Ο Ολυμπιακός δεν είναι κανονική ομάδα κι αυτό φαίνεται
στην Ευρώπη. Στην Ελλάδα απλά κάνει δώρα σε κατώτερους κι ας μην είναι ο
ίδιος κανονική ομάδα.
Η ΦΩΤΟ είναι ενδεικτική. Αφήστε τα πρόσωπα. Μπορούσαν να είναι διαφορετικά. Από πρόσωπα έχει ο Θεός στον Ολυμπιακό. Τρεις προπονητές και σαράντα παίκτες σε μερικούς μήνες. Δεν έχουν σημασία τα πρόσωπα. Ή ποιοι παίζουν και ποιοι μένουν έξω. Κάθε φορά άλλοι παίζουν και άλλοι μένουν έξω άλλωστε. Δεν είναι εκεί το πρόβλημα.
«Ο Ολυμπιακός δεν είναι φέτος κανονική ομάδα», αποφαίνονται όλοι. Στην Ευρώπη ισχύει. Οι αδυναμίες και η κακοτεχνία εκεί αποκαλύπτονται καθώς είναι και διαφορετικές οι ταχύτητες. Μαζί με τον τρόπο παιχνιδιού που έχουν χτίσει προπονητές και τεχνικοί διευθυντές των άλλων ομάδων που είναι όντως κανονικές ομάδες.
Στην Ελλάδα, ο Ολυμπιακός που «δεν είναι ομάδα» συνεχίζει να κάνει δώρα. Να δείχνει σε κάθε ματς ότι είναι σαφώς καλύτερος από τους αντιπάλους του, αλλά να έχει χάσει δέκα βαθμούς, με δύο ισοπαλίες και δύο ήττες, στα οκτώ ματς έως τώρα.
Αυτή η φάση με τον Σάστρε (ΦΩΤΟ) να περιμένει το μοιραίο ανάμεσα σε τέσσερις παίκτες του Ολυμπιακού, στο τέλος του ντέρμπι, μέσα στη μικρή περιοχή, με την ομάδα του να προηγείται, με τους Πειραιώτες πιεσμένους από το άγχος ακόμη μιας επερχόμενης αποτυχίας, τα λέει όλα. Ο παίκτης του ΠΑΟΚ έδιωξε και έγινε ήρωας, όπως έχουν γίνει πολλοί. Ναι, ο Ολυμπιακός δεν είναι κανονική ομάδα και θα έπρεπε από τις αρχές του καλοκαιριού να είναι πια κανονική ομάδα γιατί ο καιρός που έχει περάσει δεν είναι λίγος. Όμως στο ελληνικό πρωτάθλημα, σε κάθε αγώνα του μέχρι τώρα, έχει κάνει το παν για να δικαιώσει όλους όσοι πιστεύουν ότι δεν θα το κατακτήσει επειδή δεν είναι κανονική ομάδα. Κάνει κάθε λογής δώρα και αφήνει κάθε λογής σημάδι. Με χαμένα γκολ στο άδειο τέρμα όπως στην Τρίπολη, με δοκάρια στο άδειο τέρμα όπως με τον Βόλο, με φάσεις που τις φτιάχνει εύκολα (κι ας μην είναι κανονική ομάδα) και τις χάνει για πλάκα. Με αυτογκόλ (όπως με τον ΠΑΟΚ), με αστεία γκολ (όπως με τον Άρη), με το εντυπωσιακό να χάνει τώρα το ντέρμπι έχοντας ο αντίπαλος μία τελική προσπάθεια καταγεγραμμένη από τη στατιστική στην εστία του Τζολάκη και... δύο γκολ.
Χαίρω πολύ, έχουν γίνει μια σειρά από αστοχίες και χοντράδες σε διαχείριση και αποφάσεις. Στην Ευρώπη, επαναλαμβάνω, αυτό είναι ευδιάκριτο στα περισσότερα ματς. Στην Ελλάδα δεν είναι ότι ο Ολυμπιακός δεν έχει ακόμη καταφέρει να φτιάξει ομάδα με ποδοσφαιρική λογική και γι΄αυτό έχει μείνει πίσω, με πολλούς μάλιστα να εκτιμούν ότι πρέπει να κοιτάξει από τώρα την επόμενη χρονιά. Στην Ελλάδα ο Ολυμπιακός καταργεί την ποδοσφαιρική λογική με όσα ο ίδιος δημιουργεί κάθε φορά στον εαυτό του. Ακόμη και στα ματς που νίκησε, το ίδιο έχει κάνει. Απλά επειδή νίκησε, εκεί δεν θυμήθηκε κανείς να σχολιάσει ότι... δεν έχει ομάδα.
Στην Ευρώπη ο Ολυμπιακός πρέπει να κοιτάξει να ξαναγίνει κανονική ομάδα. Έπρεπε ήδη να το είχε κάνει. Στην Ελλάδα πρέπει να πάψει να είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα και να βάζει δικά του δάχτυλα σε δικά του μάτια. Αν θεωρεί και ο ίδιος ότι είναι ήδη χαμένος, τότε ας μην έχει καμία πίεση για νίκες κι ας δει τα επόμενα ματς ως προετοιμασία για την επόμενη χρονιά. Κι ας κάνει και όσα δώρα θέλει. Αλλιώς, ας κοιτάξει από εδώ και πέρα να αξιοποιεί την ανωτερότητα που έχει (κι ας μην είναι κανονική ομάδα) έναντι όλων των εγχώριων αντίπαλων και να κερδίζει τα παιχνίδια που δωρίζει, με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο.
Χρήστος Μεγγλίδης / fosonline.gr
