Την πορεία και την τεράστια προσφορά της Μαριέττας Γιαννάκου, ώστε να επιτευχθεί το όραμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, επεσήμανε ο Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, κ. Κωνσταντίνος Τασούλας, σε ομιλία του στην εκδήλωση που διοργανώθηκε προς τιμήν της σπουδαίας πολιτικού από την Παναθηναϊκή Ένωση Γυναικών, υπό την αιγίδα του Ελληνικού Κοινοβουλίου, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, χθες το βράδυ.
Ο Πρόεδρος της Βουλής ανέφερε χαρακτηριστικά, ότι:
«…δεν είναι δυνατόν η Βουλή των Ελλήνων να μη θέσει φιλόξενα και υπερήφανα υπό την αιγίδα της μία εκδήλωση τιμής στη μνήμη μιας προσωπικότητας, της Μαριέττας Γιαννάκου, η οποία μετέτρεψε τη δουλειά σε προσφορά, την προσφορά σε αναγνώριση και την αναγνώριση σε δικαίωση».
Υπογράμμισε, ότι η Μ. Γιαννάκου προσέφερε στο εθνικό και στο ευρωπαϊκό, δύσκολο και απαιτητικό πεδίο της πολιτικής, δικαιώθηκε τελικά από φίλους και αντιπάλους, ενώ ανέδειξε τις δυνατότητες των γυναικών στο δημόσιο βίο καθώς και τα δικαιώματα των γυναικών στην κοινωνία, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη.
Ο κ. Τασούλας αναφέρθηκε διεξοδικά στην πολιτική διαδρομή της Μ. Γιαννάκου χαρακτηρίζοντάς την ως «υπόδειγμα εξέλιξης πολιτικής, το οποίο έτυχε συνεχούς και διαδοχικής αναγνώρισης, από περισσότερους από έναν αρχηγούς της Νέας Δημοκρατίας».
Παράλληλα, υπογράμμισε τις προφητικές της ενέργειες και ομιλίες της, ώστε η Ευρώπη να αποκτήσει κοινή γραμμή σε θέματα αλληλεγγύης, άμυνας και ασφάλειας, για να αντιμετωπίσει θέματα επιδημιών και πανδημιών.
Τόνισε τον συνεχή αγώνα της για τη βελτίωση της θέσης της Ελλάδας στους μηχανισμούς του Ευρωκοινοβουλίου και του ΝΑΤΟ και χαρακτήρισε την πορεία της ως κίνητρο για νεότερους άξιους ανθρώπους να μπουν στην πολιτική, χωρίς να διστάζουν. Και έκλεισε ως εξής:
«Στη Βουλή των Ελλήνων, βρίσκεται εδώ και λίγους μήνες το πολύτιμο αρχείο της Μαριέττας Γιαννάκου. Θα είναι σύντομα στη διάθεση κάθε ενδιαφερόμενου μελετητή, κάθε ενδιαφερόμενου σπουδαστή. Στα πατήματα της Μαριέττας, είμαι βέβαιος, ακολουθώντας το παράδειγμά της, θα έρθουν κι άλλοι νέοι να υπηρετήσουν την πολιτική, όπως αυτή. Και θα τύχουν κι αυτοί με τη δουλειά τους της αναγνώρισης και της τιμής που είχε η Μαριέττα στη ζωή της και έτυχε η ίδια μετά απ’ αυτήν».
Ομιλία του Προέδρου της Βουλής κ. Κωνσταντίνου Τασούλα
στην εκδήλωση μνήμης για τη Μαριέττα Γιαννάκου
στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
Αξιότιμε κύριε πρόεδρε της Κυβερνήσεως, Κυριάκο Μητσοτάκη,
Αξιότιμοι κ.κ. πρώην πρωθυπουργοί, Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά,
Αξιότιμοι κύριοι συνάδελφοι της Βουλής,
Κυρίες και κύριοι υπουργοί,
Θεοφιλέστατε,
Αγαπητοί, αγαπητά μέλη της οικογενείας της Μαριέττας, βρισκόμαστε εδώ σήμερα σε μία ξεχωριστή εκδήλωση, ενός ξεχωριστού σωματείου, της Παναθηναϊκής, για μία ξεχωριστή φίλη και προσωπικότητα.
Η Βουλή των Ελλήνων πρόθυμα και αυτονόητα έθεσε τη σημερινή εκδήλωση υπό την αιγίδα της.
Γιατί δεν είναι δυνατόν η Βουλή των Ελλήνων να μη θέσει φιλόξενα και υπερήφανα υπό την αιγίδα της μία εκδήλωση τιμής στη μνήμη μιας προσωπικότητας, της Μαριέττας Γιαννάκου, η οποία μετέτρεψε τη δουλειά σε προσφορά, την προσφορά σε αναγνώριση και την αναγνώριση σε δικαίωση.
Διότι αυτά ήταν τα στάδια της ζωής της. Και της προσωπικής αλλά και της πολιτικής.
Η Μαριέττα Γιαννάκου ανταμείφθηκε αρχικά για τη δουλειά της την κομματική.
Αυτό όμως ποτέ δεν την εμπόδισε να είναι πολιτικός των ευρύτερων συναινέσεων.
Αναγνωρίστηκε ακόμη περισσότερο εν συνεχεία, προσέφερε στο εθνικό και στο ευρωπαϊκό, δύσκολο και απαιτητικό πεδίο της πολιτικής.
Και δικαιώθηκε τελικά από φίλους και αντιπάλους, εδώ και στο εξωτερικό.
Τῷ πατρίῳ νόμῳ χρώμενοι, βρισκόμαστε εδώ τιμώντας τη μνήμη αξιόλογων συναδέλφων, όπως της Μαριέττας Γιαννάκου, που ανέδειξε το ρόλο των γυναικών στο δημόσιο βίο και τα δικαιώματα των γυναικών στην κοινωνία, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.
Αυτή τη γυναίκα καλούμαστε να τιμήσουμε με ομιλίες εξαιρετικών συναδέλφων.
Με ομιλίες ανθρώπων που την γνώρισαν πολύ στενά, συνεργάστηκαν μαζί της και την τίμησαν.
«Εν μέρει για να εξακριβώσω μια εποχή, εν μέρει και την ώρα να περάσω, χθες το βράδυ πήρα μια συλλογή επιγραφών των Πτολεμαίων να διαβάσω».
Ανέτρεξα στο πολύτιμο για μένα και για πολλούς από εμάς αρχείο του Ευάγγελου Αβέρωφ Τοσίτσα, του αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας, την περίοδο που η Μαριέττα Γιαννάκου πρωτοαναγνωρίστηκε για τη δουλειά της.
Την Τρίτη 22 Μαΐου του 1984, τα μέλη του πολιτικού συμβουλίου της Νέας Δημοκρατίας ελάμβαναν ένα τετρασέλιδο σημείωμα σχετικό με την περιώνυμη λίστα των ευρωεκλογών της 17η Ιουνίου του 1984.
Αυτό το τετρασέλιδο είχε γραφεί από τον Ευάγγελο Αβέρωφ και απευθυνόταν στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, στον Αθανάσιο Τσαλδάρη, στον Αθανάσιο Κανελλόπουλο, στον Κωνσταντίνο Παπακωνσταντίνου, στον Κωστή Στεφανόπουλο, μέλη τότε του πολιτικού συμβουλίου της Νέας Δημοκρατίας, ενόψει της οριστικής κατάρτισης και ανακοίνωσης του ψηφοδελτίου του κόμματος, μπροστά στην πρώτη ουσιαστική και κρίσιμη αναμέτρηση με το ΠΑΣΟΚ, μετά την ήττα, τη μεγάλη ήττα του 1981, σε μία αναμέτρηση η οποία είχε αποφασιστεί να διεξαχθεί με πολιτικούς όρους εφ’ όλης της ύλης.
Σε αυτό το σημείωμα, γράφει ο τότε αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας: «Θέμα χρησιμοποίησης ή όχι των εν ενεργεία ευρωβουλευτών ή μη εκλεγέντων βουλευτών ή και βουλευτών. Ζητήματα, που δημιουργούνται με πρώτο: Άλλοι θεωρούν φοβερή μείωση τον μερικό αποκλεισμό τους, θεωρούν ότι τους καρατομούμε, πράγμα που δεν συμβαίνει, με τον γενικό αποκλεισμό. Άλλοι, αντίθετα, θεωρούν άδικο, παράλογο, βλαβερό, τον γενικό αποκλεισμό. Ζητήματα που δημιουργούνται με δεύτερο, πάμπολλα. Άπαντες πολύ συμπαθείς αλλά πολύ και ιδιαίτερα επίμονοι, για να γίνουν ευρωβουλευτές. Το ψηφοδέλτιο ως προς τις εκλόγιμες θέσεις, πριν απ’ όλα, πέρα από τη συμμετοχή ενός ή δύο πολιτικών προσώπων, πρέπει: Πρώτον να έχει καλή γενική εμφάνιση, να μην μπορεί να θεωρηθεί καταφύγιο μη εκλεγμένων βουλευτών, να έχει κατά το δυνατόν χρώμα μεσαίου χώρου».
Και συνεχίζει: «Να περιλαμβάνει μερικά πρόσωπα πανελληνίου κύρους και ένα ή δύο πολύ ειδικευμένα σε θέματα ΕΟΚ και τέλος, για ενθάρρυνση της καλής εργασίας, το κόμμα να έχει και έναν έμπρακτο συμβολισμό αναγνώρισης αυτής της εργασίας».
Ως ονόματα πανελληνίου προβολής αναφέρονται:
-Δημήτριος Ευρυγένης, καθηγητής Ιδιωτικού Διεθνούς Δικαίου, Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
-Γιώργος Κοντογεώργης, ένας από τους δέκα κομισάριους, δηλαδή ένα από τα δέκα ανώτατα στελέχη που διοικούν την ΕΟΚ.
-Ιωάννης Τζούνης, τέως γενικός διευθυντής του υπουργείου Εξωτερικών και πρέσβης στην Ουάσιγκτον.
-Ευθύμιος Χριστοδούλου, τέως διοικητής της Εθνικής Τράπεζας και διοικητής Ολυμπιακής.
Γνωστοί, ως πολύ ειδικοί σε θέματα ΕΟΚ, με αλφαβητική σειρά:
-Δημήτριος Γερμίδης, Δημήτριος Μηλιάκος, Νότης Μπερνίτσας, Κωνσταντίνος Σταύρου.
Ως εκπρόσωποι του δημοσιογραφικού κόσμου:
-Γεώργιος Αναστασόπουλος, Τάκης Λαμπρίας.
Ως άξια κομματικά στελέχη που πρέπει να τύχουν αναγνώρισης:
-Μαριέττα Γιαννάκου, ιατρός, επί τριετία γενικός γραμματέας της κλαδικής ιατρών και του τμήματος Διεθνών Σχέσεων, μέλος Διοικούσας Επιτροπής Νέας Δημοκρατίας, συνδικαλιστικό στέλεχος, υποδεικνυόμενη, μόνη, από το τμήμα γυναικών.
Τέσσερις μέρες μετά, 25 Μαΐου του ’84, τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων είχαν τη λίστα της Νέας Δημοκρατίας των ευρωεκλογών. Σε εκλόγιμη θέση, σε αναγνώριση της προσφοράς της, η Μαριέττα Γιαννάκου.
Και η ανακοίνωση που γίνεται τότε με τη δημοσιοποίηση του ψηφοδελτίου λέει ότι «εκπροσωπούνται όλες οι κοινωνικές ομάδες και ιδιαίτερα οι εργαζόμενοι. Η επιλογή των υποψηφίων έγινε με βάση τις αρχές της ανανέωσης, της αξιοκρατίας και της αναγνώρισης της κομματικής προσφοράς… Γενικά, το ψηφοδέλτιο εκφράζει απερίφραστα το ευρύ πολιτικό φάσμα που καλύπτει η Νέα Δημοκρατία με επίκεντρο τον μεσαίο χώρο».
Η Μαριέττα Γιαννάκου δικαίωσε την επιλογή της με το παραπάνω.
Και πέντε χρόνια μετά, φίλες και φίλοι, μόλις πέντε χρόνια μετά, πριν συμπληρώσει το 40ο έτος της ηλικίας της, ο μετέπειτα αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης την τοποθετεί επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου της Νέας Δημοκρατίας.
Προσέξτε λοιπόν πάλι, τη σημασία έχει η δουλειά και η πρωτοβουλία της Παναθηναϊκής Ένωσης.
Τιμούμε τη Μαριέττα Γιαννάκου, που αποτελεί για όλους και για όλες ένα υπόδειγμα εξέλιξης πολιτικής, το οποίο έτυχε συνεχούς και διαδοχικής αναγνώρισης, από περισσότερους από έναν αρχηγούς της Νέας Δημοκρατίας.
Επί Ευάγγελου Αβέρωφ ξεκίνησε, επί Κωνσταντίνου Μητσοτάκη τοποθετήθηκε επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου, επί Κώστα Καραμανλή έγινε υπουργός και επί Κυριάκου Μητσοτάκη τοποθετήθηκε στο ψηφοδέλτιο επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας για να εκπέμψει ένα υπέροχο πολιτικό κύκνειο άσμα, το οποίο ωστόσο δεν τελειώνει, χάρη στην αναγνώριση που όλες και όλοι είμαστε διατεθειμένοι να προσφέρουμε στη δουλειά της και στη μνήμη της.
Η Μαριέττα Γιαννάκου το 2005 ως υπουργός Παιδείας μοίρασε σε όλα τα λύκεια της χώρας, σε όλα τα πανεπιστήμια της χώρας, σε όλες τις βιβλιοθήκες της χώρας, έναν τόμο 500 σελίδων, ο οποίος περιείχε τα πρακτικά των συνεδριάσεων της Βουλής, τον Απρίλιο εκείνης της χρονιάς, τον Απρίλιο του 2005, όπου το Ελληνικό Κοινοβούλιο υπερψήφισε τη συνθήκη για το ευρωσύνταγμα. Ένας πολύ ενδιαφέρων τόμος, μέσα στον οποίο περιλαμβάνονται ομιλίες παρευρισκομένων σήμερα εδώ ηγετών: του κυρίου Μητσοτάκη, του κυρίου Καραμανλή, της Μαριέττας Γιαννάκου.
Και ο οποίος τόμος είχε τότε στόχο να προσανατολίσει την μαθητιώσα νεολαία αλλά και τη φοιτητική νεολαία προς την πορεία ολοκλήρωσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία τελικά δεν συμπεριέλαβε ένα αποδεκτό Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, γιατί αμέσως μετά την ψήφισή του από την Ελληνική Βουλή το θέμα «σκάλωσε» στη Γαλλία και στην Ολλανδία και έκτοτε είμαστε σε φάση περισυλλογής γύρω από αυτό.
Ωστόσο η Μαριέττα Γιαννάκου, σε εκείνη την ομιλία της τον Απρίλιο του 2005, στο κοινοβούλιο, επεσήμανε πρωτοποριακά ότι η Ευρώπη είναι ένας χώρος στον οποίο η Ελλάδα έχει δοκιμάσει το μέλλον της και το παρόν της.
Ένας χώρος, όπου θέματα όπως τα δικαιώματα των γυναικών, τα δικαιώματα του πολίτη, τιμώνται και εκτιμώνται και αναγνωρίζονται.
Και προσέξτε τι είπε το 2005.
Ότι η Ευρώπη είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει θέματα επιδημιών και πανδημιών, ενώνοντας τις δυνάμεις της. Κάτι το οποίο είδαμε χρόνια αργότερα.
Και ήταν εκείνη, η οποία πρωτοστάτησε στην απρόσφορη απόπειρα απόκτησης Ευρωπαϊκού Συντάγματος, αλλά πρωτοστάτησε και επέμενε ώστε σε άλλες φάσεις και σε άλλες συμφωνίες αυτό να συμπεριληφθεί για την περίφημη αλληλεγγύη και συνδρομή σε θέματα άμυνας και ασφάλειας της Eυρώπης. Κάτι που μπορεί να μην έχει «δέσει» ακόμη σε επίπεδο NATO, αλλά και σε αυτό το σημείο η Mαριέττα υπήρξε προφητική.
Με μία σύντομη φράση εξηγούσε και καθοδηγούσε τον ελληνικό λαό και όλους εμάς για την αξία της Ευρώπης, την οποία υπηρέτησε πιστά και άξια και γόνιμα.
Φανταστείτε, έλεγε, τη δοκιμασία της Ελλάδος στην περίπτωση της μη Ευρώπης. Με ένα λεκτικό τέχνασμα, με μία πειστική σύντομη φράση, μπορούσε να συμπεριλάβει όλη την αξία της συμμετοχής στην Ευρώπη και την αξία της διεκδίκησης από τη συμμετοχή ενός καλύτερου μέλλοντος για τη χώρα μας.
Η Μαριέττα Γιαννάκου ξεκίνησε τη σταδιοδρομία της ως μέλος του Ευρωκοινοβουλίου και το τελευταίο αιρετό αξίωμα που κατέκτησε, εξίσου επίζηλο, το Νοέμβριο του ’20, ήταν Αντιπρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του ΝΑΤΟ. Πρώτη φορά Έλληνας βουλευτής έπαιρνε τόσο υψηλό αξίωμα στην κοινοβουλευτική συνέλευση του ΝΑΤΟ.
Είναι σημαδιακό αλλά όχι τυχαίο ότι όλη η πολιτική της σταδιοδρομία, όλη η πολιτική της διαδρομή χρωματίζεται από το Ευρωκοινοβούλιο και από το ΝΑΤΟ. Η ευρωατλαντική της προσήλωση, η πεποίθησή της ότι η θέση της Ελλάδας είναι στο δυτικό κόσμο.
Ο αγώνας της για βελτίωση της θέσης της Ελλάδας μέσα σε αυτούς τους μηχανισμούς αλλά και η συνεισφορά της στο εθνικό επίπεδο, εξελέγη πέντε φορές βουλευτής, δίνουν το μέτρο της προσφοράς της, της αναγνώρισης της και δικαιώνουν την παρουσία την ασφυκτική όλων μας εδώ σήμερα για να τιμήσουμε τη μνήμη.
«Για μένα η εκπαίδευση», έλεγε, «δεν είναι ένας μηχανισμός που μας μαθαίνει πώς να αποφεύγουμε τις ευθύνες μας. Είναι ένας μηχανισμός ο οποίος μας μαθαίνει πώς να αναλαμβάνουμε και να τιμούμε τις ευθύνες μας».
Και τίμησε αυτές τις ευθύνες υπηρετώντας διαφορετικές ηγεσίες, προσφέροντας πολύτιμες υπηρεσίες στο κόμμα, στην πατρίδα, στην παράταξη και στην Ευρώπη.
Κυρίες της Παναθηναϊκής, που σήμερα μας συγκεντρώσατε εδώ, σε μία συγκινητική και πολύτιμη για τη μνήμη μας αλλά και για το μέλλον μας, εκδήλωση.
Ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Τσάτσος, όταν στα γεράματα έγραψε το βιβλίο «Ο άγνωστος Καραμανλής» πικράθηκε, γιατί πολλοί τον κατηγόρησαν πως σε εκείνη στην ηλικία, κοντά στα 85, ότι το έκανε δήθεν για να κολακέψει. Και έγραψε στη λογοδοσία της ζωής του, ότι στην Ελλάδα ο φθόνος περισσεύει, μόνο από πολύ καιρό νεκρούς επιτρέπεται να επαινείς ατιμωρητί.
Η Μαριέττα δεν είναι από πολύ καιρό νεκρή.
Εμείς την επαινούμε, χωρίς να κινδυνεύουμε να τιμωρηθούμε.
Την επαινούμε, γιατί τη ζήσαμε, τη γνωρίσαμε, την απολαύσαμε, συνεργαστήκαμε μαζί της, και ως Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων είμαι τυχερός που βρίσκομαι σήμερα εδώ και προλογίζω αυτή την εκδήλωση.
Γιατί θεωρώ πως το παράδειγμά της, αλλά και η πρωτοβουλία της Παναθηναϊκής Ένωσης, είναι ένα κίνητρο για νεότερους άξιους ανθρώπους να μπουν στην πολιτική, χωρίς να διστάζουν, χωρίς να φοβούνται ότι θα παραγνωριστούν.
Ξαναλέω: Δουλειά, προσφορά, δικαίωση και διαδοχική αναγνώριση από διαδοχικές ηγεσίες.
Το παράδειγμα της Μαριέττας είναι ένα παράδειγμα εμπλουτισμού της πολιτικής ζωής και γι’ αυτό η παρουσία της είναι περισσότερο πολύτιμη από ποτέ.
Στη Βουλή των Ελλήνων, βρίσκεται εδώ και λίγους μήνες το πολύτιμο αρχείο της. Το επεξεργαζόμαστε, μας το παρέδωσε η οικογένειά της, η κόρη της και η αδερφή της. Και θα είναι σύντομα στη διάθεση κάθε ενδιαφερόμενου μελετητή, κάθε ενδιαφερόμενου σπουδαστή, για να δει μέσα από αυτό το αρχείο όλα αυτά τα βήματα που με συντομία θα παρουσίασα.
Όλα αυτά τα βήματα, που ξεκίνησαν αλλά δεν τελείωσαν, γιατί στα πατήματα της Μαριέττας, είμαι βέβαιος, ακολουθώντας το παράδειγμά της, θα έρθουν κι άλλοι νέοι να υπηρετήσουν την πολιτική, όπως αυτή. Και θα τύχουν κι αυτοί με τη δουλειά τους της αναγνώρισης και της τιμής που είχε η Μαριέττα στη ζωή της και έτυχε η ίδια μετά απ’ αυτήν.
Σας ευχαριστώ πολύ.
