Διαψεύδοντας πανηγυρικά τις προσδοκίες όσων ανέμεναν ή ήλπιζαν να
παρακολουθήσουν ένα εξαπλό ματς ΜΜΑ (Mixed Martial Arts, Μικτές
Πολεμικές Τέχνες ήτοι κλωτσοπατινάδα), το ντιμπέιτ μεταξύ των πολιτικών αρχηγών 10 ημέρες πριν τις εκλογές θα μπορούσε να συνταγογραφείται αντί φαρμακευτικών σκευασμάτων για την αϋπνία. Περισσότερη ένταση είχε η επί της διαδικασίας αναμέτρηση,
γύρω από τη μορφή και το τυπικό της βραδιάς, παρά η ίδια η συζήτηση.
Πιθανώς διότι δεν υπήρξε καμία συζήτηση, εφόσον εξ υπαρχής ετέθησαν
ασφυκτικοί κανόνες οι οποίοι απλώς απέκλεισαν κάθε ενδεχόμενο απευθείας
ανταλλαγής απόψεων μεταξύ των, θεωρητικά τουλάχιστον, υποψηφίων
πρωθυπουργών της επόμενης τετραετίας.
Το πολυαναμενόμενο και πολυσυζητημένο «ντιμπέι» (μνήμη Νικολάου
Αλεφάντου) αποδείχθηκε εν τέλει τόσο συναρπαστικό ως θέαμα όσο πχ ένα
ντοκιμαντέρ για την άγρια φύση στο οποίο λέοντες, τίγρεις, ιαγουάροι και
λοιπά σαρκοβόρα κάνουν απεργία πείνας. Με την εξαίρεση ελαχίστων στιγμών και λεπτομερειών,
η υποτιθέμενη κρίσιμη αντιπαράθεση στο state-of-the-art στούντιο της
ΕΡΤ εξελίχθηκε μονότονα, προβλέψιμα και νυσταλέα. Εάν αυτή ήταν η
κορύφωση της εξαπλής προεκλογικής μάχης, τότε η Ελλάδα μπορεί να είναι
ήσυχη ότι, τουλάχιστον ως προς την κοσμιότητα και την ψυχραιμία των
πολιτικών ηγετών, δεν υπολείπεται σε τίποτα από τη Γροιλανδία ή την
Αλάσκα.
Με εντελώς τυχαία, μη αξιολογική, σειρά ξεχώρισαν:
1) Οι ερωτήσεις και το ύφος του Αντώνη Σρόιτερ,
με την υποδόρια ειρωνεία και το άρρητο πλην σαφές μήνυμα «ελάτε τώρα
κύριοι, ας πούμε και τίποτα ενδιαφέρον, απέναντι έχει Τσάμπιονς Λιγκ».
2) Η Ράνια Τζίμα συνολικά:
Με ευθυβολία επιπέδου Άννας Κορακάκη, το killer instinct ενός Καρίμ
Μπενζεμά, σε αμπαλάζ αμείλικτου Αγγλοσάξονα δικαστή (μαύρο ένδυμα,
μεγάλα κατάλευκα πέτα), πύρινο βλέμμα κ.ο.κ.
3) Τα ελληνικά του Νίκου Ανδρουλάκη -«τον διευθύνων σύμβουλο» κ.λπ., ασορτί με το σαβουάρ βιβρ τύπου «εγώ χαιρετάω μόνο από ποσοστά ΠΑΣΟΚ και κάτω».
4) Η κατακόκκινη φορεσιά της Μάρας Ζαχαρέα, σε ευθύ κοντράστ με το icy look της Σίας Κοσιώνη -η δεύτερη με το καλύτερο hairstyle που είχε ποτέ.
5) Η συνεπής αδυναμία του σ. Δημήτρη Κουτσούμπα να
σεβαστεί το δεδομένο και κοινό για όλους χρονικό περιθώριο σε αρκετές
από τις απαντήσεις του, προφανώς διότι τόσες επικλήσεις στον «λαό» δεν
μπορούν και δεν πρέπει να ασφυκτιούν μέσα σε αστικές συμβατικές
προϋποθέσεις.
6) Το μακιγιάζ του προέδρου Βελόπουλου, τόσο διακριτικό όσο μια γερή δόση αλευρωμουτζουρώματος στο Γαλαξίδι.
7) Η παρουσία του αενάως ανυπότακτου Γιάνη Βαρουφάκη, ο οποίος, εκτός από το υποθετικό σενάριο της Ράνιας Τζίμα για την αντίδρασή του σε περίπτωση κατάληψης ελληνικής βραχονησίδας από τους Τούρκους και το στρίμωγμα μαν-του-μαν από τον Αντώνη Σρόιτερ για τον βαρουφακικό όρχο των τροχοφόρων (2 αυτοκίνητα, 5 μοτοσικλέτες, 1 ταχύπλοο), ο ιδρυτής και σούπερ σταρ του «ΜέΡΑ 25-Συμμαχία για τη Ρήξη» έμοιαζε να έχει μεταπηδήσει στην ΕΡΤ απευθείας από τη διπλανή οθόνη κάποιου βίντεο γκέιμ εξολόθρευσης.
8) Η ακλόνητη βεβαιότητα του, κάπως σιτεμένου και κατά τι ταλαιπωρημένου Αλέξη Τσίπρα, ότι είχε επαναφέρει την 13η σύνταξη επί των ημερών του στη διακυβέρνηση της χώρας. Σε κάθε σχετική αναφορά του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ, η πλειονότης των συνταξιούχων καθαυτών θα πρέπει να διερωτήθηκε ποιος έλειπε από τη χώρα κατά την περίοδο 2015-2019 ή ακόμη και έως σήμερα, οι ίδιοι ή ο κ. Τσίπρας.
9) Η υποψία βραχνιάσματος (ή και ανίας) στη φωνή του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος όμως έκλεισε τις σόλο περφόρμανς της βραδιάς με ένα στιβαρό, πειστικό και νηφάλιο διάγγελμα. Με την αυτοπεποίθηση -και σαφώς την ανακούφιση- ότι μία ακόμη προεκλογική δοκιμασία τελείωσε και κυρίως ότι κανείς από τους αντιπάλους του δεν αποδείχθηκε αρκετά ικανός ώστε να τον επισκιάσει, έστω και σε πρόσκαιρες εντυπώσεις.
10) Η απουσία ενός Νίκου Χατζηνικολάου ή, έστω, ενός Μάκη Γιομπαζολιά, μιας Ζωής Κωνσταντοπούλου ακόμ' ακόμα, αντί καρυκεύματος στην άγευστη διαδικασία του debate και, οπωσδήποτε, για την εκπροσώπηση των γυναικών στον ανδρώνα της πολιτικής όχθης.
