Για ένα τραγελαφικό περιστατικό που σημειώθηκε πριν από περίπου δύο
δεκαετίες στην Πελοπόννησο, πριν από τις εκλογές του 2004, μίλησε στον
ΣΚΑΪ συνταξιούχος εκπαιδευτής μηχανοδηγών, Νίκος Τσουρίδης.
Ο κ. Τσουρίδης αναφέρθηκε αρχικά στη διαδικασία εκπαίδευσης των μηχανοδηγών, λέγοντας πως «διαρκεί
16-20 μήνες, και χρειάζονται άλλα 2-3 χρόνια για να βγεις μηχανοδηγός.
Είσαι αρχικά βοηθός, πηγαίνεις δίπλα σε έναν παλιό για να αποκτήσεις
εμπειρία. Ο σταθμάρχης τελειώνει θεωρητική εκπαίδευση, νομίζω στους 6
μήνες και μετά τον βάζουν σε σταθμό. Ο συγκεκριμένος σταθμάρχης έπρεπε
να είναι σε έναν άλλο, μικρότερο σταθμό».
Στη συνέχεια, μίλησε για ένα ευτράπελο, όπως το χαρακτήρισε, που σημειώθηκε όταν ο ίδιος άνηκε στο ΠΑΣΟΚ και ήταν αποσπασμένος σε αρμόδια επιτροπή στη Βουλή των Ελλήνων, ώστε να καταδείξει τη νοοτροποία που επικρατούσε στον τομέα των μεταφορών.
Σύμφωνα με τον κ. Τσουρίδη «υπουργός (του ΠΑΣΟΚ) έβαλε και μετέφεραν καινούργιο βαγόνι με τις... ζελατίνες, στο χωριό του για να κάνει προεκλογικό αγώνα».
Και συνέχισε: «Το 2004 παραλαμβάναμε, η επιτροπή, τα καινούργια ελβετικά βαγόνια για την Πελοπόννησο. Μας φωνάζει ο γενικός διευθυντής και μας ενημερώνει πως υπουργός του ΠΑΣΟΚ είχε δώσει εντολή να πάει ένα βαγόνι στο χωριό του για να κάνει προεκλογικό αγώνα! Το πήγαν εκεί οι Ελβετοί από το εργοστάσιο πάνω σε ειδική πλατφόρμα. Στην περιοχή υπήρχε μια μικρή σιδηροδρομική γραμμή 5 χιλιομέτρων, από Αντίρριο ως Μεσολόγγι, στο Κρυονέρι που δεν λειτούργησε ποτέ. Είχαμε πάει το βαγόνι εκεί, στα χωράφια, με τις ζελατίνες, για να το βλέπει ο κόσμος! Και φωνάζανε οι Ελβετοί που είδαν το βαγόνι μέσα στα χωράφια».
Όμως ο κ. Τσουρίδης δεν σταμάτησε εκεί: «Αυτά τα τρένα είχαν μία ιδιομορφία. Για να τα βάλει μπροστά ο μηχανοδηγός έπρεπε να κάνει προθέρμανση. Είχαν ένα σύστημα σαν ηλεκτρικό θερμοσίφωνο. Επειδή οι θερμοκρασίες του νερού του κινητήρα ήταν χαμηλές έπρεπε να το βάλει να δουλέψει, να πάει στους 60 βαθμούς και μετά να πάρει μπροστά. Χρειαζόταν ρεύμα 380 βόλτ. Έτσι, στείλαμε παιδιά από την Πάτρα, συναδέλφους, να δουν τι θα κάνουν. Με παίρνουν τηλέφωνο και μου λένε ότι για να πάρουμε ρεύμα πρέπει να ρίξουμε καλώδιο σε απόσταση ένα χιλιόμετρο, σε ένα βενζινάδικό. Πήγαμε στον άνθρωπο που είχε το βενζινάδικο και μας έδωσε ρεύμα. Κάθε μέρα αυτό γινόταν. Έκαναν 50 μέτρα μπροστά, 10 μέτρα πίσω και έφευγαν. Είχαμε και φύλακα 24 ώρες για να μη το σπάσουν. Μία μέρα με παίρνουν τηλέφωνο και μου λένε πως δεν έχουμε ρεύμα. Ο βενζινάς είχε βγάλει την πρίζα γιατί δεν τον είχαν πληρώσει. Αυτή η διαδικασία γινόταν. Με τα χίλια βάσανα, τελικά του το πληρώσαμε».
«Έγιναν οι εκλογές, έχασε το ΠΑΣΟΚ, το βαγόνι έμεινε εκεί για έξι μήνες, το έτρωγαν τα χορτάρια. Θέλαμε να το πάμε στην Καλαμάτα το τρένο, πλατφόρμα δεν είχαμε. Ξέρετε πόσο στοίχισε η διαδικασία για τη μεταφορά; Έξι εκατομμύρια δραχμές. Θα μπορούσαν να δώσουν αυτά τα λεφτά για να φτιάξουν την τηλεδιοίκηση» είπε ο συνταξιούχος εκπαιδευτής μηχανοδηγών.
