Του Νίκου Ζάβαλη
( Μαύρα Λιθάρια)
Κυριακή του Ασώτου…
Η παραβολή του Ασώτου και του Τελώνου … είναι ολόκληρο το Ευαγγέλιο..
Ο Γέροντας Μωυσής ο Αγιορείτης , πρότεινε ο Τελώνης και ο Άσωτος να τους χαρακτηρίσει η ορθοδοξία ως Αγίους…
Στη θέση του Ασώτου , ο καθένας μας μπορεί να ευρεθεί.
Εγκαταλείπουμε κατά την διάρκεια της ζωής μας, τον Οίκο του θεού , παραδιδόμαστε στα λάθη μας, στη φιλαυτία μας , και στο ίδιο θέλημά μας. Γινόμαστε αποστάτες ,ενώ ξέρουμε πολύ καλά , ότι κάποτε αυτή η αποστασία μας , θα μας τιμωρήσει.. ..όταν «μαδήσουμε σαν τον κόκορα» , που έλεγε ειρωνικά ένας ποιητής. Η συνέπεια της απομάκρυνσής μας από τον Οίκο του θεού , είναι εσωτερική φτώχια , γιατί φουντώνουν τα πάθη .
Τότε , είναι η κατάλληλη να πράξουμε το «ελθών εις εαυτόν» και να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής.
Ο νεώτερος γιός ζητάει από τον Πατέρα του, με έντονο και επίμονο ύφος «το μερίδιό του», και ενώ περίμενε ο Πατέρας του να αρνηθεί δυναμικά, βλέπει έναν ήρεμο Πατέρα να του λέει «ότι θέλεις παιδί μου και με την ευχή μου»…. Φυσικά εξεπλάγη . Όμως παίρνει το μερίδιό του και χωρίς σκέψη φεύγει «εις χώραν μακράν».
Εκεί στο ξένο τόπο πιστεύοντας ότι είναι ελεύθερος , διασκορπίζει τα πάντα σε διασκεδάσεις, ξεχνώντας και διαγράφοντας τα χαρίσματα που είχε πάρει από τον Πατέρα του.
Νεκρός λοιπόν από Πατρικά χαρίσματα , χάνει τα πάντα και για να ικανοποιήσει την διατροφή του καταντάει να τρέφεται από την τροφή των χοίρων.
Εκεί , στην απόλυτη πτώση και φθορά , «ήλθε εις εαυτόν» και παίρνει τον δρόμο του γυρισμού , λέγοντας και πείθοντας τον εαυτό του ,να ζητήσει να τον κάνει ο Πατέρας του σαν έναν από τους δούλους του…. και έτσι θα έχει καλή τροφή.
Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει , ότι όλα στη ζωή έχουν όρια , μόνο η ευσπλαχνία του θεού δεν έχει όρια!!!
Ο Φιλάνθρωπος και εύσπλαχνος Πατέρας με ανοιχτές αγκάλες περίμενε τον γιό του, του δίνει και το δακτυλίδι , δηλαδή τον αποδέχεται σαν παιδί του , ξεχνώντας την ασωτία του… γιατί «απολωλός ήν και ευρέθη »,και σώθηκε…
Η τραγικότερη φιγούρα της παραβολής είναι ο μεγάλος αδερφός ο οποίος «τηρούσε κατά γράμμα τους πατρικούς νόμους.» Ξαφνικά αρχίζει να νιώθει τον εαυτό του σαν ξένο και τον Πατέρα του σαν εργοδότη , και να βλέπει τον Πατέρα του , σαν αυτόν που του παρέχει ασφάλεια και μισθό.
Με απλά λόγια άρχισε «να βλέπει τον εαυτό του πιο εξόριστο από τον αυτοεξόριστο αδερφό του».
Ο Άγιος Μελέτιος Πηγάς Πατριάρχης Αλεξανδρείας έγραφε: «ότι χαλάει η αμαρτία , κτίζει η μετάνοια, η αμαρτία εξορίζει , η μετάνοια δημιουργεί προϋποθέσεις επιστροφής , η αμαρτία πτωχαίνει και σκορπίζει , η μετάνοια πλουτίζει και περιμαζώνει»….
Η αμαρτία…. μας κάνει χοιροβοσκούς , η μετάνοια , μας κάνει Γιούς του θεού»…!!!
Ο μεγαλύτερος αδερφός δεν έχει ανοιχτή καρδιά , δεν έχει μεγαλοψυχία , ούτε φιλευσπλαχνία .
Τον στεναχωρεί η επιστροφή του αδερφού . Μας τίθεται το ερώτημα: μήπως ευχαριστήθηκε όταν έφυγε;;; Δεν ξέρουμε αλλά τα γεγονότα μαρτυρούν … ότι μάλλον θα ευχαριστήθηκε που έφυγε!
Ο θεός χορηγεί τον παράδεισο , στον οποίο εισέρχονται , όχι μόνον οι δίκαιοι , αλλά και μετανοούντες άδικοι , σαν τον Τελώνη και τον Άσωτο και τον ληστή κλπ…
Ο μεγάλος ήθελε το δικό του θέλημα να γίνει , και όχι του Πατέρα..
Κάπως έτσι αρχίζουν και τα πάθη.
………………………
