Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Ένας άλλος μύθος που πρέπει να καταρριφθεί άμεσα σχετίζεται με την άποψη πως, μεταξύ αυτών που κέρδισαν πολλά χρήματα και τα μετέφεραν σε τράπεζες του εξωτερικού, ελεγκτέοι είναι μόνον οι αποδεδειγμένα φοροφυγάδες, δηλαδή οι διακινητές μαύρου χρήματος, αυτοί που παρανόμως πλούτισαν χωρίς να καταβάλλουν φόρους και ασφαλιστικές εισφορές.Συγγνώμη, αλλά επειδή σ’ αυτή τη χώρα ελάχιστα έχουν γίνει νομίμως και τα περισσότερα είτε παρανόμως, είτε απλώς νομότυπα, ο έλεγχος δεν μπορεί να περιοριστεί μόνο στο φορολογικό επίπεδο.
Πρώτον, διότι αν όλοι αυτοί πλήρωναν τους φόρους που έπρεπε να πληρώσουν, τότε δεν θα οδηγούμεθα στην πτώχευση.
Και δεύτερον – και το κυριότερο – επειδή οι περισσότεροι πλούτισαν χάρη στις προνομιακές τους σχέσεις με το κράτος, μέσω της διαπλοκής, με υπογραφές και χαριστικές συμβάσεις και απευθείας αναθέσεις.
Μόνο όσον αφορά στα εξοπλιστικά προγράμματα, το 31% σε ποσοστό και το 54% σε αξία έγιναν (μέχρι το 2004) με απευθείας αναθέσεις.
Τα κοινοτικά πακέτα (πέντε ξεκοκαλίστηκαν) κατευθύνθηκαν με συγκεκριμένο τρόπο, έτσι ώστε τα περισσότερα χρήματα, σχεδόν τα μισά, να καταλήξουν σε εργολαβικές τσέπες για υπερκοστολογημένα δημόσια έργα.
Τα επιχειρηματικά τρωκτικά λυμαίνονταν τις δημόσιες επιχειρήσεις, που δανείζονταν με εγγυήσεις του ελληνικού Δημοσίου.
Τα φαραωνικά ολυμπιακά έργα, υπερκοστολογημένα κι’ αυτά, από κάποιους κατασκευάστηκαν. Και αυτοί οι «κάποιοι» κέρδισαν πολλά.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίφημη Μαραθώνιος Διαδρομή, την οποία πληρώσαμε δυόμιση φορές, καθώς το έργο καρκινοβατούσε με αποτέλεσμα να το αναλάβει νέος εργολάβος, ενώ ο προηγούμενος πληρώθηκε κανονικά, βάσει ενός από τους πολλούς νόμους της θεσμοθετημένης διαφθοράς.
Το κράτος δανειζόταν στο όνομα του λαού, υποθηκεύοντας μελλοντικά έσοδα του Δημοσίου σε υπεράκτιες εταιρίες:
Στην εταιρία Hellenic Securitization, με έδρα το Λουξεμβούργο, εκχωρήθηκαν μελλοντικά έσοδα του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων, ύψους 740 εκ. ευρώ, με το κράτος να προεισπράττει το ποσό αυτό και να καταβάλλει προμήθεια 2,6 εκ. ευρώ.
Στις εταιρίες «Αίολος», «Αριάδνη» και «Άτλας», με έδρα το Λουξεμβούργο, στις οποίες καταβλήθηκαν προμήθειες ύψους 7 δις δρχ., εκχωρήθηκαν μελλοντικά έσοδα από το Γ’ ΚΠΣ ευρώ και από τα Κρατικά Λαχεία.
Για να μην μιλήσουμε για τα τεράστια δάνεια που οι τράπεζες έδιναν με τηλεφωνήματα και για τα έργα που εξασφαλίζονταν με εκβιασμούς.
Ακούγονται πολύ νόμιμα όλα αυτά; Νομότυπα ίσως, νόμιμα όμως;
Και επομένως, ούτε τα χρήματα που κερδήθηκαν από όλα αυτά είναι νόμιμα, ώστε να θεωρούμε φυσιολογική την έξοδό τους από την Ελλάδα.
Μια σωστή εισαγγελική έρευνα, λοιπόν, δεν μπορεί απλώς να περιοριστεί στο αν διάφορα ποσά που φυγαδεύτηκαν στο εξωτερικό προέρχονταν από νόμιμες δραστηριότητες και είχαν φορολογηθεί νόμιμα.
Η εισαγγελική έρευνα πρέπει να φθάσει στην πηγή αυτών των χρημάτων, στον τρόπο που αποκτήθηκαν, σε έλεγχο δηλαδή των συμβάσεων με το Δημόσιο και των συνθηκών υπό τις οποίες οι τράπεζες έδωσαν δάνεια.
Διαφορετικά, η διαδικασία θα καταλήξει σε κολυμπήθρα του Σιλωάμ για όλους όσοι με διαφόρους διαπλεκόμενους τρόπους εξασφάλιζαν αυτές τις συμβάσεις και αυτά τα δάνεια.
Διότι αυτοί οι δήθεν νόμιμοι τρόφιμοι των λιστών μας οδήγησαν στη χρεοκοπία.
Υ.Γ. Υπό αυτήν την έννοια, της δίωξης Βαξεβάνη προηγείται η ανωτέρω έρευνα. Διότι το αδίκημα με το οποίο παραπέμπεται ο δημοσιογράφος είναι πλημμέλημα, ενώ αυτά που περιέγραψα είναι κακουργήματα.
elzoni.gr
