Γράφει ο
Χρήστος Πασαλάρης
Χρήστος Πασαλάρης
“Ακόμη και εκεί έφτασα, δάσκαλε!..Ψάχνω να βρω εργοδότη ,που θα
δεχθεί να προσλάβει την κόρη μου και να την πληρώνει με χρήματα που θα
του δίνω εγώ κρυφά, χωρίς εκείνη να το ξέρει”!..(Μου το εκμυστηρεύθηκε προ ημερών παλιός φίλος μου ,εκπαιδευτικός, που βλέπει τη θυγατέρα του να μαραζώνει άνεργη, εδώ και δύο χρόνια, με ένα βιογραφικό που πολλές θα το ζήλευαν! Για να καταλήξει δακρυσμένος):
“Ποιά; Τη μονάκριβη Μαρία μου που εκλιπαρεί για δουλειά αλλά δουλειά δεν βρίσκει. Και που τώρα μένει ξαπλωμένη όλη τη μέρα με το βλέμμα απλανές και με τον εφιάλτη της κατάθλιψης να την τριγυρίζει”!..
Στις κατεχόμενες από τη Γερμανία της Μέρκελ χώρες, όπως η δόλια Ελλάδα, το περιστατικό του τραγικού πατέρα, που διαθέτει κρυφά τη μισή του σύνταξη σε όποιον εργοδότη δεχθεί να προσλάβει τη θυγατέρα του ,είναι ασφαλώς μοναδικό.! Αλλά δεν είναι το μόνο….
Τις ίδιες μέρες ήλθε και με βρήκε η άνεργη κόρη ενός παλιού συντρόφου μου στην αντίσταση. Τριανταπεντάρα, με πολυετή προϋπηρεσία στα ΜΜΕ, μητέρα ενός αγοριού με δύσκολο πρόβλημα υγείας: “Αν δεν βρω δουλειά θα πέσω μαζί με το παιδί μου από το μπαλκόνι. Στο όνομα του παλιού σου συντρόφου κάνε ό,τι μπορείς!” Με βιογραφικό αξιοζήλευτο, όπως και της Μαρίας χτύπησε τρείς-τέσσερις πόρτες του σιναφιού μας. Παντού απολύουν. Ολοι της λένε: “Μακάρι να μπορούσα”!...
Έβαλα και το δικό της βιογραφικό στο φάκελο μαζί με άλλα 200 περίπου εκπληκτικά βιογραφικά μαθητών μου στα χρόνια έξη της κρίσης. Θα έπρεπε να διαβάζουν υποχρεωτικά δέκα κάθε πρωί οι άνθρωποι που κυβερνούν τη χώρα και που μεθαύριο θα ξεκινήσουν στο Παρίσι τις “μάχες” τους με τα ξένα αφεντικά για το πως θα λειτουργήσει εφεξής η ξένη κατοχή... Δηλαδή η κατοχή που θέλει την Ελλάδα γονατιστή, αλλά όχι πεθαμένη...
Η ανεργία ,ιδιαίτερα η ανεργία των νέων, παραμένει το κορυφαίο πρόβλημα της πατρίδας, με πανευρωπαϊκό ρεκόρ. Κάθε οικογένεια με παιδιά ικανά για εργασία και με πλούσιο βιογραφικό, βιώνει απερίγραπτο πρόβλημά . Σε κάθε σπίτι γράφεται μια απίστευτη τραγωδία. Ποιος, κύριοι της εξουσίας να περίμενε ότι τα σημερινά Ελληνόπουλα θα ζούσαν με το φτωχό βοήθημα του παππού και της γιαγιάς ή με το υστέρημα του πατέρα και της μάνας;
Στην εξαετία της κρίσης η πατρίδα χάνει κάθε χρόνο κάπου 50.000 νέους,(αρκετοί από αυτά σπάνια ταλέντα) που γίνονται θύματα εκμετάλλευσης στις ξένες επιχειρήσεις. Μερικά από αυτά ξεχωρίζουν, διακρίνονται, βραβεύονται, προσθέτουν γόητρο στην πλούσια χώρα που τους “φιλοξενεί”. Και που καμώνεται ότι δανείζει τη φτωχιά Ελλάδα – αυτή την ακούραστη γεννήτρα ξεχωριστών ανθρώπων- αυτή που σέρνεται γονατιστή, χωρίς να ξεψυχά, φτάνει να ζητιανεύει νέα δάνεια…
Δεν χρειάζεται πολύς κόπος για να πεισθεί και ο πιο δύσπιστος ότι οι ξένοι “προστάτες” μας βλέπουν με θηριώδη λαιμαργία, τους έξη σπάνιους θησαυρούς μας που όλους μαζί δεν συναντάμε σε κανένα μέρος του κόσμου και που ολοένα δυναμώνουν: Τον τουρισμό μας, τη ναυτιλία μας, τον ορυκτό πλούτο μας, τον πολιτισμό μας, τη στρατηγική θέση μας και τον πανέξυπνο λαό μας. Το φετινό καλοκαίρι άνοιξε την όρεξη σε πολλούς Κροίσους του πλανήτη μας να ανακαλύψουν την Ελλάδα με τα σπάνια κάλλη και τους κρυφούς θησαυρούς της. Πόσο μάλλον στους αδηφάγους δανειστές της!...
Ο μήνας που ξεκινά αύριο, ίσως ο πιο κρίσιμος για την έρμη πατρίδα, θα δείξει αν οι άνθρωποι που μας κυβερνούν (αλλά και εκείνοι που προορίζονται να τους διαδεχθούν) έχουν το σθένος να υψώσουν ανάστημα στην Μέρκελ, στον Σόϊμπλε, στην Λαγκάρντ και σε όποιον άλλον ισχυρό του πλανήτη, με το ύψιστο εθνικό καθήκον να “ψαλλιδίσουν” το τερατώδες δημόσιο χρέος, να απαλύνουν όσο γίνεται τις τρέχουσες υποχρεώσεις και να μη δεχθούν νέα δανεικά, κάτω από οποιαδήποτε μορφή…
Αν κάτι πετύχουν από όλα αυτά θα μετριάσουν ίσως την καταδικαστική οργή που διακατέχει τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών μας, ιδιαίτερα δε της άνεργης νεολαίας. Όχι όμως, σίγουρα όχι, και την οργή του δύστυχου εκείνου πατέρα που προσφέρει κρυφά τη μισή του σύνταξη σε όποιον εργοδότη δεχθεί να προσλάβει την απελπισμένη κορούλα του...
Ch.Passalaris@hotmail.com
