Του
Χρήστου Κατσαρού (Chris Sintiki)
ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΩΡΑ 0
Τελικά τίποτε δεν είναι δεδομένο σε αυτό το κράτος που
παραπαίει μεταξύ δουλοπρέπειας και αναξιοπρέπειας, ούτε καν και αυτή η ιστορική
πραγματικότητα που αλλοιώνεται κατά το δοκούν και ανάλογα με τις ορέξεις των
εκάστοτε Μεγάλων Δυνάμεων και ποτέ προς το συμφέρον της Ελλάδας.
Η υποτιθέμενη τεράστιας σημασίας συμφωνία μεταξύ
Ελλάδος και Σκοπίων – και δεν θα πάψω να ονομάζω το συγκεκριμένο κρατίδιο έτσι
μέχρι η ονομασία του να μην προσβάλει την δική μου ταυτότητα και εθνική
αξιοπρέπεια – δεν είναι παρά μία μεγάλη διπλωματική ήττα, γέννημα μιας μέγιστης
εθνικής προδοσίας, που ίσως να στοιχιώνει τη χώρα για απροσδιόριστο χρονικό
διάστημα και φυσικά δεν εννοούμε μέρες ή μήνες, αλλά στην καλύτερη περίπτωση για
πολλές δεκαετίες ακόμη.
Η ιστορική πορεία έδειξε ότι το ζήτημα της Μακεδονίας
δεν είναι σημερινό ούτε καν ανάγεται στον προηγούμενο αιώνα, αλλά πηγαίνει πολύ
πίσω, στον 6ο με 7ο αιώνα μ.Χ. όταν τα σλαβικά και
βουλγαρικά φύλα κατέβηκαν προς την περιοχή του Βυζαντίου ζητώντας έξοδο στις
ζεστές θάλασσες και βέβαια στη Μεσόγειο. Για να γίνει όμως αυτό, η κατάκτηση
του θέματος της Μακεδονίας ήτανε απαραίτητη προϋπόθεση, Από τότε και μέχρι
σήμερα η περιοχή αυτή εποφθαλμιάται από τους Βόρειους γείτονές της. Κι αφού
απέτυχαν οι σφαγές, οι διωγμοί και οι ψευτοεπαναστάσεις τύπου Ήλιντεν και
επειδή η τριπλή κατοχή της Μακεδονικής Γης κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν
έφερε, παρά τις φρικαλεότητες, το επιθυμητό για τους απογόνους των εξαρχικών
κομιτατζήδων αποτέλεσμα, ήρθε το ύπουλο όπλο της Διπλωματίας να υποσκάψει τα
θεμέλια της ιστορικής αλήθειας.
Αν θέλουμε να δούμε την αλήθεια, η περιοχή των Σκοπίων
είναι ένα συνοθύλευμα λαών και φυλών (Σλάβοι, Βούλγαροι, Αλβανοί, Τούρκοι, και
ελάχιστοι Έλληνες Βλάχοι ή Σαρακατσάνοι που εγκλωβίστηκαν εκεί την εποχή του
Β΄Π.Π. και άλλοι που βρήκαν καταφύγιο την περίοδο του Εμφυλίου.) Όλες οι άλλες
περιοχές της τότε ενωμένης Γιουγκοσλαβίας είχαν εθνική υπόσταση (Σέρβοι,
Κροάτες, Μαυροβούνιοι, Σλοβένοι, Βόσνιοι κλπ), κάτι που δεν συνέβαινε με την
περιοχή των Σκοπίων. Έτσι ο τότε ηγέτης της Γιουγκοσλαβίας, Τίτο, με πολύ εύσχημο τρόπο κατάφερε αξιοποιώντας
παλαιότερο προπαγανδιστικό υλικό, να πείσει όλους αυτούς τους πληθυσμούς της
περιοχής της λεγομένης τότε Βαρντάρσκα, ότι είναι «Μακεδόνες».
Όμως ακόμα κι αν η Βαρντάρσκα γεωγραφικά εκτείνεται
στο νότιο μέρος της στις Βόρειες περιοχές της Μακεδονίας, ένας λαός δεν είναι
δυνατόν να προσδιοριστεί μόνο από τον γεωγραφικό χάρτη. Αυτό που κυρίως τον
χαρακτηρίζει είναι η γλώσσα, η θρησκεία και η εθνική συνείδηση, ό,τι δηλαδή
δεκαετίες ολόκληρες άφησε η ελληνική διπλωματία να επωαστεί ως το αυγό του
φιδιού, για να φτάσει σήμερα να δηλώνει δια μέσου της πολιτικής της ηγεσίας ότι
οι γειτονές μας δεν πήραν τίποτα, αλλά μόνο αυτό που είχαν κατοχυρωμένο .
Ας δούμε όμως τι είχαν – αν είχαν πραγματικά –
κατοχυρομένο.
1. Ειπώθηκε
λοιπόν ότι αναφορικά με το όνομα τούς έχουν αναγνωρίσει 170 χώρες ως
«Μακεδονία» και επομένως δεν έχει νόημα εμείς ως χώρα να επιμένουμε σε αυτό το
σημείο. Τότε λοιπόν προς τι η επιμονή για τη δική μας αναγνώριση; Η λύση του
ονοματολογικού για ένταξη στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. δεν ήταν παρά η φάκα της ξένης
διπλωματίας για να συρθεί η Ελλάδα ως άλλο ποντίκι σε μία λύση που αν όχι de jure αλλά οπωσδήποτε de facto θα έδινε τα προνόμια του ονόματος
στους Σλάβους γείτονες μας.
2. Η
συμφωνία τούς αναγνωρίζει μακεδονική γλώσσα και εθνικότητα με την παρατήρηση
ότι οι πολίτες της Βόρειας Μακεδονίας – που δεν παραμένει εν τέλει αμετάφραστο
– η γλώσσα τους και η εθνικότητα ή ο πολιτισμός τους δεν έχουν καμία σχέση με
αρχαίους ή νεότερους Έλληνες Μακεδόνες και ότι η κάθε χώρα μπορεί να
χρησιμοποιεί τον όρο Μακεδονία και τα παράγωγά της κατά το δοκούν. Όμως, τόσο η
λεγόμενη ‘‘Μακεδονική γλώσσα’’ που αναφέρεται στο ίδιο κείμενο ως καταγόμενη
από την οικογένεια των νοτιοσλαβικών γλωσσών
όσο και ο όρος πολίτης της Βόρειας
Μακεδονίας, που σύντομα θα αντικατασταθεί στη συνείδηση όλων με το
«Μακεδόνας», θα καταλήξουν στην σίγουρη παραχάραξη της ιστορίας. Νωπό είναι
ακόμα το περιστατικό που σε βρετανικό τηλεοπτικό παιχνίδι γνώσεων ένα ζευγάρι
έχασε ένα μεγάλο χρηματικό ποσό γιατί απάντησε ότι ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν
Έλληνας, ενώ οι υπεύθυνοι του παιχνιδιού έδωσαν ως σωστή απάντηση το Μακεδόνας.
Αν τώρα δεν διαφυλαχθεί η ιστορική αλήθεια πως οι Μακεδόνες ήταν ελληνικό
δωρικό φύλο –αλλιώς οι βασιλείς τους δεν είχαν δικαίωμα να λάβουν μέρος στους
Ολυμπιακούς Αγώνες, όπου δικαίωμα συμμετοχής είχαν αποκλειστικά και μόνον
Έλληνες – και μιλούσαν την δωρική διάλεκτο, αλλά και ότι οι Μακεδόνες από
αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι και σήμερα δεν έπαψαν να διατρανώνουν με κάθε τρόπο
την ελληνικότητά τους και άρα μόνο οι Έλληνες της Μακεδονίας έχουν δικαίωμα να
φέρουν αυτό τον προσδιορισμό τότε έχουμε υποστεί βαριά διπλωματική ήττα που
αγγίζει τα όρια της προδοσίας. Στο σημείο αυτό αν εξετάσουμε το θέμα
πολυπρισματικά, θα αναρωτηθούμε γιατί με κάθε μέσο παρεμποδίζεται η ανασκαφή
στο λόφο Καστά της Αμφίπολης; Γιατί στα μισοδιαλυμένα σχεδόν Σκόπια δίνουμε
τόση δύναμη; Άλλοι επείγονται και όχι εμείς να ενταχθούν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ και
την Ε. Ε., για να έχουν επιπλέον συμμάχους και πληροφοριοδότες. Εμείς γιατί
ευτελιζόμαστε έτσι;
3. Ακούγεται
ότι θα υπάρξει στη γείτονα αλλαγή Συντάγματος και αλλαγή της συνταγματικής
ονομασίας του κράτους έναντι όλων καθώς και απαλοιφή αλυτρωτικών φράσεων.
Βέβαια όλα αυτά είναι υπό αίρεσιν. Όλες οι δεσμεύσεις δεν τους απαγορεύουν με
μία οποιαδήποτε αιτία να αλλάξουν εκ νέου το Σύνταγμά τους, να αλλάξουν με το
έτσι θέλω το όνομά τους και να επαναφέρουν αλυτρωτικές φράσεις και πρακτικές.
Εξάλλου και να συνέβαιναν όλα αυτά η συνείδηση του λαού εκεί, που πάνω από μισό
αιώνα έχει μεγαλώσει με ψέμματα, δεν μπορεί να αλλάξει με νομικίστικα τερτίπια.
Όσο για το erga
omnes,
αυτό εκ των πραγμάτων μοιάζει ανέκδοτο,
αφού ήδη καταστρατηγείται με τη διπλή επιλογή για την αναφορά της εθνικότητας :
‘Μακεδόνας’/πολίτης της Βόρειας ‘Μακεδονίας’.
Μετά από όλα αυτά λέτε λοιπόν να τους πειράζει που
αντί για ‘Μακεδονία’ θα ονομάζονται Βόρεια ‘Μακεδονία’; Πού λοιπόν κέρδισε η
Ελλάδα, στις αναφορές περί αρχαίας ελληνικής Μακεδονίας που κανείς δεν θα λάβει
υπόψη του; Ποιος είναι άραγε ο μεγάλος κερδισμένος της υπόθεσης; Σίγουρα όχι
αυτός που ξεπούλησε έναντι πινακίου φακής όχι μόνο τα πρωτοτόκια του, αλλά τα
πάντα, είτε γιατί αυτός ο ρόλος του ανατέθηκε άνωθεν και ως εκτελεστικό όργανο
και φερέφωνο σκοτεινών συμφερόντων έπρεπε να φέρει εις πέρας την αποστολή του
είτε γιατί του ‘‘τράβηξαν το αυτί’’ και τον εκφόβισαν με κάποια υποδόση
προγράμματος.
Και ενώ οι Σκοπιανοί τα έχουν πάρει όλα, μοναδική
ελπίδα για να μην κυρωθεί η συμφωνία και να διασωθεί η ελληνικότητα της
Μακεδονίας, πέρα από τις φωνές των πατριωτών που δυστυχώς δεν βρίσκουν ευήκοα
ώτα στην Κυβέρνηση, μοιάζει να είναι η αδιάλλακτη στάση του Σκοπιανού και όχι
του Έλληνα Προέδρου της Δημοκρατίας που θα ασκήσει βέτο φέρνοντας όμως ένα σωρό
ανθελληνικά επιχειρήματα ή έστω το δημοψήφισμα στη γειτονική χώρα – εδώ ούτε
που να το σκεφτούμε να αποφανθεί ο λαός για ένα τόσο σοβαρό εθνικό ζήτημα,
άλλωστε η πρόσφατη εμπειρία απέδειξε πως ματαιοπονούν όσοι ελπίζουν ακόμα στο
σεβασμό των αποτελεσμάτων ενός δημοψηφίσματος στην Ελλάδα. Πόσος εξευτελισμός
πια! Άλλωστε ακόμα και έτσι, με την συμφωνία να έχει ναυαγήσει, η οποιαδήποτε
μελλοντική διαπραγμάτευση θα ξεκινάει παίρνοντας ως βάση αυτά που συμφώνησε η
ελληνική κυβέρνηση είτε κυρωθούν είτε όχι.
Το περίεργο εδώ δεν είναι ούτε η στάση των Σκοπιανών
ούτε των ξένων. Οι μεν πρώτοι κυνηγούν να σταθούν ως έθνος με μία ψεύτικη
ταυτότητα, αφού ποτέ δεν είχαν δική τους, που παράλληλα τους δίνει το δικαίωμα,
όπως αυτοί πιστεύουν, να διεκδικήσουν αργά ή γρήγορα εδάφη καίρια και ιστορικής
σημασίας για την Ελλάδα και τον
πολιτισμό της, ως δήθεν αλύτρωτες πατρίδες, που θα τους επιτρέψουν να
εξαπλωθούν εδαφικά και όχι μόνο και να έχουν
πρόσβαση στο ελληνικότατο Αιγαίο.
Όσο για τους δήθεν φίλους, εταίρους και συμμάχους,
αυτοί βιάζονται απλά να σκυλεύσουν το πτώμα της Ελλάδας, όπως πάντοτε το
επιθυμούσαν και όπως απέδειξαν με τα μνημόνια και τις συνεχείς προσβολές τους.
Παραμένει όμως ανεξήγητο γιατί αυτοί που έλεγαν πως
είναι κάθε λέξη του συντάγματος, εξέπεσαν ως Εφιάλτες και Ιούδες της πολιτικής
ζωής και της εθνικής αξιοπρέπειας. Πώς χτυπάνε την Ελλάδα στην ιστορία της, τη
γλώσσα της, τη θρησκεία και τον πολιτισμό της συνεπικουρώντας σε ένα βαθύτερο
σχέδιο εξαφάνισης του Ελληνισμού; Πώς επέτρεψαν σε ανιστόρητους και άφρονες
συμβούλους να ονομάζουν εθνικισμό τη φιλοπατρία και «εθνίκια» όσους αγαπούν και υπερασπίζονται ειρηνικά τον τόπο
τους; Μόνο μία φράση τους αξίζει:
Ντροπή! Κι αν έχουν έστω και λίγη από αυτή να παραιτηθούν εδώ και τώρα.
Χρήστος Α. Κατσαρός (Chris Sintiki)
Αρθρογράφος
της Γραφίδας Σιντικής, του
Σερραϊκού Θάρρους και του Θάρρους της Σιντικής 