«ΘΥΜΙΖΩ ΟΤΙ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΜΜΕΝΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ Ο ΠΑΥΛΟΣ ΕΙΧΕ ΣΑΝ ΔΟΓΜΑ:
ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΔΙΕΞΟΔΑ»
Ήταν δύο λεπτά μετά τις 8 το πρωί της 26ης Σεπτεμβρίου του 1989. Μία από τις χειρότερες μέρες στη δημοσιογραφική μου καριέρα. Μπροστά στο μικρόφωνο του ραδιοφώνου του ΑΝΤ1 και στην εκπομπή μου «Πρωινή Γραμμή», ανήγγειλα τη δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη από τα καθάρματα, τα αποβράσματα της «17Ν».
Ένας από τους βασικούς αρχιτέκτονες της Εθνικής Συμφιλίωσης, που συνέβαλλε στο γεφύρωμα του μετεμφυλιοπολεμικού χάσματος Δεξιάς και Αριστεράς έπεσε νεκρός από τα θρασύδειλα ανθρωπάρια που τον πυροβόλησαν πισώπλατα στην είσοδο του γραφείου του.
Για άλλους αγωνιστές της Δημοκρατίας το Ελληνικό Κοινοβούλιο, κόμματα, αυτοδιοικητικοί φορείς, οργανώσεις και σύλλογοι είναι πλούσιοι σε δράσεις τιμής σε ανάμνησή τους. Για τον Παύλο Μπακογιάννη τα ελάχιστα.
Απλά θυμίζω τα λίγα λόγια που είναι γραμμένα πάνω στον τάφο του:
«Στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα».
Και ο λαός, που βγήκε σήμερα στους δρόμους αυτό το ξέρει καλά.
