Το τελευταίο αντίο με δάκρυα είπαν το μεσημέρι στον "μάγο" της καρδιοχειρουργικής συγγενείς, φίλοι και εκατοντάδες ασθενείς στους οποίους έδωσε ζωή ο σπουδαίος γιατρός Παναγιώτης Σπύρου. Τραγικές φιγούρες η γυναίκα του Αλις και ο γιος του Αλέξανδρος.
O κόσμος που έδωσε το παρών στη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης και συντρόφευσε στο τελευταίο του ταξίδι τον Παναγιώτη Σπύρου δεν ήταν πολύς, ήταν λαοθάλασσα.
Ηταν εκεί εκπρόσωποι της πολιτικής που πάντα συγκινουσε τον Σπύρου, εκπρόσωποι του αθλητισμού τον οποίο υπηρέτησε με πάθος αλλά και και όλοι όσοι σώθηκαν από τα ευλογημένα χέρια του.
Οι ασθενείς του άλλωστε τον λάτρευαν, έλεγαν γι΄αυτόν πως είναι η δεύτερη μάνα που τους ξαναγέννησε, που τους ξανάδωσε ανάσα.
Ήταν νυμφευμένος και πατέρας δύο παιδιών.
Η υγεία του είχε κλονιστεί από το 2006, μετά τον θάνατο της 26χρονης κόρης του, Σοφίας. Τα τελευταία δύο χρόνια νοσηλευόταν σε ιδιωτική κλινική της Θεσσαλονίκης έπειτα από αλλεπάλληλα εγκεφαλικά επεισόδια.
Ο Σπύρου γεννήθηκε το 1936 στο χωριό Ανταρτικό της Φλώρινας. Σπούδασε στη Θεσσαλονίκη και στη συνέχεια μετεκπαιδεύτηκε στην Αμερική στη χειρουργική θώρακος.
Το 1983 επέστρεψε στην Ελλάδα και ίδρυσε τη θωρακοκαρδιοχειρουργική κλινική του νοσοκομείου Παπανικολάου της Θεσσαλονίκης, το πρώτο καρδιοχειρουργικό κέντρο της χώρας, ανακόπτοντας τη μαζική διαρροή ασθενών-καρδιοπαθών σε νοσοκομεία της Βρετανίας και της Αμερικής. Ο Παναγιώτης Σπύρου διηύθυνε την κλινική μέχρι το 1997, οπότε ανακηρύχθηκε τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, θέση από την οποία αποχώρησε λίγο καιρό αργότερα.
Για ένα διάστημα είχε υπάρξει και πρόεδρος της ομάδας μπάσκετ του Άρη.
Ο Σπύρου ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στην κοινή γνώμη. Σε ένδειξη συμπαράστασης, είχε πραγματοποιηθεί από ασθενείς και συγγενείς του συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην πλατεία Αριστοτέλους την εποχή που κατηγορήθηκε -και τελικά αθωώθηκε- για χρηματισμό.
