Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Μέρες τώρα διαμαρτύρεται ο ΣΥΡΙΖΑ (άλλωστε διακρίνεται στην κλάψα) ότι η αντιπολίτευση κάνει το παν για να υποβιβάσει και απαξιώσει την επίσκεψη Ομπάμα.
Η αλήθεια είναι πως η ίδια η κυβέρνηση έχει κάνει το παν για να «μικρύνει» την επίσκεψη του Αμερικανού Προέδρου στη χώρα μας.
Η επίσκεψη ενός Αμερικανού Προέδρου στη χώρα μας συνιστά οπωσδήποτε σημαντικό γεγονός.
Όταν μάλιστα κατά την επίσκεψη αυτή ο Αμερικανός Πρόεδρος θα εκφωνήσει την τελευταία του ομιλία εκτός συνόρων πριν από την αποχώρησή του από τον Λευκό Οίκο, επιλέγοντας για τον σκοπό αυτό τη χώρα σου, τότε αυτό συνιστά από μόνο του ένα μεγάλης αξίας ιστορικό γεγονός.
Γεγονός το οποίο θα στρέψει τα φώτα της δημοσιότητας και την προσοχή της διεθνούς κοινής γνώμης στην Ελλάδα, στη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία.
Η κυβέρνηση, όμως, προκειμένου να εξυπηρετήσει τον περί χρέους εσωτερικής κατανάλωσης προπαγανδιστικό της σκοπό, έχει επικεντρώσει (και επομένως μειώσει την αξία της επίσκεψης) σε ένα θέμα – το χρέος – που είναι το μόνο στο οποίο ο κ. Ομπάμα δεν μπορεί να μας προσφέρει σπουδαία βοήθεια και απλώς ευχές μπορεί να εκφράσει.
Από την περασμένη εβδομάδα, άλλωστε, τα μηνύματα που έρχονται από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού και από τα πλέον επίσημα χείλη, είναι ότι το μήνυμα που θα εκπέμψει ο Αμερικανός Πρόεδρος είναι ταυτόσημο με αυτό του ΔΝΤ: Ελάφρυνση του χρέους με σκληρές «μεταρρυθμίσεις».
Δηλαδή με νέα μέτρα. Δηλαδή με 4ο Μνημόνιο – κι’ ας λέει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ότι πάντα υπογράφαμε διαφορετικές συμφωνίες με τους εταίρους και το ΔΝΤ. Η αλήθεια είναι πως πάντα ένα μνημόνιο υπογράφαμε, που είχε τη σύμφωνη γνώμη του ΔΝΤ και σ’ αυτό προσχωρούσε το ΔΝΤ.
Μα και στη συνέντευξη στην «Καθημερινή», ο κ. Ομπάμα εξέφρασε την ευαρέσκειά του για τα «επώδυνα βήματα» που πρέπει να συνεχιστούν!
Και για το θέμα του χρέους, επιστράτευσε το γνωστό ευχολόγιο – δεν μπορεί, άλλωστε, να κάνει κάτι άλλο ο άνθρωπος. Όπως είπε, «θα συνεχίσω να προτρέπω τους πιστωτές της Ελλάδας να κάνουν τα βήματα που είναι απαραίτητα ώστε να διασφαλιστεί ότι η Ελλάδα είναι σε θέση να επιστρέψει σε υγιή οικονομική ανάπτυξη, περιλαμβανομένης και της παροχής ουσιαστικής ελάφρυνσης του χρέους».
Αυτό!
Μόνο που οι πιστωτές της Ελλάδας βρίσκονται στην Ευρώπη και για το θέμα του χρέους έχουν εδώ και χρόνια δηλώσει πως κάτι θα κάνουν, ενώ με τη Δήλωση του Eurogroup ξεκαθάρισαν (και συμφώνησε η Αθήνα) πως δεν θα γίνει ονομαστική μείωση και στο τελευταίο Eurogroup συμφωνήθηκε ένας οδικός χάρτης που μας πηγαίνει στο 2018, μετά τη λήξη του Μνημονίου και πάντως πολύ μετά από τις διάφορες εκλογικές αναμετρήσεις σε ευρωπαϊκές χώρες.
Υπάρχει περίπτωση να πάνε στα κοινοβούλιά τους και να ζητήσουν κάτι διαφορετικό από αυτό που έχει αποφασιστεί;
Καμία. Το λένε και το ξαναλένε, προεξάρχοντος του κ. Σόιμπλε.
Υπάρχει περίπτωση να ικανοποιήσουν το αίτημα ενός Αμερικανού Προέδρου – απερχόμενου ή μη;
Καμία. Για να μην θυμηθούμε ότι ο κ. Παππάς, σε μια από τις «μάχες» του εναντίον του ΔΝΤ, είχε πει πως το Ταμείο θέλει να έχει λόγο για ένα χρέος που δεν του ανήκει!
Επομένως, μόνο για προπαγανδιστικούς λόγους συνδέεται με το θέμα του χρέους ο κ. Ομπάμα, με αποτέλεσμα η ίδια η κυβέρνηση να «κατεβάζει» την επίσκεψή του, μειώνοντας το εύρος της – ενώ θα μπορούσαν να προβληθούν θέματα εθνικού περιεχομένου, αντιμετώπισης του μεταναστευτικού και γενικότερης προβολής της χώρας.
Ας αφήσουμε που αυτά που τραβάμε λόγω του μεταναστευτικού, τα τραβάμε επειδή οι Δημοκρατικοί έχουν προκαλέσει τόσους πολλούς πολέμους στην περιοχή μας – με σημαντικότερες τις κρίσεις στη Λιβύη (Αραβική Άνοιξη που τελικά ήταν βαρύς χειμώνας) και τη Συρία – και με τους ανθρώπους να τρέχουν να σωθούν στις γύρω χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα.
Εδώ, αξίζει να σημειώσουμε (γιατί κι’ αυτό στα ψιλά πέρασε και αν) πως στις 10 Νοεμβρίου, δηλαδή επομένη της νίκης Τραμπ, ο κ. Ομπάμα έστειλε αίτημα στο Κογκρέσο για μια συμπληρωματική ενίσχυση 11,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων (10,65 δις ευρώ) για πολεμικές δαπάνες οι οποίες θα περιλαμβάνουν χρήματα για την καταπολέμηση των μαχητών του Ισλαμικού Κράτους (ΙΚ) και για την συντήρηση του μεγάλου αριθμού στρατιωτών στο εξωτερικό.
Αντίθετα, ο Τραμπ δήλωσε πως η προσπάθεια πρέπει να επικεντρωθεί στην καταπολέμηση του ISIS, αλλά όχι στην ανατροπή του Άσαντ.
Για να μην μιλήσουμε και για το θέμα της Ουκρανίας και το εμπάργκο που επιβλήθηκε σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες να κηρύξουν στη Ρωσία, με τα γνωστά αντίμετρα και τα προβλήματα στην ευρωπαϊκή (και ελληνική) αγροτική παραγωγή.
Μήπως τελικά δεν ισχύει η πρόσφατη δήλωση Γιουνκέρ ότι ο Τραμπ θα χρειαστεί δυο χρόνια για να γνωρίσει την Ευρώπη και τον κόσμο και ότι η εκλογή του θέτει σε κίνδυνο τις σχέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τις ΗΠΑ;
Είδαμε και τα αποτελέσματα αυτών που μας «γνώριζαν»: Πόλεμοι και μεγάλες μεταναστευτικές ροές, εμπάργκο και καταστροφή των αγροτικών προϊόντων.
Ευτυχώς δηλαδή που η κυβέρνηση πατάει πάλι σε δύο βάρκες – ο Τσίπρας έχει βάλει πλερέζες για την ήττα των Δημοκρατικών και της Κλίντον, ο Καμμένος πανηγυρίζει για τη νίκη των Ρεπουμπλικάνων και του Τραμπ…
«Ελπίζω ότι δεν θα μας βρει και αυτό το κακό», είχε πει για ενδεχόμενη νίκη Τραμπ ο κ. Τσίπρας στην ομιλία του στο Συνέδριο «Συμμαχία ενάντια στη λιτότητα», στις 20 Μαρτίου 2016.
Τώρα που το «κακό» τον βρήκε, έχει τον Καμμένο να τον παρηγορεί…
Τι άλλο να πούμε πια; Διασκεδάζουμε τον πόνο μας…
elzoni.gr
