10 Ιουνίου 2015
Φίλες και φίλοι,
Βρισκόμαστε σε ένα
σταυροδρόμι μοναδικό στην πορεία
αυτής της κρίσης. Μπροστά μας έχουμε ή
την υπογραφή και ψήφιση μιας κάκιστης,
φορο-καταιγιστικής συμφωνίας την οποία
θα πληρώσει για άλλη μια φορά βαρύτερα ο
ιδιωτικός τομέας της οικονομίας και
κυρίως οι πιο παραγωγικοί, δημιουργικοί
και εντάξει στις υποχρεώσεις τους
συμπολίτες μας, ή την έφοδο προς την
άβυσσο που συνεπάγεται η άτακτη
χρεοκοπία και η έξοδος από την ευρωζώνη.
Η δική μας θέση είναι συνεπής, σταθερή
και προφανής. Μια κάκιστη συμφωνία είναι
αφάνταστα καλύτερη από την έφοδο προς
την άβυσσο.
Τι θα σημάνει η κάκιστη
συμφωνία; Μια από τα ίδια και χειρότερα
από πλευράς κοινωνικής δικαιοσύνης και
οικονομικής αποτελεσματικότητας. Η
συνέχιση της αδικίας εις βάρος του
ιδιωτικού τομέα προκύπτει από τα
στοιχεία της ίδιας της κυβέρνησης. Στην
πρόταση των 47 σελίδων προς τους
«θεσμούς» (τρόικα), αποκαλύπτεται ότι η
μέση ηλικία συνταξιοδότησης στον
ιδιωτικό τομέα είναι 4 χρόνια μεγαλύτερη
από ό,τι στο δημόσιο (όπου η μέση ηλικία
συνταξιοδότησης είναι μόλις 56 χρόνια)
και η διαφορά αυτή θα παραμείνει λίγο
πολύ αμετάβλητη μέχρι το 2040! Το ίδιο
προκύπτει κι από τα στοιχεία της
απασχόλησης, όπου ο ιδιωτικός τομέας
«συνεισέφερε» τουλάχιστον 700 χιλιάδες
ανέργους στη διάρκεια της κρίσης, όταν
στο δημόσιο τομέα η συντριπτική
πλειοψηφία της μείωσης θέσεων εργασίας
κατέληξε σε πρόωρη συνταξιοδότηση με
σύνταξη άνω των 1000 ευρώ, ενώ για όσους
παραμένουν ο φορολογούμενος πληρώνει
μισθολογικό κόστος της τάξεως των 2000
ευρώ μηνιαίως.
Η
οικονομική αναποτελεσματικότητα
προκύπτει από το συνδυασμό φορολογικής
επιβάρυνσης της παραγωγικής
δραστηριότητας και φορολογικής
αστάθειας (άνοδος ΦΠΑ, έκτακτες εισφορές,
υπερ-έκτακτες εισφορές κ.λπ.). Πράξεις
δολοφονικές για τις επενδύσεις,
δηλαδή δολοφονικές για την προοπτική
του 1,2 εκ. ανέργων να βρει δουλειά.
Φίλες και φίλοι,
Λένε
πως το πιο βαθύ σκοτάδι έρχεται πάντα
λίγο πριν από την αυγή. Αυτό πιστεύω ότι
ζούμε και σήμερα. Με δύο προϋποθέσεις.
Ότι θα παραμείνουμε τελεσίδικα στο ευρώ
(κάτι που σε σημαντικό βαθμό θα
διασφαλιστεί αν υπογραφεί νέα συμφωνία)
και θα αποκτήσουμε κάποια στιγμή μια
κυβέρνηση πεπεισμένα φιλοευρωπαϊκή και
στοιχειωδώς φιλοεπιχειρηματική, που θα
αποκηρύξει έμπρακτα τις πιο προκλητικές
από τις άθλιες πρακτικές του
παρελθόντος. Αν αυτό συμβεί η
ανάπτυξη που θα γνωρίσουμε στα αμέσως
επόμενα χρόνια θα είναι μεγαλύτερη από
αυτό που οποιοσδήποτε περιμένει. Θα
φτάσει και θα ξεπεράσει το 5-6% του ΑΕΠ το
χρόνο και θα δημιουργήσει έναν «ενάρετο
κύκλο», που θα επιτρέψει στη χώρα να
αρχίσει να λύνει τα τεράστια οικονομικά
και κοινωνικά προβλήματα που
δημιούργησε η κρατική
χρεοκοπία.
Η
ιδιωτική οικονομία (εξαγωγές προπαντός
και τουρισμός που καταφέρνουν κι
αυξάνονται παρά την εφιαλτική
αβεβαιότητα του τελευταίου εξαμήνου),
έχει πιεστεί τόσο πολύ που μπορεί να
προσφέρει αυτή τη δυναμική. Όλοι οι
«αυτόματοι σταθεροποιητές» της είναι
σήμερα έτοιμοι να απελευθερωθούν σαν
ελατήρια. Τόσο οι επενδύσεις (που είναι
σήμερα οι χαμηλότερες στον κόσμο), όσο
και η (ανύπαρκτη σήμερα) ρευστότητα,
μπορούν να δημιουργήσουν αυτό το
«θαύμα», απλώς και μόνο αν επανέλθουν σε
στοιχειωδώς φυσιολογικούς ρυθμούς. Αν
προστεθεί σ’ αυτά και μια συστηματική
μακροχρόνια προσπάθεια τόσο μείωσης του
κράτους, με κρατικές δαπάνες που θα
αυξάνονται για μια τουλάχιστον δεκαετία
στο μισό της ετήσιας αύξησης του ΑΕΠ, όσο
και εκσυγχρονισμού του, με εισαγωγή της
ηλεκτρονικής διακυβέρνησης και
σύγχρονων μεθόδων διοίκησης, τότε η
Ελλάδα μπορεί να γνωρίσει την αντίστροφη
ακριβώς περίοδο από την σημερινή. Μια
περίοδο ανάκαμψης, ανάπτυξης, κοινωνικής
συμφιλίωσης και ανάκτησης της
οικονομικής ανεξαρτησίας και της
αξιοπρέπειάς μας.
Η
Δράση θα συνεισφέρει με όλες τις
δυνάμεις της σ’ αυτή την προσπάθεια. Με
τον πολιτικό της λόγο, που είναι πάντα
καινοτόμος, αλλά και ειλικρινής και
ρεαλιστικός και την βαθιά πίστη της στον
πολιτικό διάλογο, τη συναίνεση και τη
συνεργασία. Πίστη που έχει έμπρακτα
αποδείξει και στις τελευταίες εκλογές
στις οποίες τα στελέχη της συμμετείχαν
ως υποψήφιοι στους συνδυασμούς του
Ποταμιού.
Τελικός στόχος η
διαμόρφωση -και με τη δική μας βοήθεια
και ενεργή συμμετοχή- ενός ευρύτερου
μεταρρυθμιστικού φιλοευρωπαϊκού
μετώπου που θα καλύπτει τον πολιτικό
χώρο που οριοθετείται από την
κεντροδεξιά έως τις παρυφές του ΣΥΡΙΖΑ.
Ενός μετώπου που δεν μπορεί να προκύψει
ούτε από απλή συρραφή των ηττημένων και
δυσφημισμένων κομμάτων και
προσωπικοτήτων, ούτε ως μια νέα
«αυτοκρατορία» ενός «φωτισμένου» νέου
αρχηγού, χωρίς διαδικασίες διαλόγου και
ουσιαστικής δημοκρατίας. Ενός μετώπου
που μπορεί να υπάρξει μόνο αν γίνει
από όλους μια ειλικρινής προσπάθεια για
κάτι πραγματικά δημοκρατικό και
ουσιαστικά καινούριο στη νοοτροπία. Αν
το πετύχουμε, η διαμόρφωσή του και μόνο
πιστεύω ότι θα συνεισφέρει καθοριστικά
στην είσοδο στη νέα εποχή που μόλις
περιέγραψα. Η ελπίδα μπορεί να
αναγεννηθεί.
Φιλικά,
Θόδωρος
Σκυλακάκης
