Στα τελευταία 150 χρόνια από δικτατορία σε χούντα το πάμε, με το μεγαλύτερο διάλειμμα δημοκρατίας αυτό της μεταπολίτευσης.
Κύριος λόγος της κατάλυσης της δημοκρατίας, ήταν σχεδόν πάντα το αδιέξοδο στο οποίο έφερναν το Λαό οι πολιτικοί.
Συνήθως η λαϊκή οργή, για ένα πολιτικό σύστημα ανίκανο να προσαρμοστεί στις αληθινές ανάγκες της χώρας, άνοιγε το δρόμο σε δήθεν εθνοσωτήρες, που σφετερίζονταν την εξουσία και ανέστελαν τόσο τις ατομικές ελευθερίες, όσο και τα δημοκρατικά δικαιώματα.
Μια τέτοια περίοδο διανύουμε τώρα, όπου οι πολίτες έχουν χάσει πλήρως την εμπιστοσύνη τους στο πολιτικό προσωπικό όλων των κομμάτων.
Το πολιτικό κατεστημένο, χέρι-χέρι με το παρακράτος που το ίδιο εξέθρεψε, σε βάθος 3 δεκαετιών, μάχεται τώρα με νύχια και με δόντια ενάντια στην ευημερία του Λαού, για να υπεραμυνθεί των κακώς εννοούμενων κεκτημένων του ιδίου και του παρακράτους.
Το ατύχημα καιροφυλακτεί, και πρόθυμοι δήμιοι της δημοκρατίας πλέον εμφανίζονται να είναι κοντά στο 1/4 των Ελλήνων, προσμετρώντας ΧΑ στο 19% και ΚΚΕ στο 5% και κάτι.
Από την άλλη, τα κόμματα του δήθεν "συνταγματικού τόξου" διαιωνίζουν τις ίδιες τακτικές ανισονομίας, ανισότητας, έλλειψης κράτους δικαίου, και εξουθένωσης του Λαού μέχρι να συνθλιβεί κάθε έλληνας εκτός πολιτικού συστήματος/παρακράτους. Καμία μεταμέλεια, καμία διορθωτική κίνηση, περισσότερα ψέμματα, περισσότερη αλαζονεία, περισσότερος φθόνος προς τον απλό πολίτη που λυγίζει κάτω από το βάρος της υπερφορολόγησης και της συνταγματικά κατοχυρωμενης, πλέον, ανισονομίας.
Η Δημοκρατία μας κινδυνεύει.
