Το εύστοχο και επίκαιρο δημοσίευμα του De Spiegel γιά την πριμοδότηση του εθνικιστικού αποσχιστικου πυρετού από την Καταλονία και την Φλάνδρα μέχρι την βόρεια Ιταλία και την Σκοτία λόγω της κρίσης είναι μιά σωστή διαπίστωση αλλά μέρος μιάς ευρύτερης εικόνας που πρέπει να αναδειχθεί.Η παγίωση ενιαίας εθνικής συνείδησης η στην χειρότερη περίπτωση νομιμοφροσύνης προς την κεντρική κυβέρνηση στην περίπτωση πολυεθνικών κρατών ήταν από τον 19ο αιώνα μέχρι και σήμερα σύμφυτη με την δυναμική της οικονομικής ανάπτυξης και της ευημερίας αλλά και της προσδοκίας του εκδημοκρατισμού.
Σήμερα η Ευρωπαική Ενοποίηση, το πλαίσιο δηλαδλή της Ευρωπαικής Ενωσης, της Ευρωζώνης αλλά και της Ζώνης Σέγκεν αποδραματοποιεί την τραυματική εμπειρία της απόσχψισης: Αν αύριο μεθαύριο η Καταλονία και η Φλάνδρα κατορθώσουν να αποσχισθούν δεν θα υπάξει ούτε αλλαγή νομίσματος,ούτε συνοριακοί , έλεγχοι, ούτε τελωνειακοί δασμοί. Το μόνο που θα αλλάξει ευνοϊκά στην πρώτη φάση γιά τους πολίτες των νέων κρατών είναι η φορολογική συνεισφορά στην Κεντρική Κυβέρνηση μιά μεταφορά πορών που θεωρείται από την πλειοψηφία των υποψηφίων προς απόσχιση κρατών άδικη και ανήθικη αφαίμαξη.
Η Γιουγκοσλαβική Κρίση δεν είναι το κατάλληλο παράδειγμα γιατί εκτός από τον εγωισμό των πλουσίων συνυπήρχαν και τα εθνικλά τραύματα του πρόσφατου παρελθόντος μαζί με το διαφορετικό Αυστριακό και Οθωμανικό αντίστοιχα παρελθόν. Το πιό πρόσφατο παράδειγμα απόσχισης είναι η διάλυση της Τσεχοσλοβακίας όταν οι Τσέχοι ανακάλυψαν ότι δεν κερδίζουν τίποτε από την συνεχή επιδότηση-χρηματοδότηση μιάς σχεδόν ημιανεξάρτητης Σλοβακίας.
Σήμερα η Κρίση προσθέτει νέα εκρηκτική ύλη δίπλα στην γλωσσική και πολιτισμική ιδιαιτερότητα: Βάσκοι, Καταλάνοί , Φλαμανδοί και Σκοττσέζει συμπεριφέρονται προς την Κεντρική Κυβέρνηση της χώρας με τον ίδιο τρόπο που οι πλεονασματικές χώρες του Βορρά αντιμετωπίζουν τις ελλειμματικές του Νότου.
Το όνειρο της θωράκισης απεναντι στην κρίση-λιτότητα και ύφεση μέσω της απόσχισης είναι απατηλό, καθώς η διάρρηξη της εθνικής ενότητας σε ημιχρεοκοπημένες χώρες όπως η Ισπανία, η Ιταλία, το Βέλγιο και η Μεγάλη Βρετανία θα προκαλέσει γενικευμένη επιδείνωση που θα πλήξει κατά κύριο λόγο και κατά προτεραιότητα τους πλούσιους αποσχισθέντες.
Με άλλα λόγια οι υποψήφιες προς απόσιση επαρχίες θα πάθουν σε μικρή κλίμακα αυτό που κινδυνεύει να πάθει η Γερμανία αν παραταθεί η ύφεση στον Νότο της Ευρωζώνης και πολύ περισσότερο αν διαλυθεί το Κοινό Νόμισμα. Η ευημερία των Βάσκων , των Καταλανών και των Φλαμανδών οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην εσωτερική αγορά του ενιαίου κράτους στο οποίο ανήκουν η αγοραστική δύναμη των οποίων θα συρρικνωθεί δραματικά με τους πρώτους κραδασμούς της απόσχισης.
Σε πολύ πιό δύσκολη θέση θα βρεθεί μιά αποβιομηχανοποιημένη ανεξάρτητη Σκοτία η ευημερία της οποίας έχει ημερομηνία λήξης καθώς εξαρτάται κατά κύριο λόγο από την άντληση πετρελάίου στην Βόρεια Θάλασσα.
Ο πιό σοβαρός κίνδυνος εντοπίζεται στην Βόρεια Ιταλία στην οποία ένα σημαντικό τμήμα της κοινής γνώμης πιστευει ότι μπορεί να υποκαταστήσει την Αγορά του Νότου με αυτήν του βορρά μιά ψευδαίσθηση από την οποία δεν παρασύρονται ούτε οι ίδιοι οι Γερμανοί όπως διαπιστώσαμε από την ομολογία της Μέρκελ στην Αθήνα ότι οι εξαγωγές της χώρας της κινδυνεύουν σε περίπτωση κατάνευσης του Νότου.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ / statesmen.gr
