Το “παρών” έδωσαν πρωτοκλασάτα ονόματα της Νέας Δημοκρατίας αλλά και ο αρχηγός της παράταξης, Κυριάκος Μητσοτάκης που εκφώνησε μάλιστα και επικήδειο για τον εκλιπόντα.
Ο Κώστας Καραμανλής, κουμπάρος του Ευάγγελου Μπασιάκου εμφανίστηκε ιδιαίτερα καταβεβλημένος από τον θάνατο του στενού φίλου και συνεργάτη του.
Παρόντες μεταξύ άλλων ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο Αντώνης Σαμαράς, ο Αχιλλέας Καραμανλής, ο Γεράσιμος Γιακουμάτος, ο Απόστολος Τζιτζικώστας, ο Κωστής Χατζηδάκης, o Κώστας Μπακογιάννης, ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης,ο Γιάννης Πλακιωτάκης, ο Νικήτας Κακλαμάνης, ο Νίκος Δένδιας, ο Δημήτρης Σιούφας, η Όλγα Κεφαλογιάννη, ο Κωνσταντίνος Μίχαλος και πολλοί άλλοι.
Η κηδεία του, έγινε δημοσία δαπάνη μετά από απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών, Πάνου Σκουρλέτη.
Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης εκφώνησε τον επικήδειο στην εξόδιο ακολουθία του Ευάγγελου Μπασιάκου.
“Η Ελλάδα, η Βοιωτία, η Βουλή, η Νέα Δημοκρατία αποχαιρετά σήμερα έναν δικό της άνθρωπο, έναν δικό μας άνθρωπο.
Αποχαιρετούμε τον συνάδελφο, τον φίλο, τον συναγωνιστή Βαγγέλη Μπασιάκο.
Γυρίζω αρκετά πίσω στο χρόνο, στην πρώτη μας γνωριμία το 1989, φοιτητής εγώ, νεοκλεγείς βουλευτής ο Βαγγέλης. Μου έκανε εντύπωση πως ένας τόσο νέος στην ηλικία άνθρωπος, με προσόντα και ευκαιρίες να ακολουθήσει το δρόμο του στο ελεύθερο επάγγελμα, είχε αποφασίσει να θέσει τον εαυτό του, τις γνώσεις και τις δυνατότητές του στην υπηρεσία του Έθνους. Και ιδιαίτερα σε μια φορτισμένη πολιτικά περίοδο. Στον Βαγγέλη δεν έλειπαν οι επιλογές.
Όποια καριέρα κι αν είχε διαλέξει να ακολουθήσει – δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για αυτό – θα ήταν επιτυχημένος. Ωστόσο, ο Βαγγέλης διάλεξε την πολιτική. Δεν ήταν ο εύκολος δρόμος. Εκείνος όμως προτίμησε τη δράση στο όνομα των πολιτών για το καλό του συνόλου. Και αυτή την προσωπική επιλογή που έκανε στα νιάτα του, την υπηρέτησε με συνέπεια σε όλη του την ζωή.
Αφιερώθηκε σε έναν τομέα δύσκολο – αυτόν της Αγροτικής Ανάπτυξης – στον οποίο πίστευε ειλικρινά. Έναν τομέα που ήταν σημαντικός για την οικονομική ευημερία της ιδιαίτερης πατρίδας του, της Βοιωτίας.
Ο Βαγγέλης καταλάβαινε τη σημασία του πρωτογενή τομέα, αλλά και τις μεγάλες ευκαιρίες που η χώρα δεν έπρεπε να χάσει.
Έτσι, το 1992, σε ηλικία μόλις 38 ετών, γινόταν υφυπουργός Γεωργίας στην Κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Στο σημείο αυτό, θα μου επιτρέψετε να σας μεταφέρω τα συλλυπητήρια του πατέρα μου προς τους οικείους του Βαγγέλη, αλλά και προς όσους συνδέθηκαν μαζί του και είναι, βέβαια, πολλοί.
Μου το ζήτησε ιδιαίτερα συγκινημένος ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, έχοντας τόσες θετικές αναμνήσεις και τόσα καλά λόγια για τον Βαγγέλη. Το 2004, όταν πρωτοβγήκα βουλευτής, είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ προσωπικά με τον Βαγγέλη Μπασιάκο ως Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης, καθώς ήμουν μέλος της Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής. Ήταν κάτι που με έκανε να εκτιμήσω από πρώτο χέρι τις ικανότητές του.
Ένιωθε εξίσου άνετα να διαπραγματεύεται στις Βρυξέλλες, αλλά και να συζητά με νέους παραγωγούς στο χωράφι. Τιμούσε πάντα τη Βουλή και με την παρουσία του αναβάθμιζε τον κοινοβουλευτικό διάλογο. Συστηματικός, μεθοδικός, καταρτισμένος και ταυτόχρονα μετριοπαθής, ειλικρινής, ευγενής, τα επίθετα περισσεύουν. Ο Βαγγέλης Μπασιάκος είχε στην πολιτική μια δωρικότητα και συγχρόνως μια πολύ καθαρή ματιά. Είναι χαρακτηριστικά που τα αναγνώριζαν όλοι οι συνάδελφοί του – ανεξαρτήτως πολιτικού κόμματος. Αλλά και οι συμπολίτες του στην Βοιωτία, που τον τίμησαν συνεχώς επί 22 έτη.
Και βέβαια τους τίμησε και ο Βαγγέλης, όχι μόνο γιατί νοιάστηκε για τον τόπο του, αλλά – κυρίως – για τη συνέπεια και το ήθος του. Η αλήθεια είναι ότι ο Βαγγέλης, με τον ήπιο χαρακτήρα του και τη παρουσία του, τίμησε και τη Νέα Δημοκρατία, αλλά και τον πολιτικό κόσμο εν γένει.
Η απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών στη συνείδηση των πολιτών είναι η μεγαλύτερη απειλή για τη Δημοκρατία. Η κρίση έχει τραυματίσει βαθιά την κοινωνία και συνεχίζεται αναίτια, φέρνοντας έξαρση του λαϊκισμού. Είναι κάτι που πάει να ισοπεδώσει το πολιτικό μας σύστημα. Και κάποιοι προσπαθούν να το εκμεταλλευθούν στοχοποιώντας πρόσωπα, πετώντας λάσπη και προσπαθώντας να περάσουν την αντίληψη πως «όλοι το ίδιο είναι».
Όμως ο βίος και το έργο του Βαγγέλη Μπασιάκου μας δίνει τη δυνατότητα και την ευθύνη να αντισταθούμε σε αυτό τον ισοπεδωτισμό. Και να τον αρνηθούμε. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Υπάρχουν πολιτικοί με ήθος και ευπρέπεια. Που έταξαν και τάζουν τη ζωή τους στην υπηρεσία του δημοσίου συμφέροντος. Που είναι αφιερωμένοι στο κοινό καλό. Αυτούς τους πολιτικούς χρειαζόμαστε. Και ως κοινωνία πρέπει να τους τιμούμε.
Χρειαζόμαστε πολιτικούς σαν τον Βαγγέλη. Χρειαζόμαστε να εμπνεύσουμε στους νέους την αξία της συμμετοχής στα κοινά. Χρειαζόμαστε να αναδείξουμε μια νέα γενιά πολιτικών. Με δυνατά βιογραφικά, αλλά και με φρέσκια και ανιδιοτελή διάθεση για προσφορά. Όπως ο Βαγγέλης στο ξεκίνημά του. Διότι είναι πολιτικοί σαν τον Βαγγέλη που μας θυμίζουν αυτό που είμαστε και μας κάνουν περήφανους για αυτό. Που μας δίνουν κουράγιο να συνεχίσουμε – ασυμβίβαστοι – τον αγώνα για την Ελλάδα που αξίζουμε.
Στον αγώνα αυτό ο Βαγγέλης θα μας λείψει πολύ. Θα λείψει στους συμπολίτες του της Βοιωτίας. Και ασφαλώς θα λείψει στην αγαπημένη του οικογένεια. Την αγαπημένη σύζυγό του Βίκυ, τον μικρό Θανάση – Αριστείδη. Και την αδερφή του Μαρία, ακούραστο στήριγμά του σε όλη τη πολιτική του διαδρομή.
Θέλω να γνωρίζετε ότι εγώ και μαζί μου σύσσωμη η Νέα Δημοκρατία στεκόμαστε δίπλα σας στις δύσκολες στιγμές που θα έρθουν. Ο πρόωρος και αιφνίδιος θάνατος δεν εξηγείται. Και ο πόνος της απώλειας δεν μπορεί να γιατρευθεί. Όμως, η μνήμη του Βαγγέλη θα γεμίζει πάντοτε με περηφάνεια τους οικείους του, τους φίλους και συνοδοιπόρους του, τους συμπολίτες του, αλλά και όλο τον δημοκρατικό πολιτικό κόσμο της πατρίδας μας.
Και ειδικά εσύ αγαπητέ μου Θανάση, καθώς θα μεγαλώνεις, θα βρίσκεις όλο και περισσοτέρους λόγους να είσαι υπερήφανος για τον πατέρα σου. Όπως είμαστε και εμείς υπερήφανοι που τίμησε με τη λαμπερή φυσιογνωμία του τη μεγάλη μας παράταξη.
Και που μας τίμησε με τη φιλία του, την εμπιστοσύνη και τη ζεστασιά της ματιάς του, της ματιάς του που μας συντροφεύει όλους”.
“Η Ελλάδα, η Βοιωτία, η Βουλή, η Νέα Δημοκρατία αποχαιρετά σήμερα έναν δικό της άνθρωπο, έναν δικό μας άνθρωπο.
Αποχαιρετούμε τον συνάδελφο, τον φίλο, τον συναγωνιστή Βαγγέλη Μπασιάκο.
Γυρίζω αρκετά πίσω στο χρόνο, στην πρώτη μας γνωριμία το 1989, φοιτητής εγώ, νεοκλεγείς βουλευτής ο Βαγγέλης. Μου έκανε εντύπωση πως ένας τόσο νέος στην ηλικία άνθρωπος, με προσόντα και ευκαιρίες να ακολουθήσει το δρόμο του στο ελεύθερο επάγγελμα, είχε αποφασίσει να θέσει τον εαυτό του, τις γνώσεις και τις δυνατότητές του στην υπηρεσία του Έθνους. Και ιδιαίτερα σε μια φορτισμένη πολιτικά περίοδο. Στον Βαγγέλη δεν έλειπαν οι επιλογές.
Όποια καριέρα κι αν είχε διαλέξει να ακολουθήσει – δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για αυτό – θα ήταν επιτυχημένος. Ωστόσο, ο Βαγγέλης διάλεξε την πολιτική. Δεν ήταν ο εύκολος δρόμος. Εκείνος όμως προτίμησε τη δράση στο όνομα των πολιτών για το καλό του συνόλου. Και αυτή την προσωπική επιλογή που έκανε στα νιάτα του, την υπηρέτησε με συνέπεια σε όλη του την ζωή.
Αφιερώθηκε σε έναν τομέα δύσκολο – αυτόν της Αγροτικής Ανάπτυξης – στον οποίο πίστευε ειλικρινά. Έναν τομέα που ήταν σημαντικός για την οικονομική ευημερία της ιδιαίτερης πατρίδας του, της Βοιωτίας.
Ο Βαγγέλης καταλάβαινε τη σημασία του πρωτογενή τομέα, αλλά και τις μεγάλες ευκαιρίες που η χώρα δεν έπρεπε να χάσει.
Έτσι, το 1992, σε ηλικία μόλις 38 ετών, γινόταν υφυπουργός Γεωργίας στην Κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Στο σημείο αυτό, θα μου επιτρέψετε να σας μεταφέρω τα συλλυπητήρια του πατέρα μου προς τους οικείους του Βαγγέλη, αλλά και προς όσους συνδέθηκαν μαζί του και είναι, βέβαια, πολλοί.
Μου το ζήτησε ιδιαίτερα συγκινημένος ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, έχοντας τόσες θετικές αναμνήσεις και τόσα καλά λόγια για τον Βαγγέλη. Το 2004, όταν πρωτοβγήκα βουλευτής, είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ προσωπικά με τον Βαγγέλη Μπασιάκο ως Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης, καθώς ήμουν μέλος της Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής. Ήταν κάτι που με έκανε να εκτιμήσω από πρώτο χέρι τις ικανότητές του.
Ένιωθε εξίσου άνετα να διαπραγματεύεται στις Βρυξέλλες, αλλά και να συζητά με νέους παραγωγούς στο χωράφι. Τιμούσε πάντα τη Βουλή και με την παρουσία του αναβάθμιζε τον κοινοβουλευτικό διάλογο. Συστηματικός, μεθοδικός, καταρτισμένος και ταυτόχρονα μετριοπαθής, ειλικρινής, ευγενής, τα επίθετα περισσεύουν. Ο Βαγγέλης Μπασιάκος είχε στην πολιτική μια δωρικότητα και συγχρόνως μια πολύ καθαρή ματιά. Είναι χαρακτηριστικά που τα αναγνώριζαν όλοι οι συνάδελφοί του – ανεξαρτήτως πολιτικού κόμματος. Αλλά και οι συμπολίτες του στην Βοιωτία, που τον τίμησαν συνεχώς επί 22 έτη.
Και βέβαια τους τίμησε και ο Βαγγέλης, όχι μόνο γιατί νοιάστηκε για τον τόπο του, αλλά – κυρίως – για τη συνέπεια και το ήθος του. Η αλήθεια είναι ότι ο Βαγγέλης, με τον ήπιο χαρακτήρα του και τη παρουσία του, τίμησε και τη Νέα Δημοκρατία, αλλά και τον πολιτικό κόσμο εν γένει.
Η απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών στη συνείδηση των πολιτών είναι η μεγαλύτερη απειλή για τη Δημοκρατία. Η κρίση έχει τραυματίσει βαθιά την κοινωνία και συνεχίζεται αναίτια, φέρνοντας έξαρση του λαϊκισμού. Είναι κάτι που πάει να ισοπεδώσει το πολιτικό μας σύστημα. Και κάποιοι προσπαθούν να το εκμεταλλευθούν στοχοποιώντας πρόσωπα, πετώντας λάσπη και προσπαθώντας να περάσουν την αντίληψη πως «όλοι το ίδιο είναι».
Όμως ο βίος και το έργο του Βαγγέλη Μπασιάκου μας δίνει τη δυνατότητα και την ευθύνη να αντισταθούμε σε αυτό τον ισοπεδωτισμό. Και να τον αρνηθούμε. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Υπάρχουν πολιτικοί με ήθος και ευπρέπεια. Που έταξαν και τάζουν τη ζωή τους στην υπηρεσία του δημοσίου συμφέροντος. Που είναι αφιερωμένοι στο κοινό καλό. Αυτούς τους πολιτικούς χρειαζόμαστε. Και ως κοινωνία πρέπει να τους τιμούμε.
Χρειαζόμαστε πολιτικούς σαν τον Βαγγέλη. Χρειαζόμαστε να εμπνεύσουμε στους νέους την αξία της συμμετοχής στα κοινά. Χρειαζόμαστε να αναδείξουμε μια νέα γενιά πολιτικών. Με δυνατά βιογραφικά, αλλά και με φρέσκια και ανιδιοτελή διάθεση για προσφορά. Όπως ο Βαγγέλης στο ξεκίνημά του. Διότι είναι πολιτικοί σαν τον Βαγγέλη που μας θυμίζουν αυτό που είμαστε και μας κάνουν περήφανους για αυτό. Που μας δίνουν κουράγιο να συνεχίσουμε – ασυμβίβαστοι – τον αγώνα για την Ελλάδα που αξίζουμε.
Στον αγώνα αυτό ο Βαγγέλης θα μας λείψει πολύ. Θα λείψει στους συμπολίτες του της Βοιωτίας. Και ασφαλώς θα λείψει στην αγαπημένη του οικογένεια. Την αγαπημένη σύζυγό του Βίκυ, τον μικρό Θανάση – Αριστείδη. Και την αδερφή του Μαρία, ακούραστο στήριγμά του σε όλη τη πολιτική του διαδρομή.
Θέλω να γνωρίζετε ότι εγώ και μαζί μου σύσσωμη η Νέα Δημοκρατία στεκόμαστε δίπλα σας στις δύσκολες στιγμές που θα έρθουν. Ο πρόωρος και αιφνίδιος θάνατος δεν εξηγείται. Και ο πόνος της απώλειας δεν μπορεί να γιατρευθεί. Όμως, η μνήμη του Βαγγέλη θα γεμίζει πάντοτε με περηφάνεια τους οικείους του, τους φίλους και συνοδοιπόρους του, τους συμπολίτες του, αλλά και όλο τον δημοκρατικό πολιτικό κόσμο της πατρίδας μας.
Και ειδικά εσύ αγαπητέ μου Θανάση, καθώς θα μεγαλώνεις, θα βρίσκεις όλο και περισσοτέρους λόγους να είσαι υπερήφανος για τον πατέρα σου. Όπως είμαστε και εμείς υπερήφανοι που τίμησε με τη λαμπερή φυσιογνωμία του τη μεγάλη μας παράταξη.
Και που μας τίμησε με τη φιλία του, την εμπιστοσύνη και τη ζεστασιά της ματιάς του, της ματιάς του που μας συντροφεύει όλους”.
