«Οι
συζητήσεις σας με την πολιτειακή και πολιτική ηγεσία του τόπου μας
προσδίδουν έναν υψηλό συμβολισμό στήριξης
της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κατά το τελευταίο στάδιο της πορείας εξόδου
της χώρας από τις ακραίες μνημονιακές δεσμεύσεις», τόνισε ο Πρόεδρος της
Βουλής των Ελλήνων, κ. Νικόλαος Βούτσης, προσφωνώντας τον Πρόεδρο της
Ευρωπαϊκής Επιτροπής, κ. Jean-Claude Juncker,
στην Ολομέλεια της Βουλής, όπου εκφώνησε σήμερα ομιλία, σε ειδική
συνεδρίαση.
O
Πρόεδρος της Βουλής, κατά την προσφώνησή του, υπογράμμισε την προσήλωση του κ.
Juncker
στη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, τονίζοντας πως με την
παρουσία του στη χώρα μας «δίνει ένα μήνυμα υποστήριξης στην ελληνική
κοινωνία, στον αγώνα για να μείνει όρθια, με αισιοδοξία για το μέλλον».
Ο
κ. Βούτσης αναφέρθηκε, επίσης, στη θετική συμβολή του Προέδρου της
Ευρωπαϊκής Επιτροπής «στο να αντιμετωπιστεί
η μεγάλη προσφυγική κρίση με σεβασμό στις αρχές του διεθνούς δικαίου,
της αλληλεγγύης και του ανθρωπισμού, σε αντίθεση με την αδιαφορία ή και
την ανοικτή υπονόμευση αυτής της πολιτικής από ηγεσίες άλλων
κρατών-μελών».
«Σε
όλη μου την πολιτική ζωή παρέμεινα φίλος της Ελλάδας, όταν πολλοί δεν
δίστασαν να εκφράσουν την επιθυμία
να βγει από την Ευρώπη» υπογράμμισε στην ομιλία του ο Πρόεδρος της
Ευρωπαϊκής Επιτροπής τονίζοντας ότι «ανοίγει ένα κρίσιμο κεφάλαιο για
την Ελλάδα και την Ευρώπη. Η Ελλάδα και η Ευρώπη πάνε μαζί και μόνο έτσι
έχουν νόημα. Ευρώπη χωρίς Ελλάδα θα ήταν ένα ατελές
οικοδόμημα. Η Ελλάδα δεν είναι μια οποιαδήποτε χώρα».
Ο κ.
Juncker
αναφέρθηκε στο πρόγραμμα επενδύσεων που φέρει το όνομά
του τονίζοντας πως «μιλάμε για 284 δισ. επενδύσεων σε όλη την Ευρώπη,
τα 8,6 μόνο για την Ελλάδα η οποία είναι από τις πρώτες χώρες που
αξιοποιούν το πρόγραμμα που φέρει το όνομά μου». «Θα παραμείνουμε στο
πλευρό της Ελλάδας για να τη βοηθήσουμε να βαδίσει
και πάλι στον δρόμο της ανάπτυξης, της εργασίας και της κοινωνικής
συνοχής» υπογράμμισε, επισημαίνοντας πως «η αναδιάρθρωση των δημόσιων
οικονομικών ήταν θεαματική. Από έλλειμμα 15% το 2009 έχετε πια πλεόνασμα
από το 2016. Κανένα άλλο κράτος μέλος της Ευρώπης
δεν μεταρρυθμίστηκε πιο γρήγορα και πιο ριζικά απ’ ότι η Ελλάδα». Ο κ.
Juncker, απευθυνόμενος στους Έλληνες βουλευτές, τους ζήτησε να
συνεχίσουν τις μεταρρυθμίσεις και τις προσπάθειες εκσυγχρονισμού της
χώρας προκειμένου οι θυσίες των τελευταίων χρόνων να
μην πάνε χαμένες.
Ο
Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έδωσε έμφαση στον ρόλο της Ελλάδας
που βρέθηκε στο επίκεντρο της προσφυγικής
κρίσης, τονίζοντας πως οι Ευρωπαίοι δεν μπορούν ν’ αφήσουν τη χώρα μας
μόνη της στο προσφυγικό. Όπως επισήμανε, «η Ελλάδα έκανε πολλά για να
διατηρήσει τη συμφωνία με την Τουρκία. Γνωρίζω πόσο δύσκολο είναι αυτό,
ιδίως στην παρούσα χρονική συγκυρία, κατά την
οποία η Τουρκία συνεχίζει να πράττει παράνομα στον χώρο της ανατολικής
Μεσογείου και του Αιγαίου. Όταν πρόσφατα συναντηθήκαμε με τον Ερντογάν
στη Βάρνα, τονίσαμε την υποχρέωσή του να τηρεί τους κανόνες του διεθνούς
δικαίου και της καλής γειτονίας και να ομαλοποιήσει
τις σχέσεις του με όλα τα κράτη-μέλη της Ε.Ε.».
Αναφερόμενος
στην ανάγκη επίλυσης του θέματος της ονομασίας της πΓΔΜ, ο κ. Juncker
χαρακτήρισε την Ελλάδα
«πυλώνα σταθερότητας στα Βαλκάνια που έχουν ανάγκη την ευρωπαϊκή
προοπτική για να μην επαναληφθούν τα δράματα που είχαμε τη δεκαετία του
'90». Όπως επισήμανε, «δεν είναι δικό θέμα να δώσω κατευθύνσεις για ένα
θέμα που πρέπει να επιλυθεί ανάμεσα στην Ελλάδα
και τα Σκόπια, θέλω όμως να υπογραμμίσω την ανάγκη να βρεθεί σύντομα
μια λύση που να ικανοποιεί και τις δύο πλευρές».
Προσφώνηση Προέδρου της Βουλής κ. Νίκου Βούτση
Κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας,
Κύριε Πρωθυπουργέ,
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Με χαρά υποδεχόμαστε σήμερα τον Πρόεδρο της
Ευρωπαϊκής Επιτροπής κύριο Ζαν Κλώντ Γιουνκέρ, με την επισήμανση ότι είναι ο
πρώτος αξιωματούχος της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θα απευθύνει ομιλία στην
Ολομέλεια της Βουλής των Ελλήνων.
Κύριε Πρόεδρε,
Η πολιτική σας διαδρομή αντανακλά διαχρονικά την
προσήλωσή σας στις ιδρυτικές αξίες και την συστηματική προσπάθεια για την
ενδυνάμωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ώστε να αντιμετωπιστούν οι σύγχρονες
προκλήσεις. Για να υπερβούμε τα προφανή αδιέξοδα που θέτουν ερωτηματικά για την
ίδια την οντότητα και το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Μας δόθηκε η ευκαιρία, προ ολίγων ημερών, στη
Διάσκεψη των Προέδρων Κοινοβουλίων που έγινε στο Ταλίν της Εσθονίας, να
αναφερθούμε, μέσα σε ένα περιβάλλον δημιουργικού προβληματισμού αλλά και
σημαντικών αντιθέσεων και αποκλίσεων από τις ηγεσίες ορισμένων κρατών-μελών,
στην προφανή ανάγκη για περισσότερη δημοκρατία και κοινωνική σύγκλιση. Για
ενεργότερο ρόλο του Ευρωκοινοβουλίου. Για τερματισμό της λιτότητας και
αλληλέγγυες πολιτικές με αναπτυξιακό και κοινωνικό πρόσημο. Για μία νέα
δυναμική και δημοκρατική νομιμοποίηση στο όραμα των λαών, όπως επίσης και στον
ρόλο της Ε.Ε. σε διεθνές περιβάλλον. Με ανάληψη πρωτοβουλιών για την ειρήνη και
τη σταθερότητα στην ευρύτερη περιοχή στην οποία η χώρα μας αποτελεί το σύνορο
της Ε.Ε. Για την καταπολέμηση των νέο-εθνικιστικών και ξενοφοβικών τάσεων που
αρνούνται τις ευρωπαϊκές αξίες.
Κύριε Πρόεδρε,
Έχετε συμβάλλει διαχρονικά στη συνειδητοποίηση
για το ότι η κρίση πρέπει να αντιμετωπιστεί ως ένα ευρωπαϊκό πρόβλημα και δεν
αφορά μόνο τις πληγείσες οικονομίες. Μέσα σε ένα περιβάλλον που ευνοούσε και
επέβαλε πολύ σκληρά προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής με σοβαρές
κοινωνικές επιπτώσεις, τις οποίες η κοινωνία και η νεολαία, εβίωσαν.
Σημειώνουμε επίσης ότι παραμείνατε προσηλωμένος
στην παρουσία της χώρας στην Ευρωζώνη. Ότι έχετε θετική συμβολή στο να
αντιμετωπιστεί η μεγάλη προσφυγική κρίση με σεβασμό στις αρχές του διεθνούς
δικαίου, της αλληλεγγύης και του ανθρωπισμού, σε αντίθεση με την αδιαφορία ή
και την ανοικτή υπονόμευση αυτής της πολιτικής από ηγεσίες άλλων κρατών-μελών.
Κύριε Πρόεδρε,
Οι συζητήσεις σας εδώ με την πολιτειακή και
πολιτική ηγεσία του τόπου, προσδίδουν έναν υψηλό συμβολισμό στήριξης της
Επιτροπής στο τελευταίο στάδιο της πορείας εξόδου της χώρας από τις ακραίες
μνημονιακές δεσμεύσεις. Επίσης δίνετε ένα μήνυμα υποστήριξης στην ελληνική
κοινωνία, στον αγώνα για να μείνει όρθια με αισιοδοξία για το μέλλον.
Κύριε Πρόεδρε περιμένουμε με πραγματικό
ενδιαφέρον την ομιλία που θα μας απευθύνετε.
Παρακαλώ να πάρετε τον λόγο.
JEAN-CLAUDE JUNCKER: Κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας, κύριε Πρωθυπουργέ, κύριε Πρόεδρε
της Βουλής, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, χαιρετίζω όλους τους φίλους.
Κύριε Πρόεδρε της Βουλής,
είμαι ιδιαιτέρως χαρούμενος και
αισθάνομαι τιμή που μπορώ να απευθυνθώ στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Πραγματικά
χαίρομαι που μπορώ να λάβω τον λόγο σε αυτόν
τον πραγματικό Ναό της Δημοκρατίας, όπου εκπροσωπείται ο ελληνικός λαός και
εκφράζεται η βούλησή του με τρόπο πολύ ειλικρινή και πολύ ευθύ, όπως ξέρουμε.
Η Ελλάδα είναι ένα μεγάλο
έθνος, με έναν εξαιρετικό πολιτισμό, στον οποίο όλοι εμείς οι Ευρωπαίοι
οφείλουμε πολλά. Η Ελλάδα είναι, πράγματι, το λίκνο της πολιτικής ιδέας της
Δημοκρατίας. Εδώ γεννήθηκε ο θεσμός της Δημοκρατίας, εδώ ενσωματώνεται και
βιώνεται μέχρι σήμερα.
Για μένα, ξέρετε, η Ελλάδα
δεν είναι μόνο οι αρχαίοι φιλόσοφοι, είναι και ο Μίκης Θεοδωράκης και η Μελίνα
Μερκούρη, οι οποίοι πιο πολύ και καλύτερα από κάθε άλλον είχαν καταλάβει ότι οι
πολιτισμοί μας με όλη τους την ποικιλότητα και τον πλούτο τους είναι το βάθρο
της ενότητας των λαών της Ευρώπης.
Η Ελλάδα για μένα είναι,
επίσης, όλες αυτές οι γυναίκες και όλοι αυτοί οι άντρες -που έστω από μακριά
παρατηρούσα όταν ήμουν νέος- οι οποίοι κατάφεραν να πουν «όχι» στο καθεστώς των
Συνταγματαρχών. Αυτή είναι η πραγματική πνευματική ελευθερία, όταν πια δεν
μπορούμε να λέμε μόνο «ναι» σε ό,τι συμβαίνει γύρω μας.
Και οι Έλληνες κατέδειξαν
ήδη σε ολόκληρο τον κόσμο, σε ολόκληρο τον πλανήτη, ότι πραγματικά θέλησαν να
δημιουργήσουν ιστορία και όχι να την υφίστανται. Έτσι δομήθηκε η Ευρώπη, μέσα
από τη θέληση όλων εκείνων που, προερχόμενοι από τα πεδία των μαχών και των
στρατοπέδων συγκέντρωσης, το 1945, αρνήθηκαν να σκύψουν το κεφάλι και επέλεξαν
να είναι «αρχιτέκτονες» και όχι «σκλάβοι» της Ιστορίας.
Ναι, σε όλη μου την πολιτική
ζωή ήθελα και παρέμεινα πιστός φίλος της Ελλάδας` και ιδιαιτέρως όταν αλλού
στην Ευρώπη δεν δίστασαν κάποιοι δημαγωγοί και λαϊκιστές να θέλουν να βγει η
Ελλάδα έξω από την Ευρωζώνη, κάτι το οποίο μονίμως αρνιόμουν.
Από την πλευρά μου,
άλλωστε, πάντοτε φρόντιζα να μιλάω ανοιχτά και με ειλικρίνεια στους Έλληνες,
σεβόμενος καταρχήν την αξιοπρέπειά τους. Γιατί για εμένα το ουσιώδες ανέκαθεν
ήταν η τύχη και η μοίρα του ελληνικού λαού, και ιδιαιτέρως των πιο ταπεινών ανάμεσά τους.
Θα ήθελα, λοιπόν, με θέρμη
και πολύ συναισθηματισμό να απευθυνθώ στον ελληνικό λαό και να χαιρετίσω το
κουράγιο του και τη θέληση που
έδειξε. Πραγματικά, οι Έλληνες ανέκαθεν επεδείκνυαν
μεγάλη θέληση να ξεπερνούν όποια εμπόδια τους έφερε μπροστά τους η Ιστορία.
Πραγματικά,
με τιμά και συγκινούμαι που έχω το προνόμιο να είμαι ο πρώτος Πρόεδρος της
Ευρωπαϊκής Επιτροπής που έχει τη χαρά να απευθύνεται απευθείας στους
εκπροσώπους ενός λαού που τόσο πολύ αγαπώ, ιδίως μετά από τόσα χρόνια
δοκιμασίας προγραμμάτων λιτότητας, με την Ελλάδα να μπορεί πλέον να σηκώνει
κεφάλι και να γυρίζει σελίδα.
Ένα
νέο κεφάλαιο ανοίγει πλέον στην ιστορία της Ελλάδας. Κρίσιμο θα είναι το σημείο
αυτό για την Ελλάδα. Θα είναι κρίσιμο και για την Ευρώπη. Διότι σίγουρα η
Ευρώπη έχει πολλά να αποκομίσει, όπως έλεγε και ο Γάλλος φιλόσοφος Μπλεζ
Πασκάλ, «από τα πράγματα που έχουν νόημα». Και βέβαια, η Ελλάδα και η Ευρώπη
πάνε μαζί κι έχουν νόημα. Πάνε μαζί η μία με την άλλη.
Ανέκαθεν
σκεφτόμουν ότι η Ευρώπη είναι μεγάλη υπόθεση. Είναι και μεγάλη περιπέτεια, αλλά
και μεγαλόπνοο σχέδιο. Πάντοτε θεωρούσα ότι Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα θα ήταν ένα
οικοδόμημα ατελές. Και η Ελλάδα χωρίς την Ευρώπη θα ήταν μια χώρα όπως
οποιαδήποτε άλλη. Η Ελλάδα όμως δεν είναι μια οποιαδήποτε χώρα.
Δεν
είναι τυχαίο άλλωστε ότι ήδη από το 1959, δύο μόλις χρόνια μετά την υπογραφή
της Συνθήκης της Ρώμης, η Ελλάδα υπήρξε η πρώτη χώρα που ζήτησε να γίνει
συνδεδεμένο μέλος αυτού που τότε αναφερόταν ως «Ευρωπαϊκή Οικονομική
Κοινότητα». Αυτή, λοιπόν, η Συμφωνία της Ένωσης που υπεγράφη το 1961 ανεστάλη
έξι χρόνια αργότερα, μετά το πραξικόπημα των συνταγματαρχών το ’67, για να
μπορέσει στη συνέχεια να επανεργοποιηθεί μετά το ’74.
Θα
μου επιτρέψετε πλέον σήμερα να έχω μια ιδιαίτερη σκέψη και συγκίνηση για τον
άνθρωπο εκείνο που εδώ και είκοσι χρόνια δεν είναι πια ανάμεσά μας, για τον
Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο οποίος ήταν μεγάλος δημοκράτης κι ένας ένθερμος
υπερασπιστής της ελληνικής ενότητας, ένας Ευρωπαίος πεπεισμένος, ο οποίος
κατάφερε να γίνει η Ελλάδα το δέκατο κράτος μέλος των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.
Από
την πλευρά μου, έζησα όλες τις μεγάλες στιγμές του ευρωπαϊκού περίπλου της
Ελλάδας. Θυμάμαι ιδιαιτέρως ότι βρισκόμουν στην Αθήνα την 16η
Απριλίου του 2003 κατά την τέταρτη Προεδρία της Ελλάδας του Συμβουλίου της
Ευρωπαϊκής Ένωσης για την υπογραφή των Συνθηκών προσχώρησης των δέκα νέων
κρατών μελών. Ήταν για εμένα μια στιγμή πολύ συγκινητική και αξέχαστη, γιατί σηματοδότησε
τη συμφιλίωση της Ιστορίας και της ευρωπαϊκής γεωγραφίας. Ήταν –αν θέλετε– η
απόληξη ενός δρόμου που μας οδήγησε –αν μου επιτρέπεται να το πω– από το
Λουξεμβούργο στην Αθήνα, μιας και στο Λουξεμβούργο ήταν, υπό τη Λουξεμβούργια
Προεδρία του Συμβουλίου της Ένωσης, τον Δεκέμβρη του ’97 που για πρώτη φορά
τέθηκαν οι βασικές αρχές αυτής της διεύρυνσης.
Καθώς
έχουμε τα μάτια στραμμένα προς το μέλλον και με την προοπτική της ολοκλήρωσης
της Ευρώπης με την ένταξη των Βαλκανίων, πάλι μπορούμε να μετράμε και να
υπολογίζουμε στην Ελλάδα. Διότι πέρα από τις μεγάλες της αρετές, η Ελλάδα διαθέτει
γεωστρατηγικές ιδιαιτερότητες που δεν έχουν άλλες χώρες της Ευρώπης. Η Ελλάδα
αποτελεί έναν από τους πυλώνες της σταθερότητας στα Βαλκάνια. Εσείς καλύτερα από
κάθε άλλον γνωρίζετε ότι η Ιστορία ήταν μια έντονη πορεία για την Ελλάδα. Αυτή
η περιοχή υπέφερε πολλά. Ξέρετε ότι τα δυτικά Βαλκάνια έχουν ανάγκη αυτή την
ευρωπαϊκή προοπτική για να μην επαναληφθούν τα δράματα εκείνα που βιώσαμε κατά
τη δεκαετία του ’90.
Πρόσφατα,
πραγματοποίησα επισκέψεις σε όλους τους εταίρους των δυτικών Βαλκανίων -ήταν
τον περασμένο Φεβρουάριο- και υπενθύμισα σε καθέναν από αυτούς ότι θα κριθούν
επί τη βάσει των αρετών τους ο καθένας, που εμείς από την πλευρά μας θα πρέπει
να συνεκτιμήσουμε. Και όλα αυτά παίζουν ρόλο για τη σταθερότητα της Ευρωπαϊκής
Ένωσης. Όλα τα προβλήματα εκείνα, ιδίως οι αντιπαραθέσεις στα σύνορα που θα
μπορούσαν να δημιουργήσουν διμερείς συγκρούσεις, θα πρέπει οπωσδήποτε να
επιλυθούν πριν από οποιαδήποτε προσχώρηση.
Για
να είμαι απόλυτα σαφής, θέλω να πω ότι όταν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προτείνει την
έναρξη διαπραγματεύσεων προσχώρησης για την Αλβανία αλλά και τη FYROM, αυτό δεν σημαίνει ότι
από την πλευρά μας έχουμε δώσει μια ημερομηνία στην οποία θα ξεκινήσουν αυτές
οι διαπραγματεύσεις διεύρυνσης.
Ούτε
καν έχει τεθεί τέτοια ημερομηνία ένταξης.
Προσοχή, δεν θα πρέπει να στηριζόμαστε
σε μη ρεαλιστικές εξαγγελίες. Δεν είναι δυνατόν αυτά να συμβαίνουν. Όλοι θα
κριθούν με βάση αντικειμενική, επί τη βάσει των δικών τους αξιών και κριτηρίων.
Να πω επίσης, κύριε Πρόεδρε, ενώπιων του
κοινοβουλίου σας κάτι που είπα όταν προσφάτως βρισκόμουν στα Σκόπια, όπου τέθηκε
το ζήτημα του ονόματος της χώρας αυτής.
Σε μένα δεν προσήκει να σας δώσω κάποια
κατεύθυνση, ούτε καν ιδέες, ούτε καν προσανατολισμούς όσον αφορά ένα θέμα το
οποίο θα πρέπει οπωσδήποτε να διευθετηθεί μεταξύ μας. Αλλά επιτρέψτε μου, εν
πάση περιπτώσει, να υπογραμμίσω το επείγον που χαρακτηρίζει την εύρεση μιας
λύσης στο πρόβλημα, δεδομένου ότι σε αυτή την περίπλοκη περιφέρεια, κι έχω στον
νου μου τα λόγια του Τσώρτσιλ, εδώ η Ιστορία που παράγεται δεν μπορεί να
καταναλωθεί. Τόσο πολύ μεγάλη και πολλή είναι.
Κύριε Πρόεδρε, γνώρισα την Ελλάδα σε
στιγμές έντονα συγκινησιακά φορτισμένες. Μαζί με την Ελλάδα τα βίωσα κι αυτό
σίγουρα ήταν έντονο, πολύ δυνατό και δεν είναι πάντα εύκολο. Η χώρα σας βρέθηκε
στο επίκεντρο αυτού που εγώ αποκαλώ «Ευρώπη της πολυκρίσης», κρίσης
χρηματοοικονομικής, οικονομικής, κοινωνικής και μεταναστευτικής.
Κάθε φορά ήθελα και ήμουν προσηλωμένος
στην ιδέα να υποστηρίξω την Ελλάδα σε δύσκολες στιγμές. Ανέκαθεν ήμουν
πεπεισμένος ότι αν κάποια άλλη χώρα είχε βρεθεί στη θέση της Ελλάδας, αντιμέτωπη
με τα ίδια προβλήματα, κοινωνικά, χρηματοοικονομικά, διαρθρωτικά και
μεταναστευτικά, ενδεχομένως δεν θα μπορούσε να τα είχε αντιμετωπίσει όπως το
έπραξε ο ελληνικός λαός με τόσο κουράγιο και τόση αξιοπρέπεια.
Όσον αφορά τις μεταναστευτικές ροές ανέκαθεν
το έλεγα, συμπεριλαμβανομένης της εποχής που διεξήγα εκστρατεία για τις
ευρωπαϊκές εκλογές το 2014, ότι δεν μπορούμε να αφήσουμε την Ελλάδα μόνη της να
διαχειριστεί το ζήτημα των προσφύγων.
Υπάρχουν χώρες στην Ευρώπη, οι οποίες
δεν δείχνουν να νοιάζονται και ιδιαίτερα για το πρόβλημα των προσφύγων. Νιώθουν
ότι δεν τους επηρεάζει. Κι όμως, είτε είμαστε μέλη της Ένωσης είτε δεν είμαστε,
εάν μια χώρα γνωρίζει σοβαρά προβλήματα, όπως η Ελλάδα, οι λοιποί απέναντι στην
Ελλάδα υπέχουν υποχρέωση αλληλεγγύης και πρέπει να τη συνδράμουν.
Οφείλω, επίσης, εδώ να υπογραμμίσω τη
σημαντική προσπάθεια του Επιτρόπου κ. Αβραμόπουλου στη διαχείριση μιας
πολιτικής αποτελεσματικής και αλληλέγγυας στον τομέα των μεταναστεύσεων. Τα
τελευταία χρόνια η Ευρωπαϊκή Ένωση χορήγησε ουσιαστική οικονομική και τεχνική
βοήθεια στην Ελλάδα για να αντιμετωπίσει η χώρα αυτή μια άνευ προηγουμένου ροή
προσφύγων.
Η
Ελλάδα έκανε πολλά ιδίως προκειμένου να διασφαλίσει την καλή λειτουργία της
συμφωνίας μας με την Τουρκία. Γνωρίζω πόσο αυτό είναι δύσκολο ιδίως σε μια
στιγμή που η Τουρκία συνεχίζει να πράττει πράγματα παράνομα στον χώρο της
Ανατολικής Μεσογείου και του Αιγαίου. Όταν προσφάτως συναντηθήκαμε με τον
Πρόεδρο Ερντογάν στη Βάρνα, στη Βουλγαρία, του υπενθυμίσαμε απερίφραστα την
υποχρέωση που υπέχει η Τουρκία να σέβεται το διεθνές δίκαιο και τις σχέσεις
καλή γειτονίας και να ομαλοποιήσει τις σχέσεις της με όλα τα κράτη-μέλη της
Ευρωπαϊκής Ένωσης, συμπεριλαμβανομένης προφανώς και της Κύπρου.
Μην ξεχνάμε σήμερα και τους δύο Έλληνες
στρατιωτικούς οι οποίοι παραμένουν φυλακισμένοι στην Τουρκία. Και να μην μου
λένε ότι η παρουσία δύο Ελλήνων στρατιωτών σε τουρκικό έδαφος αποτελεί απειλή
για την ασφάλεια της Τουρκίας. Πρέπει οπωσδήποτε αυτοί οι δύο Έλληνες στρατιώτες
να απελευθερωθούν.
Θα ήθελα, επίσης, να πω ότι έχω μεγάλο
θαυμασμό για τη δέσμευση πολλών Ελλήνων που ήρθαν αυθόρμητα να βοηθήσουν τους
πρόσφυγες, ανοίγοντάς τους τις καρδιές τους και τα σπίτια τους, ενώ ακόμη και
οι ίδιοι οι Έλληνες διανύουν μια περίοδο τόσο πολύ δύσκολη, κατά τη διάρκεια
της οποίας έπρεπε να κάνουν πάρα πολλές θυσίες.
Ήμουν Πρόεδρος του Eurogroup όταν τον Μάιο του 2015
η Ελλάδα συντεθλιμμένη υπό το βάρος του δημοσίου χρέους έγινε η πρώτη χώρα της
Ευρωζώνης η οποία τέθηκε υπό πρόγραμμα χρηματοοικονομικής βοήθειας.
Και όταν εντωμεταξύ έγινα Πρόεδρος της
Επιτροπής, ζήσαμε όλοι μαζί δύσκολες ώρες με κάποιες μικρές προόδους, κάποια
πισωγυρίσματα και πολλές διάφορες διακυμάνσεις, που σίγουρα με αρκετό δράμα και
πολλή προσπάθεια τελικά κατέληξαν τον Αύγουστο του 2015 σε μία συμφωνία.
Μέσα σε εκείνα τα δύσκολα χρόνια
επέμεινα ιδιαίτερα επί της κοινωνικής διάστασης, που είναι πολύ απαραίτητη και
για τη χώρα αυτή και για τις άλλες. Η κοινωνική διάσταση και η κοινωνική
προστασία είναι τα φτωχά παιδιά του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Γι’ αυτό και
θέλησα να δημιουργηθεί ένας ασφαλής χώρος κοινωνικών δικαιωμάτων, ακριβώς για
να μπορέσει όσο πιο γρήγορα γίνεται να υπάρξει προστασία.
Θα ήθελα, επίσης, να πω δυο λόγια για το
πρόγραμμα της Ευρώπης που φέρει το όνομά μου, το Πρόγραμμα Γιούνκερ.
Στην αρχή πολλοί ήταν εκείνοι που
θεωρούσαν ότι θα ήταν μια πλήρης αποτυχία δεδομένων των συνθηκών, γιατί εκείνοι
οι οποίοι το έλεγαν αυτό θα ήταν και υπεύθυνοι. Ωστόσο, τώρα που αυτό πέτυχε
και με τις επενδύσεις να ενθαρρύνονται, τι έχουν να πουν;
Έχουμε μαζί την κινητοποίηση πολλών
κονδυλίων. Μιλάμε για 284 δισεκατομμύρια επενδύσεων σε όλη την Ευρώπη, εκ των
οποίων 8,6 δισεκατομμύρια μόνο και μόνο για την Ελλάδα, η οποία εμφανίζεται
πρώτη μεταξύ εκείνων που αξιοποίησαν το πλάνο αυτό που φέρει το όνομά μου.
Κατά τη διάρκεια των οχτώ αυτών δύσκολων
χρόνων η φιλία μου για την Ελλάδα δεν είχε ομοιότητα παρά μόνο στον θυμό που
επέδειξα απέναντι σ’ εκείνους που απειλούν την Ελλάδα κάθε μέρα, γιατί δεν
είναι αυτός τρόπος να αντιμετωπίζει κανείς φίλους, δεν είναι αυτός τρόπος να
μεταχειρίζεται πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Θέλω να πω σαφέστατα -και το λέω διαρκώς
τα οχτώ αυτά χρόνια- ότι εμείς μαθήματα δεν έχουμε να δώσουμε στην Ελλάδα. Η
Ελλάδα δεν έχει να λάβει μαθήματα από άλλα κράτη.
Ναι, η Ελλάδα μπόρεσε από πλευράς
κρατών-μελών της Ευρωζώνης να τύχει μιας μαζικής, γενναίας οικονομικής
βοήθειας. Μιλάμε για 262 δισεκατομμύρια ευρώ, εάν συμπεριλάβουμε και τα δάνεια
από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Όμως, η Ελλάδα, επίσης, κατέδειξε την
προσήλωσή της απερίφραστα στα προγράμματα αναπροσαρμογής και δημιούργησε μια
ολόκληρη πανοπλία από μεταρρυθμίσεις, συχνά οδυνηρότατες, οι οποίες, όμως,
είναι και το εχέγγυο του εκσυγχρονισμού: μεταρρύθμιση στις συντάξεις, μεταρρύθμιση
του κοινωνικού συστήματος ασφάλισης, της αγοράς εργασίας, της δημόσιας
διοίκησης, του δημόσιου λειτουργήματος, του τραπεζικού τομέα, των δημοσιονομικών,
της παιδείας και πολλών άλλων.
Αυτή η αναδιάρθρωση των δημοσίων
οικονομικών ήταν θεαματική με ένα έλλειμμα, το οποίο από 15% το 2009 πέρασε σε
πλεόνασμα το 2016. Είναι αλήθεια ότι κανένα άλλο κράτος-μέλος της Ευρώπης δεν
μεταρρυθμίστηκε πιο γρήγορα και πιο ριζικά απ’ ότι η Ελλάδα.
Θέλω να πω προς τους Έλληνες πολίτες,
ιδίως στους πιο οικονομικά αδύναμους μεταξύ τους, ότι έχω βαθιά αγάπη και
θαυμασμό για την εξαιρετική συνολική προσπάθεια που κατέβαλλαν.
Πράγματι, ουδέποτε ήμουν υπέρμαχος μιας
πολιτικής λιτότητας τυφλής και άκριτης. Ανέκαθεν και ειδικά στη δεύτερη αυτή
περίοδο της δύσκολης πορείας πρέπει να τονίσουμε τη σημασία της κοινωνικής
διάστασης στα πλαίσια αυτού του προγράμματος αναδιάρθρωσης.
Νομίζω ότι αυτό που τώρα οικοδομείτε
είναι να προπαρασκευάσετε το μέλλον των παιδιών σας. Αν δεν κάνουμε τίποτα
σήμερα, αύριο θα πρέπει οπωσδήποτε να το κάνουν τα παιδιά σας και, μάλιστα, υπό
συνθήκες ακόμα πιο δύσκολες αύριο απ’ ότι σήμερα.
Θα ήθελα να σας εξορκίσω να συνεχίσετε
τις προσπάθειες και να μη λοιδορήσετε, μην αφήσετε να πάνε χαμένα τα
αποτελέσματα που μπορέσατε να έχετε τα τελευταία χρόνια με τόσες θυσίες.
Ο ερχόμενος Αύγουστος, τέλος του τρίτου
προγράμματος υποστήριξης, θα σηματοδοτήσει την έναρξη μιας νέας εποχής για τη
χώρα σας, η οποία θα βρει εκ νέου όλα τα δικαιώματά της, αλλά και όλες τις
υποχρεώσεις που ένα κυρίαρχο κράτος έχει απέναντι στην Ευρωζώνη.
Πρέπει οπωσδήποτε να αποκατασταθεί η
πρόσβαση της Ελλάδας στις χρηματοδοτήσεις μέσω των αγορών, αλλά θα πρέπει
οπωσδήποτε, επίσης, κυρίως να
υλοποιηθούν όλες οι μεταρρυθμίσεις, οι οποίες αποφασίστηκαν και να ακολουθηθούν
οι οικονομικές και δημοσιονομικές πολιτικές που έχουν αναληφθεί, προκειμένου να
υπάρξει μια ανάκαμψη διαρκής και δημιουργική θέσεων εργασίας.
Για
τη νέα αυτή Ελλάδα του αύριο θα πρέπει επίσης να αρθούν και να θεραπευθούν όλες
οι παθογένειες που τόσο κόστισαν για την κοινωνία σας. Πρέπει το κράτος να μην
είναι μόνο πάροχος υπηρεσιών, να μην είναι μόνο ένας εργοδότης.
Επίσης,
η χώρα έχει ανάγκη από υγιείς τράπεζες στην υπηρεσία της ανάπτυξης για το
γενικότερο συμφέρον και όχι μόνο για την εξυπηρέτηση των ιδίων συμφερόντων.
Πρέπει
οπωσδήποτε, μια κι έξω, να εκριζωθεί η διαφθορά. Η οικονομία να δημιουργεί
θέσεις εργασίας και όχι χρέη για όλους τους νέους Έλληνες. Σε αντάλλαγμα θα
πρέπει επίσης οι Ευρωπαίοι εταίροι της Ελλάδας να τηρήσουν τις δεσμεύσεις που
έχουν αναλάβει, όσον αφορά τα μέτρα που έχουν ληφθεί για το χρέος. Pacta sunt servanda!
Το
ίδιο ισχύει για όλη την Ευρώπη. Αλληλεγγύη και υπευθυνότητα είναι δύο όψεις του
ιδίου νομίσματος και το νόμισμα είναι αυτό της Ευρωπαϊκής μας Ένωσης. Καθώς η
Ελλάδα ανακτά τη δίκαια θέση της στους κόλπους της Ευρώπης, υπολογίζω στην
Ελλάδα. Υπολογίζω σε όλους σας, έτσι ώστε όλοι να μπορέσουμε να συζητήσουμε για
την Ένωση των είκοσι επτά. Γιατί δεν
μπορώ να φανταστώ την Ευρώπη χωρίς τη στήριξη της Ελλάδας, που είναι
στήριξη κρίσιμη.
Δεν
ανάγεται σε εμένα να θυμίσω στους απογόνους του Θουκυδίδη ότι το παρελθόν
πρέπει να μας διδάσκει στο παρόν. Αυτή η συζήτηση θα πρέπει να μας δώσει
μαθήματα και διδάγματα, ιδίως όταν θέσουμε τις μεγάλες προτεραιότητες για τον
επόμενο ευρωπαϊκό προϋπολογισμό, για την πολιτική των μεταναστεύσεων.
Αυτή
η συζήτηση για το κοινό μας μέλλον, της Ευρώπης των είκοσι επτά, είναι ένας
απαιτητικός διάλογος που πρέπει να ολοκληρώσουμε, και για να γίνει αυτό θα
πρέπει να έχουμε υπομονή αλλά και προσήλωση, θέληση και αποφασιστικότητα. Η
υπομονή και αποφασιστικότητα πρέπει οπωσδήποτε να χαρακτηρίζουν αυτούς που
έχουν μεγάλες ιδέες και φιλοδοξίες.
Ζήτω
η ευρωπαϊκή Ελλάδα! Ζήτω η ελληνική Ευρώπη!
Ευχαριστώ
πάρα πολύ.
