Τα χρηματοδοτικά προγράμματα που εξαγγέλλονται κάθε φορά και διαφημίζονται από κυβερνήσεις, περιφερειακές αρχές και δήμους, ως προγράμματα στήριξης «των τοπικών κοινωνιών» και της «ανάπτυξης», είναι στην πραγματικότητα προγράμματα που συγκεντρώνουν χρήματα από την τσέπη του ελληνικού λαού και των υπόλοιπων λαών της Ευρώπης και προορίζονται να καταλήξουν στις τσέπες λίγων, μέσα από έργα με επίκεντρο πάντα τις ιεραρχήσεις των επιχειρηματικών ομίλων και όχι τις λαϊκές ανάγκες στις πόλεις και τα χωριά.
Οι εισροές κονδυλίων προς τη χώρα, παρουσιάζονται από τα αστικά επιτελεία ως μια πραγματική κοσμογονία που δήθεν οδηγεί την οικονομία στη σύγκλιση με τις πιο ανεπτυγμένες ευρωπαϊκές, προβάλλοντας ως θετική την ένταξη της χώρας στην καπιταλιστική ένωση κλπ. Η πλευρά αυτή συσκοτίζει κάθε φορά τον πραγματικό στόχο των χρηματοδοτήσεων, δηλαδή τη μεγάλη στήριξη προς τους μονοπωλιακούς ομίλους, κυρίως των ισχυρών καπιταλιστικών χωρών, που αναλαμβάνουν μεγάλο μέρος των έργων που υλοποιούνται.
Ταυτόχρονα, επιχειρείται να εμφανιστεί η κοινοτική χρηματοδότηση ως ένα εργαλείο που ωφελεί συνολικά και ισόμετρα την κοινωνία, που τα αποτελέσματά της διαχέονται κι ενισχύουν σημαντικά το εργατικό-λαϊκό εισόδημα, λύνοντας και χρονίζοντα προβλήματα υποδομών (δρόμοι, σιδηροδρομικές γραμμές κτλ.).
Αξίζει να προσέξει κανείς πως επιχειρείται να συγκαλυφθεί ο πραγματικός χαρακτήρας των χρηματοδοτήσεων του ΕΣΠΑ πίσω από εύηχες ονομασίες των θεματικών στόχων: «Ανταγωνιστική και έξυπνη Ευρώπη», «μια πιο πράσινη, με χαμηλές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα και ανθεκτική Ευρώπη», «μια πιο κοινωνική και χωρίς αποκλεισμούς Ευρώπη», «μια Ευρώπη πιο κοντά στους πολίτες της», και άλλα «εμβληματικά» που αναφέρονται στο νέο ΕΣΠΑ 2021-2027 και διαβάζουμε στο προτεινόμενο σχέδιο της Περιφερειακής αρχής.
Μένει αθέατο, συγκαλύπτεται, ότι σε κάθε έναν από τους θεματικούς αυτούς στόχους τα κονδύλια του ΕΣΠΑ είτε κατευθύνονται άμεσα προς τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, είτε δημιουργούν συνθήκες, όρους και υποδομές για την αύξηση της κερδοφορίας τους.
Ένα πρώτο ζήτημα που πρέπει να αναφέρουμε είναι ότι, τα περιβόητα «λεφτά της ΕΕ» δεν είναι «δικά της» λεφτά, αλλά των λαών της, που τα έχουν πληρώσει διπλά και τρίδιπλα μέσα από την άγρια φορολεηλασία, τη γιγάντωση των άμεσων και έμμεσων φόρων, το «άρμεγμά» τους σε ετήσια βάση, την καπιταλιστική εκμετάλλευση. Άρα ένα το κρατούμενο, κάθε άλλο παρά «μοιράζει λεφτά» η ΕΕ.
Δεύτερον, η πείρα με τα προηγούμενα προγράμματα ΕΣΠΑ είναι πλούσια και αποκαλυπτική και για το που κατευθύνθηκαν τελικά τα τεράστια κονδύλια και στην Περιφέρεια Πελοποννήσου όπως και στις υπόλοιπες Περιφέρειες.
Πραγματικά ο λαός της Πελοποννήσου, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, αυτοί που μας βλέπουν σήμερα, ακούγοντας όλες αυτές τις εντυπωσιακές λέξεις και τους εμβληματικούς στόχους, θα πρέπει να απορούν πραγματικά πως όλος αυτός ο πακτωλός των χρημάτων από τα προηγούμενα προγράμματα, δεν απέτρεψαν φυσικές καταστροφές, δεν απέτρεψαν τις αμέτρητες πληγές από καταστροφικές πυρκαγιές και πλημμύρες που ακολουθούν, πολλές φορές είδε την περιουσία του να καταστρέφεται!
Η απάντηση βέβαια είναι ότι ένα πολύ μικρό κομμάτι αυτών των χρηματοδοτήσεων κατευθύνθηκαν στην προστασία των δασών και γενικότερα του περιβάλλοντος, στην αντιδιαβρωτική προστασία, στην προστασία της ανθρώπινης ζωής.
Τα έργα αυτά παρά το γεγονός ότι αφορούν άμεσα λαϊκές ανάγκες, δεν μπήκαν σε προτεραιότητα διότι δεν κάλυπταν τους θεματικούς στόχους και σκοπούς που θέτουν αυτά τα προγράμματα, ούτε πληρούσαν το κριτήριο κόστους – οφέλους που θέτει για την επιλεξιμότητα τους η Ε.Ε.
Ακόμη και τα όποια έργα έγιναν, που φαίνεται να έχουν βασικό αποδέκτη τα λαϊκά στρώματα (π.χ. οδικό δίκτυο, έργα πρόσβασης σε πόσιμο νερό, κατασκευή βιολογικών, κλπ.), ακόμα και το κομμάτι εκείνο των χρηματοδοτήσεων του ΕΣΠΑ που κατευθύνεται σε διάφορα προγράμματα «κοινωνικής» πολιτικής, επιλέχθηκαν με βασικά κριτήρια το ικανοποιητικό επιχειρηματικό κέρδος, την προώθηση της ιδιωτικοποίησης λειτουργιών του αστικού κράτους και την διεύρυνση των ΣΔΙΤ, την ενσωμάτωση των λαϊκών στρωμάτων.
Ελάχιστα κονδύλια δόθηκαν στην παιδεία, για τον εκσυγχρονισμό σχολικών μονάδων, για τον αντισεισμικό έλεγχο, ελάχιστα χρήματα κατευθύνθηκαν, στην υγεία, για την θωράκιση του δημόσιου συστήματος, για νοσοκομεία, για δομές πρωτοβάθμιας φροντίδας για να καλύψουν τις μεγάλες ανάγκες.
Ελάχιστα χρήματα διατέθηκαν για την στήριξη των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων, των βιοπαλαιστών αγροτών που βλέπουν το εισόδημά τους να εξανεμίζεται. Και εκεί που διατέθηκαν κάποια χρήματα κατευθύνθηκαν με προτεραιότητα στις μεγάλες επιχειρήσεις, χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του προγράμματος στήριξης των μικρών επιχειρήσεων έναντι των συνεπειών της πανδημίας, που οι μικρές τελικά επιχειρήσεις έμειναν απέξω!
Ένα το κρατούμενο λοιπόν που πάνε οι πόροι.
Το δεύτερο είναι ποιοί διαχειρίζονται αυτούς τους πόρους. Οι κατασκευαστικοί όμιλοι, τα διάφορα τρωκτικά δηλαδή που σαν σύμβουλοι-μελετητές μέσα από την προβολή και άλλες παρασιτικές εργασίες ροκανίζουν μεγάλα ποσά.
Όλοι αυτοί όμως νοιάζονται για το πώς θα αυξάνουν τα κέρδη τους και όχι για φθηνά ποιοτικά έργα. Πολλά από αυτά τα έργα είτε παρουσιάζουν πολλά κατασκευαστικά προβλήματα, είτε εγκαταλείπονται στην πορεία.
Γι’ αυτό δρόμοι βυθίζονται, γεφύρια γκρεμίζονται, λιμενοβραχίονες και προβλήτες λιμανιών σπάνε. Γι αυτό και σήμερα μια σειρά από τέτοια έργα ρημάζουν, όπως για παράδειγμα οι βιολογικοί (που αναφέρεστε εδώ συνέχεια για την εγκατάλειψή τους) και ο εκσυγχρονισμός τους μέσα από νέες χρηματοδοτήσεις θα δημιουργήσει νέα επιχειρηματικά κέρδη, νέες ιδιωτικοποιήσεις και ΣΔΙΤ και μετά πάλι θα εγκαταλειφθούν και θα ρημάξουν κ.ο.κ.!
Παρά τα «εμβληματικά» έργα ορθολογικής διαχείρισης των υδάτινων πόρων και της αξιοποίησης επιφανειακών υδάτων, που υπήρχαν και στα προηγούμενα προγράμματα, σήμερα υπάρχουν περιοχές που οι κάτοικοι δεν έχουν πόσιμο νερό στα σπίτια τους, (κουβαλούν ακόμη με τα παγούρια και αγοράζουν για να πιουν!), υπάρχουν περιοχές ερημοποιημένες χωρίς τα απαραίτητα έργα για την άρδευση των καλλιεργειών.
Γι αυτό και ένα μεγάλο κομμάτι του οδικού επαρχιακού δικτύου στην Περιφέρεια είναι σμπαραλιασμένο και καταρρέει παρά τον πακτωλό χρημάτων που έχει δοθεί για την κατασκευή δρόμων κλπ.
Τα αναφέρετε και εσείς αυτά τα προβλήματα, δεν μπορείτε να κάνετε διαφορετικά, όμως δεν αναδεικνύετε τις αιτίες, γιατί δεν θέλετε να αποκαλυφθεί ο πραγματικός χαρακτήρας αυτών των προγραμμάτων, ο χαρακτήρας της Ε.Ε., αλλά συμφωνείτε και θέλετε να συνεχιστεί αυτή η πολιτική με την διοχέτευση των πόρων εκεί που έχει ανάγκη το κεφάλαιο!
Ομολογείτε άλλωστε οι ίδιοι μέσα από το σχέδιό σας ότι, «το ΠΠ Πελοπόννησος 2021-2027 προβλέπεται να καλύψει εστιασμένες ανάγκες και προκλήσεις της Περιφέρειας σε ένα ευρύ πεδίο πολιτικών όλων των Στόχων Πολιτικής της ΕΕ»! Πίσω από τους «εμβληματικούς» στόχους του σχεδίου σας και τις δράσεις για να επιτευχθούν βρίσκεται το γενικότερο αντιλαϊκό πλαίσιο των στόχων και της πολιτικής της Ε.Ε., γι αυτό ούτε αυτό το σχέδιο ούτε οποιοδήποτε άλλο προσαρμοσμένο στην ίδια λογική, δεν πρόκειται τελικά να ωφελήσει τα λαϊκά στρώματα, να ικανοποιήσει τις διευρυμένες λαϊκές ανάγκες!
Εμείς ως Λαϊκή Συσπείρωση σταθερά διεκδικούμε τα κονδύλια αυτά, που κανείς δεν τα χαρίζει στο λαό μας, να πηγαίνουν για έργα και υποδομές που έχει ανάγκη, για την στήριξη της υγείας της παιδείας, του λαϊκού εισοδήματος.
Σε αυτή την κατεύθυνση καλούμε τον λαό, να βγάλει τα συμπεράσματά του, η δικαιολογημένη οργή του να γίνει δύναμη και αγώνας. Εκεί βρίσκεται η ελπίδα, εκεί η προοπτική, εκεί και η λύση.
Εκεί εμείς καταθέτουμε την δύναμη που μας έδωσαν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα, αυτό κάνουμε μέχρι σήμερα και θα συνεχίσουμε μέχρι τέλους.
ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ
