Όταν η Ελλάδα απέκτησε κρίση δανεισμού, εκτός από κρίση χρέους, στα τέλη του 2009, εξαιτίας των άστοχων κινήσεων της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, η ευρωζώνη άρχισε να συνειδητοποιεί ότι τα απόνερα αυτής της άβολης πραγματικότητας θα ήταν μάλλον δύσκολο να μην αγγίξουν την ίδια τη σταθερότητα του κοινού νομίσματος.
Από εκείνη την περίοδο, έχει περάσει πλέον αρκετός χρόνος κάποια δεδομένα ωστόσο παραμένουν κοινά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η μόνιμη πρόθεση της Γερμανίας να επιβληθεί στην υπόλοιπη Ευρώπη, ακόμη και σε χώρες θεωρητικά και σχεδόν… ισότιμες με εκείνη, όπως είναι η Γαλλία.
Η αλλαγή φρουράς στα Ηλύσια Πεδία, με τον μάλλον “άχρωμο” σε σχέση με τον Νικολά Σαρκοζί, Φρανσουά Ολάντ, συνοδεύτηκε από την περαιτέρω επιδείνωση των δημοσιονομικών μεγεθών του Παρισιού. Μια χώρα που, για να μην ξεχνιόμαστε, μέχρι και πριν από μερικούς μήνες, διατηρούσε αξιολόγηση “ΑΑΑ” για την οικονομία της. Όπως δηλαδή συμβαίνει ακόμη, με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Γερμανία.
Σε αυτό το παιχνίδι εξουσίας, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έχει κεντρικό ρόλο. Ο Γάλλος ομόλογός του, Πιέρ Μοσκοβισί άλλωστε, δεν έχει το απαραίτητο ειδικό πολιτικό βάρος για να αποτελέσει αντίπαλο δέος, στον ισχυρότερο αυτή τη στιγμή παράγοντα της οικονομίας σε ολόκληρη την ευρωζώνη.
Ο Σόιμπλε, ο οποίος δεν δίστασε πριν από μερικές εβδομάδες να απευθύνει νουθεσίες και σε αυτόν ακόμη τον Αμερικανό Πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα, παραχώρησε αυτή τη φορά συνέντευξη στη Le Figaro, για να στείλει το έμμεσο μήνυμα ότι θεωρεί τη Γαλλία… περίπου Ελλάδα.
Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών εξέφρασε τη βεβαιότητά του ότι η Γαλλία θα λάβει τις σωστές αποφάσεις για τις δομικές μεταρρυθμίσεις τις οποίες έχει ανάγκη η οικονομία της. «Έχουμε πλήρη εμπιστοσύνη στη Γαλλία», τόνισε χαρακτηριστικά. Λες και μιλούσε πατερναλιστικά, για ένα… προβληματικό παιδί, που έχει ξεφύγει από τον ίσιο δρόμο.
Του ίδιου αρθρογράφου / statesmen.gr
