Γράφει ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
Στο ίδιο τσουβάλι επιχειρεί να τοποθετήσει η κυβέρνηση, όλους τους ελεύθερους επαγγελματίες ανεξαιρέτως, μετά τις εξαγγελίες της για επιβολή στυγνής φορολογίας, με φορολογικό συντελεστή 35% από το πρώτο ευρώ, επί των εισοδημάτων τους ή επί των τεκμηρίων διαβίωσης. Είναι αδιανόητο και πέρα από κάθε λογική, το ότι ο φορολογικός συντελεστής θα είναι ενιαίος για όλο τον κόσμο, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι ανάμεσα στους ελεύθερους επαγγελματίες, δραστηριοποιούνται αφενός μεν αμέτρητοι φοροφυγάδες, αφετέρου δε άπειροι συνεπείς, με φορολογική συνείδηση πολίτες, οι οποίοι αποτελούν την πλειοψηφία των ελεύθερων επιτηδευματιών.
Προκαλεί τεράστια εντύπωση σε όλους τους νουνεχείς πολίτες αυτής χώρας, πώς είναι δυνατόν, ενώ προεκλογικά γίνεται διθυραμβική προπαγάνδα υπέρ της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης και των δυνατοτήτων που όντως αυτή προσφέρει στην καθημερινότητά μας, σήμερα να μην πραγματοποιείται εκμετάλλευση των συστημάτων αυτής, ώστε με τις κατάλληλες διασταυρώσεις φορολογικών στοιχείων, να αποδεικνύεται ποιοι ελεύθεροι επαγγελματίες κλέβουν το κράτος, ώστε αυτοί και μόνο αυτοί να υποστούν τις δέουσες κυρώσεις της παραβατικής τους συμπεριφοράς.
Είναι πράγματι απαράδεκτο να καταργείται πλήρως το αφορολόγητο και να μην εφαρμόζεται κλιμακωτός φορολογικός συντελεστής, που να ξεκινά από το 10% για τους φυτοζωούντες επαγγελματίες και να καταλήγει στο 35% ή και περισσότερο, όσον αφορά αυτούς οι οποίοι βάσει ορθολογικών αντικειμενικών κριτηρίων, αποκερδαίνουν υπέρογκα ποσά χωρίς να τα δηλώνουν στο κράτος.
Δεν άκουσα μέχρι σήμερα το αυτονόητο, από κανένα επίσημο χείλος. Ότι δηλαδή για την ορθή φορολόγηση των ελευθέρων επαγγελματιών θα πρέπει να συνεκτιμώνται, εκτός από τα εισοδήματα που παρουσιάζουν στη φορολογική τους δήλωση, κάποια επαγγελματικά και περιουσιακά δεδομένα από τα οποία ευκόλως θα μπορούσε να εξαχθεί το συμπέρασμα, τι κερδίζει κάθε ελεύθερος επιτηδευματίας από τη δουλειά του. Δεδομένα όπως, τι εμπορική αξία έχει το ακίνητο που χρησιμοποιεί ως γραφείο ή κατάστημα, που βρίσκεται αυτό, το ενοικιάζει, το απέκτησε συνάπτοντας αγοραπωλησία, το κληρονόμησε ή είναι προϊόν δωρεάς ή γονικής παροχής; Πόσους υπαλλήλους απασχολεί και ποια είναι τα λειτουργικά έξοδά του; Ποία η ποιότητα και ο τρόπος ζωής του; Ποιες οι τραπεζικές του καταθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό; Τι διαφορές παρουσιάζει το Ε9 που δηλώνει στην Εφορία όλα αυτά τα χρόνια που βιοπορίζεται από το επάγγελμά του; Ποια η ακίνητη περιουσία του και τα τυχόν πολυτελή αυτοκίνητα, ή σκάφη αναψυχής που αυτός διαθέτει;
Η φορολόγηση με συντελεστή 35%, όχι μόνο δεν τρομάζει, αλλά προκαλεί γέλια στους πλούσιους ελεύθερους επαγγελματίες που φοροδιαφεύγουν, διότι είναι κοινό μυστικό ότι οι αποδείξεις παροχής υπηρεσιών που κόβουν στους εύπορους ή μη πελάτες τους, παρουσιάζουν αμελητέα ποσά σε σχέση με αυτά που κερδίζουν. Παρουσιάζουν έτσι για παράδειγμα, ετήσιο εισόδημα 20.000 έως 30.000 € το πολύ και έτσι με το φορολογικό συντελεστή 35% θα πληρώσουν φόρο 7.000-10.000 €. Αν όμως γινόταν διασταύρωση στοιχείων και τύγχαναν εφαρμογής τα προαναφερθέντα κριτήρια φορολόγησης, θα αποδεικνυόταν περίτρανα ότι τα ετήσια εισοδήματά τους είναι αστρονομικά και σε κάθε περίπτωση, υπερπολλαπλάσια από αυτά που δηλώνουν στην Εφορία. Οπότε το ποσό που τελικά φορολογούνται είναι πενιχρό σε σύγκριση με τις πραγματικές τους δυνατότητες και σίγουρα μικρότερο από τα ετήσια μπουρμπουάρ που προσφέρουν στους σερβιτόρους των πολυτελών restaurant του Κολωνακίου και των Βορείων Προαστίων των Αθηνών που συχνάζουν.
Αντίθετα, οι υγιείς ελεύθεροι επιτηδευματίες, που μπορεί να είναι έμποροι, επιστήμονες, ιατροί, δικηγόροι, πολιτικοί μηχανικοί, λογιστές, οι οποίοι στην πλειονότητά τους είτε δουλεύουν με μπλοκάκι, είτε εξαιτίας της εντιμότητάς τους, δεν απέκτησαν μεγάλη επαγγελματική φήμη, λόγω του ότι απευθύνονται σε πελάτες των μικρομεσαίων οικονομικών τάξεων, αμείβονται με τη νόμιμη αμοιβή που προβλέπεται κάθε φορά από τους οικείους επαγγελματικούς συλλόγους και έτσι στο μπλοκ αποδείξεων παροχής υπηρεσιών, δηλώνουν το ακριβές ποσό που λαμβάνουν, χωρίς να δουλεύουν το κράτος «ψιλό γαζί».
Έτσι, αν υποτεθεί ότι ο μέσος όρος ετησίων απολαβών είναι γι’ αυτούς ένα ποσό περί τις 12.000 € το πολύ, δεδομένου ότι ο τζίρος στα επαγγέλματά τους διαγράφει ελεύθερη πτώση την τελευταία τριετία, λόγω κρίσης, καλούνται αυτοί να πληρώσουν με 35% συντελεστή από το πρώτο ευρώ, 4.200 € για φόρο. Αν σ’ αυτό το κακό, προσθέσουμε και τις ετήσιες ασφαλιστικές εισφορές που καλούνται να καταβάλουν και οι οποίες κυμαίνονται γύρω στις 4.000-5.000 €, που αποτελούν «ζεστό χρήμα» και όχι λογιστικές κρατήσεις όπως γίνεται π.χ. στους δημοσίους υπαλλήλους, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το 80% των ελευθέρων επαγγελματιών πρέπει να αλλάξει επάγγελμα ή να μεταναστεύσει.
Αν τελικά ψηφισθεί και εφαρμοσθεί το νέο φορολογικό νομοσχέδιο για αυτές τις κατηγορίες πολιτών, αυτό θα αποτελέσει τη χαρά του φοροφυγά και την καταδίκη των συνεπών και νοικοκυραίων εμπόρων και επιστημόνων και ασφαλώς θα καταστρατηγήσει την απαράβατη συνταγματική αρχή περί φοροδοτικής δυνατότητας των πολιτών. Ένα τέτοιο φορολογικό σύστημα, θα σημάνει το τέλος του ελεύθερου επαγγέλματος και την απαρχή της υπαλληλοποίησης των ελευθέρων επαγγελματιών προς όφελος μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών, που θα αναζητούν κορόιδα που θα δουλεύουν 15 ώρες την ημέρα και θα ξεφτιλίζονται για 400 € το μήνα.
Ας μη λησμονούμε ότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες, καλώς ή κακώς είναι η ραχοκοκκαλιά της ελληνικής κοινωνίας. Είναι αυτοί που προσφέρουν στην ελληνική παραγωγή, χωρίς να επιβαρύνουν το δημόσιο, αυτοί που είχαν όνειρα να ξεφύγουν από τα τετριμμένα. Είναι αυτοί που αγωνίζονται σκληρά, περισσότερο από άλλους εργαζόμενους, γιατί η φύση της δουλειάς τους, τους υποχρεώνει να βρίσκονται σε διαρκή κίνηση και εγρήγορση, μην έχοντας την πολυτέλεια να ρεμβάζουν ενίοτε, μέσα σε πολυτελή γραφεία, με ανέσεις και αποδοτικά κλιματιστικά. Είναι αυτοί που το σύστημα ΠΑΣΟΚ, απέρριψε από οποιαδήποτε δημόσια θέση κι έτσι ακολούθησαν τον δύσκολο αλλά ωραίο δρόμο του ελεύθερου επαγγέλματος, αναλαμβάνοντας το ρίσκο του επιχειρηματικού κινδύνου. Ας μη ξεχνάμε τέλος ότι όλοι αυτοί οι αγωνιστές της ζωής, όντας στην πλειοψηφία τους στυλοβάτες της ευρύτερης Κεντροδεξιάς Παράταξης, είναι αυτοί που για χάρη των πολιτικών τους «πιστεύω», έδωσαν ιδεολογικές μάχες και τιμωρήθηκαν από το πράσινο παρακράτος επί μια 20ετία, τοποθετούμενοι οικογενειακώς στο «ψυγείο», χάνοντας σπουδαίες επαγγελματικές ευκαιρίες.
Όλοι αυτοί οι βιοπαλαιστές θα προσπαθήσουν να σηκώσουν το βάρος του άδικου φορολογικού συστήματος που βρίσκεται προ των πυλών. Θα αγωνιστούν για να τα φέρουν βόλτα, για να κρατήσουν όρθια την οικογένειά τους, για να συνεχίσουν το επάγγελμά τους και να προσφέρουν υπηρεσίες, προσιτές στους πολίτες που τους έχουν ανάγκη. Θα παλέψουν να υπάρχουν επαγγελματικά, για να μην αφήσουν όλο το επαγγελματικό πεδίο, έρμαιο και βορά στους αετονύχηδες και τους φοροφυγάδες.
Για ένα πράγμα όμως δεν είμαι σίγουρος. Για το αν τελικά, παρά τις προσπάθειές τους, θα καταφέρουν να επιβιώσουν. Ας ξανασκεφθεί λοιπόν η κυβέρνηση κάποια πράγματα κι ας αποφασίσει να προβεί σε βελτιώσεις του φορολογικού νομοσχεδίου, ούτως ώστε να περιορίσει τις αδικίες που προκαλούνται και να κρατήσει τη νέα γενιά φωτεινών μυαλών στη χώρα. Μια χώρα που κινδυνεύει να χάσει τα ελληνόπουλα και να μετατραπεί σε αποικία απολίτιστων λαθρομεταναστών. Λεφτά υπάρχουν και η κυβέρνηση οφείλει να τα πάρει από τους φοροφυγάδες και τους άρπαγες των κρατικών εσόδων που 30 χρόνια κατακλέβουν τον τόπο. Όχι από τους φουκαράδες της διπλανής πόρτας.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜ.Τ.Ο. Ν.Δ.
ΑΣΣΟΥ-ΛΕΧΑΙΟΥ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
ΤΟΜΕΑΡΧΗΣ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ ΝΟΔΕ Ν.Δ. ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
