Γράφει ο Μανώλης Καψής
Πηγή: capital.gr
Τον Αύγουστο βγαίνουμε λοιπόν στις αγορές. Γελάτε ε! Οκ, το διορθώνω. Τελειώνουμε με τα μνημόνια. Ακόμα γελάτε; Οκ, τελειώνουμε τυπικά με τα μνημόνια, θα είμαστε υπό αυστηρή επιτροπεία, θα ακολουθούμε πρόγραμμα, θα παίρνουμε μέτρα, αλλά δεν θα παίρνουμε χρήματα. Ευχαριστηθήκατε; Ο κ. Τσίπρας απτόητος πάντως, ετοιμάζεται να πανηγυρίσει, σχεδιάζοντας τις πρόωρες
εκλογές. Σιγά μην κάτσει να σκάσει, σιγά μην κάτσει να κόψει κι άλλο τις συντάξεις…
Θα αποφύγει την ήττα; Τελείως απίθανο, αν κρίνουμε από τις δημοσκοπήσεις. Θα αλλάξει κάτι στις μετρήσεις, από τη διαφαινόμενη επίλυση του Σκοπιανού; Δεν είναι ορατό, αφού ο Κυρ. Μητσοτάκης απέφυγε να πατήσει την πεπονόφλουδα που του έριξε ο Αλ. Τσίπρας. Οκ, τον Οκτώβριο λοιπόν θα έχουμε μια νέα κυβέρνηση, που υπόσχεται ότι θα μειώσει τους φόρους, να ανασυντάξει το “τοξικό” ελληνικό δημόσιο και με σαφές φιλοεπενδυτικό και φιλοεπιχειρηματικό σχέδιο. Τελείωσαν τα βάσανά μας; Μάλλον όχι…
Κατ’ αρχάς το πεδίο στην οικονομία είναι “ναρκοθετημένο” από τον Σύριζα. Η χώρα βγαίνει τυπικά από τα “δεσμά” και την ασφάλεια του μνημονίου, και βαδίζει με μόνη στήριξη το επισφαλές μαξιλαράκι του Ευκλείδη, που συν τοις άλλοις, όσο πάει θα μειώνεται. Αντέχει έτσι η χώρα ένα νέο σοκ “αλά Ιταλικά”; Προφανώς όχι; Γιατί; Γιατί το βάρος του χρέους είναι τεράστιο, γιατί οι Γερμανοί δεν θέλουν να κάνουν κανένα δωράκι πλέον στον κ. Τσίπρα (sic) και γιατί οι εταίροι και οι αγορές, δεν έχουν καμία, μα καμία εμπιστοσύνη στον Σύριζα. (Περίεργο ε!). Και γιατί δεν έχουν ξεχάσει τις ανοησίες του Βαρουφάκη και γιατί ο Σύριζα δεν έχει δώσει σημεία ότι έλαβε το μήνυμα και έχει εμπεδώσει το μάθημα. Αντίθετα δείχνει να περιμένει το πράσινο φως, για να το γυρίσει στην παλαβή. Καμία αυτοκριτική, καμία μεταμέλεια…
Έπειτα, και το πολιτικό τοπίο είναι ασαφές. Θα είναι καθαρή η “έξοδος” από την περιπέτεια του Σύριζα; Θα έχει η νέα κυβέρνηση αυτοδυναμία; Θα υπάρχει καθαρός ορίζοντας για τις προεδρικές εκλογές; Ή θα υπάρχει η ανασφάλεια των συνεχών εκλογικών αναμετρήσεων και της απλής αναλογικής; Ή έχουμε την ψευδαίσθηση ότι ο Σύριζα στην αντιπολίτευση, θα έχει μεγαλύτερη σοβαρότητα και υπευθυνότητα απ’ ό,τι στην κυβέρνηση; Γιατί έκανε καμία αυτοκριτική; Ομολόγησε το λάθος του; Αστεία πράγματα…
Την ίδια στιγμή η “λαϊκίστικη διαχείριση της κωλοτούμπας”, όπως ευφυώς έγραψε ο καθηγητής Γ. Βούλγαρης, αναπαράγει τα αδιέξοδα, συντηρεί τον διχασμό και εμποδίζει την εθνική αυτογνωσία. Και “αντί να οδηγεί σε μια ειλικρινή αυτοκριτική και αναθεώρηση, αναπαράγει τον τρόπο άσκησης της πολιτικής που γέννησε τις αυταπάτες και τις απάτες”. ( βλ. Τα Νέα, 9-10 Ιουνίου).
Με δυο λόγια, αν από τις εκλογές δεν προκύψει καθαρή έξοδος από την περίοδο της αυταπάτης και της απάτης, αν δεν προκύψει στρατηγική ήττα των εθνικολαϊκιστών, δύσκολα θα υπάρξει μια νέα αρχή. Η άρνηση του Σύριζα να προχωρήσει στην αυτοκριτική του και στη μεταμέλεια, εμποδίζει “μια εξυγιαντική τομή στην πολιτική εξέλιξη της χώρας, που στις σημερινές συνθήκες θα επέτρεπε την αναπτυξιακή εκτίναξη”.
Με άλλα λόγια, ο Σύριζα ήταν ένας βασικός παράγων (αν και όχι ο μόνος…) που η Ελλάδα δεν μπόρεσε να βγει εγκαίρως από την κρίση, και παραμένει κίνδυνος και για τη “μετά τα μνημόνια” εποχή. Η κανονικότητα του Σύριζα είναι ακόμα ζητούμενο…
ysterografa.gr
