικές που προτείνει το ελληνικό Tea Party, o ΣΥΡΙΖΑ, ας το αφήσουμε καλύτερα. Ας σκεφτούμε μόνο πόσο… βαθύ ΠΑΣΟΚ είναι πλέον χρωματισμένο το πολιτικό και ιδεολογικό στίγμα της Κουμουνδούρου, για να σταματήσει κάποιος τη συζήτηση. Εκείνοι που προκάλεσαν και αποτελούν τη βασική συνιστώσα του εθνικού προβλήματος, δεν μπορούν εκ των πραγμάτων να διεκδικούν να είναι και μέρος της λύσης του προβλήματος αυτού.
Επομένως: Τα μέτρα πρέπει να ψηφιστούν. Για να υπάρχει έστω η ελπίδα της διόρθωσής τους. Για να αλλάξει το κλίμα. Να σταματήσει η συζήτηση της εθνικής αυτοϋπονόμευσης. Να δούμε μπροστά και πέρα από την κρίση.
Βασικά, για να υπάρχει η χώρα, και να μην ζήσουμε στιγμές απείρου κάλους, που ούτε οι εμπνευστές του χάους αυτού δεν μπορούν να διανοηθούν. Γι’ αυτό και ήταν επιβεβλημένος ο χθεσινός “αιφνιδιασμός” από την πλευρά του Αντώνη Σαμαρά. Για να αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους.
MANOΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ /ysterografa.gr
Και μόνο αυτή η παράμετρος, δείχνει ότι η κίνηση του Πρωθυπουργού πέτυχε τον στόχο της. Επιβεβαιώνοντας παράλληλα ότι ήταν επιβεβλημένη. Και εθνικά αναγκαία. Εδώ και αρκετούς μήνες, η εθνική ατζέντα έχει καταντήσει να είναι μονοθεματική: Τα μέτρα, οι περικοπές, οι θυσίες. Μια αφήγηση που επιδεινώνει την ψυχολογία μιας κοινωνίας σε απόγνωση, στα όρια της κατάρρευσης. Μιας κοινωνίας η οποία έχει μάθει να λειτουργεί με το συναίσθημα, παρά με τη λογική. Επομένως, καταδικάζει την κοινωνία αυτή σε ανακύκλωση μιζέριας και προβολή αδιεξόδων στην οπτική του μέλλοντος.
Την ίδια ώρα, αρνητικές είναι οι επιπτώσεις και στο εξωτερικό, καθώς η εικόνα που δείχνει η χώρα είναι εξαιρετικά… ασόβαρη. Δεν πρέπει μάλιστα να ξεχνάμε ότι, λόγω της ολέθριας πολιτικής που ακολούθησε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μετά τη νίκη της στις εκλογές του 2009, η Ελλάδα οδηγήθηκε περίπου… παράκλητη στην ανάγκη χρηματοδοτικής στήριξης από τον μηχανισμό του Μνημονίου, αφού πρώτα είχε εκδιωχθεί βιαίως από τις αγορές. Και οι κερδοσκόποι, εκείνοι που έστησαν χορό με τα CDS, πίστεψαν ότι θα μπορούσαν να πρωταγωνιστήσουν στο χωρίς ιστορικό προηγούμενο σοκ, να καταρρεύσει μια χώρα, όχι μάλιστα σε περίοδο πολέμου.
Πρακτικά λοιπόν, η χώρα έχει περιέλθει σε μονόδρομο. Όσο για τις… εναλλακτικές που προτείνει το ελληνικό Tea Party, o ΣΥΡΙΖΑ, ας το αφήσουμε καλύτερα. Ας σκεφτούμε μόνο πόσο… βαθύ ΠΑΣΟΚ είναι πλέον χρωματισμένο το πολιτικό και ιδεολογικό στίγμα της Κουμουνδούρου, για να σταματήσει κάποιος τη συζήτηση. Εκείνοι που προκάλεσαν και αποτελούν τη βασική συνιστώσα του εθνικού προβλήματος, δεν μπορούν εκ των πραγμάτων να διεκδικούν να είναι και μέρος της λύσης του προβλήματος αυτού.
Επομένως: Τα μέτρα πρέπει να ψηφιστούν. Για να υπάρχει έστω η ελπίδα της διόρθωσής τους. Για να αλλάξει το κλίμα. Να σταματήσει η συζήτηση της εθνικής αυτοϋπονόμευσης. Να δούμε μπροστά και πέρα από την κρίση.
Βασικά, για να υπάρχει η χώρα, και να μην ζήσουμε στιγμές απείρου κάλους, που ούτε οι εμπνευστές του χάους αυτού δεν μπορούν να διανοηθούν. Γι’ αυτό και ήταν επιβεβλημένος ο χθεσινός “αιφνιδιασμός” από την πλευρά του Αντώνη Σαμαρά. Για να αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους.
MANOΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ /ysterografa.gr
