Η πρόεδρος της Δημοκρατικής Συμμαχίας Ντόρα Μπακογιάννη, μίλησε σήμερα στο 22ο ετήσιο συνέδριο του Ελληνοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου, με θέμα «η ώρα της ελληνικής οικονομίας ώρα ευθύνης, αποφάσεων και δράσης».
«Ευχαριστώ θερμά το Ελληνο–Αμερικανικό Επιμελητήριο και τον Πρόεδρό του κύριο Γραμματίδη για την πρόσκλησή σας να σας απευθύνω τον λόγο απόψε, σε μια κρισιμότατη καμπή των σχέσεων της Ελλάδας με τους δανειστές της και μέσα σ’ ένα κλίμα απελπισίας σχεδόν για τον ελληνικό λαό, την επαύριο και των άτολμων αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου προ ολίγων ημερών.Η «Συμμαχία», από την πρώτη μέρα της ίδρυσής της στο Badminton, επέλεξε να είναι όχι δύναμη συντήρησης, όπως είναι σήμερα ο εκ δεξιών της κομματικός σχηματισμός απ’ τον οποίο κοινοβουλευτικώς προήλθε, αλλά δύναμη ανατροπής. Τόσον εσείς που βρίσκεστε μέσα σ’ αυτήν την αίθουσα όσο και ο ελληνικός λαός γενικότερα, όλοι μας, παρακολουθούμε με το δέος που κάποιοι βλέπουν μια φυσική καταστροφή, την κατάσταση της χώρας μας αλλά και την διαρκώς επιδεινούμενη κατάσταση στην ίδια την Ευρώπη. Είμαστε γεμάτοι αγωνία για το μέλλον. Παρακολουθούμε μια καταστροφή που ήταν το φυσικό επακόλουθο των παθογενειών που αφήσαμε να ριζώσουν στην κοινωνία, την οικονομία και το πολιτικό μας σύστημα και να αναπτυχθούν επί τρείς ολόκληρες δεκαετίες. Αλλά παρακολουθούμε και την κατάσταση της Ευρώπης. Η αγωνία μας είναι διπλή και αλληλένδετη.Τα νέα των τελευταίων εβδομάδων είναι πολλά, χαρακτηριστικά, κατά κανόνα αποθαρρυντικά, αλλά ορισμένες εξελίξεις αφήνουν και μιαν αχτίδα αισιοδοξίας.Ας μιλήσουμε πρώτα για την Ελλάδα.
Πριν φτάσουμε στην συμφωνία της 26ης -27ης Οκτωβρίου, απ’ την οποία ξεκινάει κατά κάποιο τρόπο μια νέα περίοδος, αλλά και μετά-με τα κωμικοτραγικά πολιτικά γεγονότα που ακολούθησαν-καταλάβαμε όλοι, όσοι διατηρούμε στενή επαφή με τους Ευρωπαίους ιθύνοντες, ότι ουδέποτε όσο τώρα δεν είχε γίνει τόσο εκτεταμένη και απροκάλυπτη συζήτηση, ακόμα και μεταξύ των πλέον φανατικών υποστηρικτών μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, περί χρεοκοπίας και εξόδου της χώρας μας απ’ το ευρώ.Την πόρτα εξόδου μισάνοιξαν, για πρώτη φορά, στη συνάντηση των εκπροσώπων των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης ήδη τη Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου. Γιατί εκεί; Γιατί πρέπει να θυμηθούμε ότι εκεί έβαλαν για πρώτη φορά κάτω όλα τα στοιχεία και διαπίστωσαν την αδράνεια και τα αδιέξοδα στα οποία είχαν οδηγηθεί τα πράγματα.- Το έλλειμμα του επταμήνου είχε αυξηθεί κατά 25%!- Το δημοσιονομικό κενό είχε ξεπεράσει το 1,7 δισεκατομμύριο! - Η ύφεση του β’ τριμήνου ήταν στο 7,3%, όταν στην Πορτογαλία ήταν μόλις 0,6%.- Ουδεμία αποκρατικοποίηση έγινε επί δύο ολόκληρα χρόνια.- Ουδεμία ουσιαστική διαρθρωτική αλλαγή προχώρησε.Την κατάσταση πριν την 26η Οκτωβρίου την συνοψίζω ως εξής: «Μηδέν διαρθρωτικές αλλαγές - συνεχείς επιβαρύνσεις φορολογικές».Στο μεταξύ, γύρω μας, η κατάσταση γινόταν ολοένα και χειρότερη:- Μία στις τέσσερις εμπορικές επιχειρήσεις έχει βάλει λουκέτο.- 211.321 νέοι άνεργοι προστέθηκαν – σε έναν μόλις χρόνο, Ιούνιο με Ιούνιο – στον ιδιωτικό τομέα.- Η χώρα έχασε επτά ακόμα θέσεις στον διεθνή δείκτη ανταγωνιστικότητας.- Στα CDS στοιχημάτιζαν υπέρ της χρεοκοπίας με ποσοστό 98%!- Το Δημόσιο είχε ήδη παύσει κάθε μεταβιβαστική ή άλλη πληρωμή, πλην μισθών-συντάξεων και –αν δεν είχε δοθεί η έκτη δόση-θα έληγε και η δυνατότητα αυτή. - Η ανταλλαγή ομολόγων, με βάση την προηγούμενη συμφωνία, για «κούρεμα» 21%, μετά δυσκολίας άγγιξε το 70%. Γιατί; Ο οικονομολόγος του ΟΟΣΑ Κάρλο Παντοάν είχε δηλώσει ότι «είναι ένα πρόγραμμα όχι ελκυστικό για τον ιδιωτικό τομέα και ακριβό για τη χώρα». Εξού και η σημερινή ανησυχία για το PSI του 50%.Θα πρέπει να γνωρίζουμε, φίλες και φίλοι, ότι, ήδη με την Πέμπτη δόση, η «Τρόικα» είχε κάνει μια ευνοϊκή για την τότε κυβέρνηση λαθροχειρία: ¶φησε λευκά τα κρίσιμα «κουτάκια» στον πίνακα λόγω των τεράστιων αποκλίσεων που διαπίστωσε. Π.χ. το έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού το βρήκε στα 12,747 δισεκατομμύρια όταν στόχος ήταν τα 10,374!Αντιλαμβάνεσθε λοιπόν γιατί έγινε τόσο ασυγκράτητη η οργή των εταίρων μας στη συνέχεια, την ατέλειωτη περίοδο αναμονής για την εκταμίευση της 6ης δόσης. Απλούστατα: αφενός δεν έγινε τίποτα το ουσιαστικό απ’ το πρώτο Μνημόνιο και μετά. Στη συνέχεια-και ενώ είχε γίνει ένα γιγάντιο βήμα με τις συμφωνίες της 26ης-27ης Οκτωβρίου-ο κ. Παπανδρέου παρ’ ολίγον να τινάξει την παγκόσμια οικονομία στον αέρα με το πυροτέχνημα περί δημοψηφίσματος. Ακολούθησαν τα πάρε-δώσε των δύο «μεγάλων» με τον Πετσάλνικο, τον Κακλαμάνη και τα συναφή και, σαν κερασάκι στην τούρτα, ήρθαν και τα καμώματα του κ. Σαμαρά, «γράφω δεν γράφω» την επιστολή!Αλλά και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο η οργή δεν είναι χθεσινή. Ξεχείλιζε από καιρό: η κυρία Λαγκάρντ ενημέρωσε τον κ. Βενιζέλο ήδη από την εποχή της επισκέψεώς του στην Ουάσιγκτον, τον Σεπτέμβριο ενώ, στην πρώτη συζήτηση για το ελληνικό ζήτημα στο Ταμείο, οι εκπρόσωποι των αναδυομένων οικονομιών (με πρωτοστάτες τη Βραζιλία, την Ινδία και τη Ρωσία, μέλη του G20), έθεσαν εν αμφιβόλω την συνέχιση χρηματοδότησης της Ελλάδας, για τρεις λόγους:Πρώτον, και κυριότερο, γιατί το πρόγραμμα δεν εφαρμοζόταν.Δεύτερον, γιατί η Ελλάδα λαμβάνει δάνεια 22 φορές υψηλότερα της εθνικής της συμμετοχής στο Ταμείο.Τρίτον, γιατί η δική μας χρηματοδότηση στερεί πολύτιμους πόρους απ’ τις αναπτυσσόμενες χώρες.Μέσα σ’ αυτό το ζοφερό σκηνικό, φίλες και φίλοι, το οποίο σας περιέγραψα με τη μεγαλύτερη δυνατή συντομία, υπάρχουν και ακτίνες φωτός: Η συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου, που διαγράφει χρέος άνω των 100 δις ευρώ και παράλληλα προβλέπει άλλα 130 δις ευρώ, μεταξύ των οποίων και 30 για επανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών. Και φτάνω τώρα στο πρόβλημα, όπως τουλάχιστον εμείς το βλέπουμε. Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι οικονομικό. Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι πολιτικό. Και είναι πολιτικό διότι χρειάσθηκε να φτάσουμε στο αμήν, χρειάστηκε να φτάσει η Ελλάδα να μην μπορεί να πληρώσει, χρειάστηκε να πεισθούν άπαντες ότι με ταχύτητα φωτός θα βρεθούμε εκτός ευρώ, για να αποφασίσει η ελληνική πολιτική ηγεσία, επιτέλους, να κάνει μία κυβέρνηση την οποία ζητάγαμε επί ένα χρόνο, την κυβέρνηση Παπαδήμου την οποία έχουμε σήμερα. Είναι πολιτικό διότι σήμερα και τις επόμενες μέρες θα πρέπει αυτή η κυβέρνηση να ανταποκριθεί στην εντολή την οποία έχει πάρει. Και για να ανταποκριθεί στην εντολή την οποία έχει πάρει, δεν φτάνουν οι εκκλήσεις του κ. Βενιζέλου, να έρθουν τα κόμματα και να στηρίξουν. Πρέπει συνειδητά και ο κ. Σαμαράς και ο κ. Καρατζαφέρης και ο κ. Παπανδρέου, να συμφωνήσουν ότι στη διαπραγμάτευση για τη νέα δανειακή σύμβαση της χώρας θα είναι και οι τρεις παρόντες, θα προτείνουν ό,τι έχουν να προτείνουν, για να μπορέσουν να συμφωνήσουν στην εφαρμοζόμενη πολιτική από εδώ και πέρα. Δηλαδή, για να το πω πιο απλά και σε όλα τα μέτρα τα οποία θα χρειαστεί να ληφθούν από το 2012 και μετά. Διότι η προηγούμενη κυβέρνηση απέτυχε παταγωδώς, πάλι για πολιτικούς λόγους. Προχώρησε στα εύκολα. Υπερφορολόγηση, μειώσεις μισθών και συντάξεων. Απέφυγε τα δύσκολα. Τα δύσκολα ήταν να συγκρουστεί με αυτό που κάποτε ο κ. Παπακωνσταντίνου είχε ονομάσει σπλάχνα. Τα σπλάχνα λοιπόν είναι οι μεγάλες συντεχνίες. Οι μεγάλες συντεχνίες, όπου διάφορα πρόσωπα θεωρούν ιδιοκτησία τους την όποια επιχείρηση κοινής ωφέλειας υπηρετούν. Έχουμε επιτρέψει ως πολιτικό σύστημα να αντρωθούν και να λειτουργούν ως κράτος εν κράτει μέσα στο πολιτικό σύστημα. Και τι κάνουν τα δύο παλιά κόμματα; Ουσιαστικά φοβούνται, διότι οι κομματικοί στρατοί είναι μέσα σε αυτές τις συντεχνίες. Η Ελλάδα είναι σε ώρα μηδέν. Εάν τώρα δεν ξεπεραστούν τα κολλήματα των παλαιών κομμάτων, εάν τώρα δεν μπει μπροστά ο ένας και μοναδικός στόχος που είναι η Ελλάδα να παραμείνει στη ζώνη του ευρώ και να μπορέσει συντεταγμένα να δώσει τη μάχη της ανάπτυξης από το 2012 και μετά, τότε το τέλος θα έχει οριστικά έρθει. Κάποτε νομίζαμε ότι λέγαμε καινούργια πράγματα όταν μιλούσαμε για αποκρατικοποιήσεις, για μείωση του ευρύτερου δημόσιου τομέα, για μικρό και αποτελεσματικό κράτος. Σήμερα συμφωνούν όλοι ότι όλα αυτά πρέπει να γίνουν. Δεν μπορεί μετά βεβαιότητας όμως και εδώ πρέπει να συμφωνήσουμε τώρα, ο ιδιωτικός τομέας στην Ελλάδα να σηκώσει ένα δυσανάλογο βάρος. Και το λέω καθαρά. Είναι αδύνατο δυόμισι εκατομμύρια άνθρωποι να συντηρήσουν ένα εκατομμύριο ανέργους και δυόμισι εκατομμύρια συνταξιούχους. Δεν βγαίνει ο λογαριασμός. Είναι απολύτως απαραίτητο να υπάρχει με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο και γι’ αυτό καλώ τα κόμματα να συμφωνήσουν τώρα, μείωση των φορολογικών επιβαρύνσεων για να μπορέσει να υπάρξει ανάσα στον ιδιωτικό τομέα και βεβαίως αναπτυξιακά προγράμματα. Εκεί απέτυχε παταγωδώς η ελληνική κυβέρνηση να εφαρμόσει το ΕΣΠΑ, ίσως η task force των Ευρωπαίων καταφέρει να κάνει κάτι καλύτερο. Πριν όμως από όλα αυτά, πρέπει να υπάρξει μια πολιτική συμφωνία. Και η πολιτική συμφωνία πρέπει να είναι ότι η κυβέρνηση Παπαδήμου οφείλει να λειτουργήσει μέχρι να κλείσει, όπως έχει αναλάβει την ευθύνη, το θέμα της συμφωνίας της 26ης Οκτωβρίου και οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας δεν θα έχουν κρύψει από τον ελληνικό λαό την αλήθεια. Δεν θα εμφανιστούν μπροστά του υποσχόμενες λαγούς με πετραχήλια, όταν δεν μπορούν να υποσχεθούν ουσιαστικά τίποτα άλλο παρά σκληρή δουλειά και συγκεκριμένο σχεδιασμό. Δεν θα μπορέσει κανένα κόμμα να κληθεί και να πει ότι τα μέτρα θα τα συζητήσω την επόμενη μέρα των εκλογών. Διότι δεν είναι αλήθεια. Και αν θέλουμε να πετύχει το πρόγραμμα ανόρθωσης της Ελλάδας θα πρέπει να μην ξεχνάμε ένα πράγμα. Ότι χρειαζόμαστε την υποστήριξη του ελληνικού λαού, χρειαζόμαστε την υποστήριξη της μεγαλύτερης τουλάχιστον μερίδας αυτής της κοινωνίας. Που δεν είναι διατεθειμένη να αφήσει τα μολύβια κάτω. Που δεν είναι διατεθειμένη να παραδοθεί. Που δεν είναι διατεθειμένη να σηκώσει τα χέρια ψηλά. Οφείλει η πολιτική ηγεσία να της δείξει το δρόμο και αυτός πρέπει να βασίζεται στα πραγματικά γεγονότα, να μην κοροϊδέψει η οποιαδήποτε πολιτική ηγεσία άλλο τον κόσμο. Μόνο από τη δουλειά που διάλεξα να κάνω καταλαβαίνεται ότι είμαι αισιόδοξος άνθρωπος. Πιστεύω ότι μπορούμε να πετύχουμε. Μπορούμε να πετύχουμε όμως μόνο αν όλοι αλλάξουμε πραγματικά. Και πριν ζητήσει κανείς από όλους τους υπόλοιπους Έλληνες να αλλάξουν, οι πρώτοι που πρέπει πραγματικά να αλλάξουμε είμαστε εμείς το κομμάτι του πολιτικού συστήματος».
Διαφθορά στο φοροεισπρακτικό μηχανισμό: Ο κόσμος το έχει τούμπανοκι ο κ. Βενιζέλος κρυφό καμάρι!
Ο υπεύθυνος του Τομέα Οικονομίας και Οικονομικών της Δημοκρατικής Συμμαχίας, ευρωβουλευτής, Θεόδωρος Σκυλακάκης, έκανε σήμερα την ακόλουθη δήλωση:
«Ο κ. Βενιζέλος χρειάζεται συγκεκριμένα στοιχεία για την ύπαρξη φαινομένων συστημικής διαφθοράς στον φορολογικό μηχανισμό. Δεν του αρκούν οι έρευνες τόσο επιχειρηματιών, όσο και της κοινής γνώμης, όπου δηλώνονται δεκάδες χιλιάδες πράξεις δωροδοκίας στο φοροεισπρακτικό μηχανισμό; Ο κόσμος το έχει τούμπανο κι αυτός κρυφό καμάρι».
Τα κόμματα οδηγούν την κυβέρνηση συνεργασίας σε αδράνεια
Ο εκπρόσωπος Τύπου της Δημοκρατικής Συμμαχίας Δημήτρης Ζαφειριάδης, έκανε σήμερα την ακόλουθη δήλωση:
«Τα κόμματα ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ που συμμετέχουν στην κυβέρνηση συνεργασίας, για να εξυπηρετήσουν τις κομματικές τους στρατηγικές την οδηγούν σε αδράνεια. Για την Ελλάδα ο χρόνος τελειώνει και η υπομονή όλων εξαντλείται. Υποχρέωση των πολιτικών δυνάμεων που συμμετέχουν στη συγκυβέρνηση, είναι να στηρίξουν τον Πρωθυπουργό κ. Παπαδήμο στο έργο του και να αναλάβουν τις ευθύνες τους συμβάλλοντας μέσω των υπουργών τους στην προώθηση της οικονομικής πολιτικής που σχετίζεται με τις αποφάσεις της Ε.Ε. στις 27 Οκτωβρίου».
Επίσης ο Δημήτρης Ζαφειριάδης, έκανε σήμερα την ακόλουθη δήλωση:
«Τα στοιχεία δείχνουν ότι η κρατική δαπάνη για φάρμακα έχει μειωθεί κατά 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ την τελευταία διετία. Το ερώτημα που προκύπτει είναι πόσοι, ποιοι και με ποιο τρόπο επωφελούνται όλα αυτά τα χρόνια από το σκάνδαλο των υπερτιμολογήσεων και τα δισεκατομμύρια που χάνονταν στο πάρτι της υγείας. Τα κόμματα και οι πολιτικοί πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να δώσουν συγκεκριμένες και δίκαιες απαντήσεις στους Έλληνες πολίτες. Γι’ αυτό η Δημοκρατική Συμμαχία πρότεινε τη σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής για τη διερεύνηση της υπόθεσης αυτής και πως θα μπορούσαν οι φορολογούμενοι και οι ασφαλισμένοι να ανακτήσουν μέρος έστω του πλούτου που κάποιοι παράνομα απέκτησαν».
«Ευχαριστώ θερμά το Ελληνο–Αμερικανικό Επιμελητήριο και τον Πρόεδρό του κύριο Γραμματίδη για την πρόσκλησή σας να σας απευθύνω τον λόγο απόψε, σε μια κρισιμότατη καμπή των σχέσεων της Ελλάδας με τους δανειστές της και μέσα σ’ ένα κλίμα απελπισίας σχεδόν για τον ελληνικό λαό, την επαύριο και των άτολμων αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου προ ολίγων ημερών.Η «Συμμαχία», από την πρώτη μέρα της ίδρυσής της στο Badminton, επέλεξε να είναι όχι δύναμη συντήρησης, όπως είναι σήμερα ο εκ δεξιών της κομματικός σχηματισμός απ’ τον οποίο κοινοβουλευτικώς προήλθε, αλλά δύναμη ανατροπής. Τόσον εσείς που βρίσκεστε μέσα σ’ αυτήν την αίθουσα όσο και ο ελληνικός λαός γενικότερα, όλοι μας, παρακολουθούμε με το δέος που κάποιοι βλέπουν μια φυσική καταστροφή, την κατάσταση της χώρας μας αλλά και την διαρκώς επιδεινούμενη κατάσταση στην ίδια την Ευρώπη. Είμαστε γεμάτοι αγωνία για το μέλλον. Παρακολουθούμε μια καταστροφή που ήταν το φυσικό επακόλουθο των παθογενειών που αφήσαμε να ριζώσουν στην κοινωνία, την οικονομία και το πολιτικό μας σύστημα και να αναπτυχθούν επί τρείς ολόκληρες δεκαετίες. Αλλά παρακολουθούμε και την κατάσταση της Ευρώπης. Η αγωνία μας είναι διπλή και αλληλένδετη.Τα νέα των τελευταίων εβδομάδων είναι πολλά, χαρακτηριστικά, κατά κανόνα αποθαρρυντικά, αλλά ορισμένες εξελίξεις αφήνουν και μιαν αχτίδα αισιοδοξίας.Ας μιλήσουμε πρώτα για την Ελλάδα.Πριν φτάσουμε στην συμφωνία της 26ης -27ης Οκτωβρίου, απ’ την οποία ξεκινάει κατά κάποιο τρόπο μια νέα περίοδος, αλλά και μετά-με τα κωμικοτραγικά πολιτικά γεγονότα που ακολούθησαν-καταλάβαμε όλοι, όσοι διατηρούμε στενή επαφή με τους Ευρωπαίους ιθύνοντες, ότι ουδέποτε όσο τώρα δεν είχε γίνει τόσο εκτεταμένη και απροκάλυπτη συζήτηση, ακόμα και μεταξύ των πλέον φανατικών υποστηρικτών μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, περί χρεοκοπίας και εξόδου της χώρας μας απ’ το ευρώ.Την πόρτα εξόδου μισάνοιξαν, για πρώτη φορά, στη συνάντηση των εκπροσώπων των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης ήδη τη Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου. Γιατί εκεί; Γιατί πρέπει να θυμηθούμε ότι εκεί έβαλαν για πρώτη φορά κάτω όλα τα στοιχεία και διαπίστωσαν την αδράνεια και τα αδιέξοδα στα οποία είχαν οδηγηθεί τα πράγματα.- Το έλλειμμα του επταμήνου είχε αυξηθεί κατά 25%!- Το δημοσιονομικό κενό είχε ξεπεράσει το 1,7 δισεκατομμύριο! - Η ύφεση του β’ τριμήνου ήταν στο 7,3%, όταν στην Πορτογαλία ήταν μόλις 0,6%.- Ουδεμία αποκρατικοποίηση έγινε επί δύο ολόκληρα χρόνια.- Ουδεμία ουσιαστική διαρθρωτική αλλαγή προχώρησε.Την κατάσταση πριν την 26η Οκτωβρίου την συνοψίζω ως εξής: «Μηδέν διαρθρωτικές αλλαγές - συνεχείς επιβαρύνσεις φορολογικές».Στο μεταξύ, γύρω μας, η κατάσταση γινόταν ολοένα και χειρότερη:- Μία στις τέσσερις εμπορικές επιχειρήσεις έχει βάλει λουκέτο.- 211.321 νέοι άνεργοι προστέθηκαν – σε έναν μόλις χρόνο, Ιούνιο με Ιούνιο – στον ιδιωτικό τομέα.- Η χώρα έχασε επτά ακόμα θέσεις στον διεθνή δείκτη ανταγωνιστικότητας.- Στα CDS στοιχημάτιζαν υπέρ της χρεοκοπίας με ποσοστό 98%!- Το Δημόσιο είχε ήδη παύσει κάθε μεταβιβαστική ή άλλη πληρωμή, πλην μισθών-συντάξεων και –αν δεν είχε δοθεί η έκτη δόση-θα έληγε και η δυνατότητα αυτή. - Η ανταλλαγή ομολόγων, με βάση την προηγούμενη συμφωνία, για «κούρεμα» 21%, μετά δυσκολίας άγγιξε το 70%. Γιατί; Ο οικονομολόγος του ΟΟΣΑ Κάρλο Παντοάν είχε δηλώσει ότι «είναι ένα πρόγραμμα όχι ελκυστικό για τον ιδιωτικό τομέα και ακριβό για τη χώρα». Εξού και η σημερινή ανησυχία για το PSI του 50%.Θα πρέπει να γνωρίζουμε, φίλες και φίλοι, ότι, ήδη με την Πέμπτη δόση, η «Τρόικα» είχε κάνει μια ευνοϊκή για την τότε κυβέρνηση λαθροχειρία: ¶φησε λευκά τα κρίσιμα «κουτάκια» στον πίνακα λόγω των τεράστιων αποκλίσεων που διαπίστωσε. Π.χ. το έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού το βρήκε στα 12,747 δισεκατομμύρια όταν στόχος ήταν τα 10,374!Αντιλαμβάνεσθε λοιπόν γιατί έγινε τόσο ασυγκράτητη η οργή των εταίρων μας στη συνέχεια, την ατέλειωτη περίοδο αναμονής για την εκταμίευση της 6ης δόσης. Απλούστατα: αφενός δεν έγινε τίποτα το ουσιαστικό απ’ το πρώτο Μνημόνιο και μετά. Στη συνέχεια-και ενώ είχε γίνει ένα γιγάντιο βήμα με τις συμφωνίες της 26ης-27ης Οκτωβρίου-ο κ. Παπανδρέου παρ’ ολίγον να τινάξει την παγκόσμια οικονομία στον αέρα με το πυροτέχνημα περί δημοψηφίσματος. Ακολούθησαν τα πάρε-δώσε των δύο «μεγάλων» με τον Πετσάλνικο, τον Κακλαμάνη και τα συναφή και, σαν κερασάκι στην τούρτα, ήρθαν και τα καμώματα του κ. Σαμαρά, «γράφω δεν γράφω» την επιστολή!Αλλά και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο η οργή δεν είναι χθεσινή. Ξεχείλιζε από καιρό: η κυρία Λαγκάρντ ενημέρωσε τον κ. Βενιζέλο ήδη από την εποχή της επισκέψεώς του στην Ουάσιγκτον, τον Σεπτέμβριο ενώ, στην πρώτη συζήτηση για το ελληνικό ζήτημα στο Ταμείο, οι εκπρόσωποι των αναδυομένων οικονομιών (με πρωτοστάτες τη Βραζιλία, την Ινδία και τη Ρωσία, μέλη του G20), έθεσαν εν αμφιβόλω την συνέχιση χρηματοδότησης της Ελλάδας, για τρεις λόγους:Πρώτον, και κυριότερο, γιατί το πρόγραμμα δεν εφαρμοζόταν.Δεύτερον, γιατί η Ελλάδα λαμβάνει δάνεια 22 φορές υψηλότερα της εθνικής της συμμετοχής στο Ταμείο.Τρίτον, γιατί η δική μας χρηματοδότηση στερεί πολύτιμους πόρους απ’ τις αναπτυσσόμενες χώρες.Μέσα σ’ αυτό το ζοφερό σκηνικό, φίλες και φίλοι, το οποίο σας περιέγραψα με τη μεγαλύτερη δυνατή συντομία, υπάρχουν και ακτίνες φωτός: Η συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου, που διαγράφει χρέος άνω των 100 δις ευρώ και παράλληλα προβλέπει άλλα 130 δις ευρώ, μεταξύ των οποίων και 30 για επανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών. Και φτάνω τώρα στο πρόβλημα, όπως τουλάχιστον εμείς το βλέπουμε. Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι οικονομικό. Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι πολιτικό. Και είναι πολιτικό διότι χρειάσθηκε να φτάσουμε στο αμήν, χρειάστηκε να φτάσει η Ελλάδα να μην μπορεί να πληρώσει, χρειάστηκε να πεισθούν άπαντες ότι με ταχύτητα φωτός θα βρεθούμε εκτός ευρώ, για να αποφασίσει η ελληνική πολιτική ηγεσία, επιτέλους, να κάνει μία κυβέρνηση την οποία ζητάγαμε επί ένα χρόνο, την κυβέρνηση Παπαδήμου την οποία έχουμε σήμερα. Είναι πολιτικό διότι σήμερα και τις επόμενες μέρες θα πρέπει αυτή η κυβέρνηση να ανταποκριθεί στην εντολή την οποία έχει πάρει. Και για να ανταποκριθεί στην εντολή την οποία έχει πάρει, δεν φτάνουν οι εκκλήσεις του κ. Βενιζέλου, να έρθουν τα κόμματα και να στηρίξουν. Πρέπει συνειδητά και ο κ. Σαμαράς και ο κ. Καρατζαφέρης και ο κ. Παπανδρέου, να συμφωνήσουν ότι στη διαπραγμάτευση για τη νέα δανειακή σύμβαση της χώρας θα είναι και οι τρεις παρόντες, θα προτείνουν ό,τι έχουν να προτείνουν, για να μπορέσουν να συμφωνήσουν στην εφαρμοζόμενη πολιτική από εδώ και πέρα. Δηλαδή, για να το πω πιο απλά και σε όλα τα μέτρα τα οποία θα χρειαστεί να ληφθούν από το 2012 και μετά. Διότι η προηγούμενη κυβέρνηση απέτυχε παταγωδώς, πάλι για πολιτικούς λόγους. Προχώρησε στα εύκολα. Υπερφορολόγηση, μειώσεις μισθών και συντάξεων. Απέφυγε τα δύσκολα. Τα δύσκολα ήταν να συγκρουστεί με αυτό που κάποτε ο κ. Παπακωνσταντίνου είχε ονομάσει σπλάχνα. Τα σπλάχνα λοιπόν είναι οι μεγάλες συντεχνίες. Οι μεγάλες συντεχνίες, όπου διάφορα πρόσωπα θεωρούν ιδιοκτησία τους την όποια επιχείρηση κοινής ωφέλειας υπηρετούν. Έχουμε επιτρέψει ως πολιτικό σύστημα να αντρωθούν και να λειτουργούν ως κράτος εν κράτει μέσα στο πολιτικό σύστημα. Και τι κάνουν τα δύο παλιά κόμματα; Ουσιαστικά φοβούνται, διότι οι κομματικοί στρατοί είναι μέσα σε αυτές τις συντεχνίες. Η Ελλάδα είναι σε ώρα μηδέν. Εάν τώρα δεν ξεπεραστούν τα κολλήματα των παλαιών κομμάτων, εάν τώρα δεν μπει μπροστά ο ένας και μοναδικός στόχος που είναι η Ελλάδα να παραμείνει στη ζώνη του ευρώ και να μπορέσει συντεταγμένα να δώσει τη μάχη της ανάπτυξης από το 2012 και μετά, τότε το τέλος θα έχει οριστικά έρθει. Κάποτε νομίζαμε ότι λέγαμε καινούργια πράγματα όταν μιλούσαμε για αποκρατικοποιήσεις, για μείωση του ευρύτερου δημόσιου τομέα, για μικρό και αποτελεσματικό κράτος. Σήμερα συμφωνούν όλοι ότι όλα αυτά πρέπει να γίνουν. Δεν μπορεί μετά βεβαιότητας όμως και εδώ πρέπει να συμφωνήσουμε τώρα, ο ιδιωτικός τομέας στην Ελλάδα να σηκώσει ένα δυσανάλογο βάρος. Και το λέω καθαρά. Είναι αδύνατο δυόμισι εκατομμύρια άνθρωποι να συντηρήσουν ένα εκατομμύριο ανέργους και δυόμισι εκατομμύρια συνταξιούχους. Δεν βγαίνει ο λογαριασμός. Είναι απολύτως απαραίτητο να υπάρχει με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο και γι’ αυτό καλώ τα κόμματα να συμφωνήσουν τώρα, μείωση των φορολογικών επιβαρύνσεων για να μπορέσει να υπάρξει ανάσα στον ιδιωτικό τομέα και βεβαίως αναπτυξιακά προγράμματα. Εκεί απέτυχε παταγωδώς η ελληνική κυβέρνηση να εφαρμόσει το ΕΣΠΑ, ίσως η task force των Ευρωπαίων καταφέρει να κάνει κάτι καλύτερο. Πριν όμως από όλα αυτά, πρέπει να υπάρξει μια πολιτική συμφωνία. Και η πολιτική συμφωνία πρέπει να είναι ότι η κυβέρνηση Παπαδήμου οφείλει να λειτουργήσει μέχρι να κλείσει, όπως έχει αναλάβει την ευθύνη, το θέμα της συμφωνίας της 26ης Οκτωβρίου και οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας δεν θα έχουν κρύψει από τον ελληνικό λαό την αλήθεια. Δεν θα εμφανιστούν μπροστά του υποσχόμενες λαγούς με πετραχήλια, όταν δεν μπορούν να υποσχεθούν ουσιαστικά τίποτα άλλο παρά σκληρή δουλειά και συγκεκριμένο σχεδιασμό. Δεν θα μπορέσει κανένα κόμμα να κληθεί και να πει ότι τα μέτρα θα τα συζητήσω την επόμενη μέρα των εκλογών. Διότι δεν είναι αλήθεια. Και αν θέλουμε να πετύχει το πρόγραμμα ανόρθωσης της Ελλάδας θα πρέπει να μην ξεχνάμε ένα πράγμα. Ότι χρειαζόμαστε την υποστήριξη του ελληνικού λαού, χρειαζόμαστε την υποστήριξη της μεγαλύτερης τουλάχιστον μερίδας αυτής της κοινωνίας. Που δεν είναι διατεθειμένη να αφήσει τα μολύβια κάτω. Που δεν είναι διατεθειμένη να παραδοθεί. Που δεν είναι διατεθειμένη να σηκώσει τα χέρια ψηλά. Οφείλει η πολιτική ηγεσία να της δείξει το δρόμο και αυτός πρέπει να βασίζεται στα πραγματικά γεγονότα, να μην κοροϊδέψει η οποιαδήποτε πολιτική ηγεσία άλλο τον κόσμο. Μόνο από τη δουλειά που διάλεξα να κάνω καταλαβαίνεται ότι είμαι αισιόδοξος άνθρωπος. Πιστεύω ότι μπορούμε να πετύχουμε. Μπορούμε να πετύχουμε όμως μόνο αν όλοι αλλάξουμε πραγματικά. Και πριν ζητήσει κανείς από όλους τους υπόλοιπους Έλληνες να αλλάξουν, οι πρώτοι που πρέπει πραγματικά να αλλάξουμε είμαστε εμείς το κομμάτι του πολιτικού συστήματος».
Διαφθορά στο φοροεισπρακτικό μηχανισμό: Ο κόσμος το έχει τούμπανοκι ο κ. Βενιζέλος κρυφό καμάρι!
Ο υπεύθυνος του Τομέα Οικονομίας και Οικονομικών της Δημοκρατικής Συμμαχίας, ευρωβουλευτής, Θεόδωρος Σκυλακάκης, έκανε σήμερα την ακόλουθη δήλωση:
«Ο κ. Βενιζέλος χρειάζεται συγκεκριμένα στοιχεία για την ύπαρξη φαινομένων συστημικής διαφθοράς στον φορολογικό μηχανισμό. Δεν του αρκούν οι έρευνες τόσο επιχειρηματιών, όσο και της κοινής γνώμης, όπου δηλώνονται δεκάδες χιλιάδες πράξεις δωροδοκίας στο φοροεισπρακτικό μηχανισμό; Ο κόσμος το έχει τούμπανο κι αυτός κρυφό καμάρι».
Τα κόμματα οδηγούν την κυβέρνηση συνεργασίας σε αδράνεια
Ο εκπρόσωπος Τύπου της Δημοκρατικής Συμμαχίας Δημήτρης Ζαφειριάδης, έκανε σήμερα την ακόλουθη δήλωση:
«Τα κόμματα ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ που συμμετέχουν στην κυβέρνηση συνεργασίας, για να εξυπηρετήσουν τις κομματικές τους στρατηγικές την οδηγούν σε αδράνεια. Για την Ελλάδα ο χρόνος τελειώνει και η υπομονή όλων εξαντλείται. Υποχρέωση των πολιτικών δυνάμεων που συμμετέχουν στη συγκυβέρνηση, είναι να στηρίξουν τον Πρωθυπουργό κ. Παπαδήμο στο έργο του και να αναλάβουν τις ευθύνες τους συμβάλλοντας μέσω των υπουργών τους στην προώθηση της οικονομικής πολιτικής που σχετίζεται με τις αποφάσεις της Ε.Ε. στις 27 Οκτωβρίου».
Επίσης ο Δημήτρης Ζαφειριάδης, έκανε σήμερα την ακόλουθη δήλωση:
«Τα στοιχεία δείχνουν ότι η κρατική δαπάνη για φάρμακα έχει μειωθεί κατά 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ την τελευταία διετία. Το ερώτημα που προκύπτει είναι πόσοι, ποιοι και με ποιο τρόπο επωφελούνται όλα αυτά τα χρόνια από το σκάνδαλο των υπερτιμολογήσεων και τα δισεκατομμύρια που χάνονταν στο πάρτι της υγείας. Τα κόμματα και οι πολιτικοί πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να δώσουν συγκεκριμένες και δίκαιες απαντήσεις στους Έλληνες πολίτες. Γι’ αυτό η Δημοκρατική Συμμαχία πρότεινε τη σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής για τη διερεύνηση της υπόθεσης αυτής και πως θα μπορούσαν οι φορολογούμενοι και οι ασφαλισμένοι να ανακτήσουν μέρος έστω του πλούτου που κάποιοι παράνομα απέκτησαν».
