Ομιλία του Προέδρου της Βουλής των Ελλήνων
κ. Κωνσταντίνου Αν. Τασούλα
στο Διεθνές Συνέδριο Χειρισμού Κρίσεων ATHENA ’21 με θέμα
«Απειλές και Προκλήσεις στο ασταθές Γεωπολιτικό Περιβάλλον της Ανατολικής Μεσογείου – Στρατηγικές Ολιστικής Προσέγγισης για την αντιμετώπισή τους»
Αμφιθέατρο Σχολής Ικάρων, Αεροπορική Βάση Δεκελείας
Τρίτη, 7 Δεκεμβρίου 2021
Σεβασμιότατε,
Υπουργέ Εθνικής Άμυνας
Αξιότιμε Στρατηγέ κ. Φλώρο
Αξιότιμοι επικεφαλής του Ελληνικού Στρατού
Αξιότιμε Αντιπρόεδρε της Ευρωπαϊκής Κοινότητας
Κύριε Πρέσβη
Αξιότιμοι συμμετέχοντες
Καθώς ερχόμουν στη Σχολή Ικάρων για το συνέδριο, διάβασα κάτι σε μια ελληνική εφημερίδα, «ΤΑ ΝΕΑ», σε μια στήλη που μιλά για το παρελθόν. Ας ταξιδέψουμε λοιπόν 71 χρόνια πίσω στο παρελθόν στην 7η Δεκεμβρίου 1950 συγκεκριμένα: «Με συγκίνησιν ο Ελληνικός Λαός επληροφορήθη, από σχετική ανακοίνωσιν του Στρατηγείου του Μακ Αρθουρ. ότι τα Ελληνικά «Ντακότα» εισήλθον ήδη εις την μάχην της Κορέας. Μολονότι τα αεροπλάνα αυτά δεν είναι μαχητικά, δεν μετέχουν δηλαδή, ούτε εις την δίωξιν ούτε εις βομβαρδισμόν, ο ρόλος τους εν τούτοις δεν είναι ολιγότερον σημαντικός. Πράγματι, τα ελληνικά αεροπλάνα μετέσχον ήδη εις επικινδύνους μεταφοράς ανδρών και υλικού επί του πεδίου της μάχης. Οι Ελληνες Ικαροι είμεθα βέβαιοι ότι και εις την παρίστασιν αυτήν θα δειχθούν αντάξιοι των ηρωϊκών παραδόσεων της Ελληνικής Αεροπορίας». Πριν από 71 χρόνια η Ελλάδα αντιμετώπιζε μια κρίση. Η κρίση αφορούσε το κατά πόσον η χώρα μας θα έπρεπε να γίνει μέλος του νεοσυσταθέντος ΝΑΤΟ και αυτό δεν ήταν εύκολη υπόθεση στις αρχές της δεκαετίας του ’50. Η Ελλάδα έπρεπε να πείσει τις ΗΠΑ πως είναι ικανή να αποτελέσει μέλος της Συμμαχίας αυτής. Η πειθώ όμως στην πολιτική πριν από 71 χρόνια δεν είχε να κάνει με τη γλώσσα που θα χρησιμοποιούσες. Ήταν θέμα πράξεων. Και η κυβέρνηση της Ελλάδος την εποχή εκείνη, προκειμένου να είναι πειστική για τη συμμετοχή αυτή, για τη φιλοδοξία αυτή να προστατευτεί η Ελλάδα, κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου που είχε ξεκινήσει, συμμετείχε στην Κορέα. Δύο χρόνια μετά από αυτήν την απόφαση η Ελλάδα και η Τουρκία έγιναν μέλη του ΝΑΤΟ και είμαστε περήφανοι που συνεχίζουμε να είμαστε ένα από τα πιο σημαντικά μέλη του ΝΑΤΟ σε αυτήν την περιοχή της Μεσογείου.
Οι κρίσεις έτειναν να είναι αιφνίδια γεγονότα, σήμερα όμως μια κρίση είναι κάτι που συμβαίνει κατ’ εξακολούθηση. Οι κρίσεις είναι κάτι που, πολύ φοβούμαι, θα αποτελέσουν τη νέα μας κανονικότητα και θα πρέπει να το συνηθίσουμε αυτό. Οι κίνδυνοι και οι προκλήσεις είναι πλέον διαφορετικής φύσεως. Η Γη διαμαρτύρεται, η Γη δεν αντέχει την απληστία μας. Τη δίψα μας. Την προσπάθειά μας να την κατακτήσουμε. Η Γη χρειάζεται προστασία. Και δεν είναι μόνο αυτό. Αντιμετωπίζουμε και άλλες προκλήσεις όπως η πανδημία. Η ειρήνη δεν είναι απλώς ένα συμβολικό πολιτικό μήνυμα. Η ειρήνη απαιτεί μεγάλες προσπάθειες μεταξύ των κρατών και θα πρέπει να αγαπήσουμε την ειρήνη, όχι επειδή κάποιος μας συμβούλεψε πως αυτό θα ήταν ευχάριστο, αλλά επειδή έχει να κάνει με τη ζωή μας. Όλα αυτά μαζί, οι κίνδυνοι και οι προκλήσεις, απαιτούν μια νέα στάση. Ως έμβλημα του Συνεδρίου βλέπετε τη θεά Αθηνά, τη θεά της Σοφίας, να κοιτάζει μία μαρμάρινη στήλη. Στο μάρμαρο αυτό ήταν σκαλισμένα τα ονόματα στρατιωτών που είχαν πέσει στη μάχη. Κοιτάξτε το πρόσωπό της, τη στάση της. Το έργο τέχνης αυτό ονομάζεται «Σκεπτομένη Αθηνά». Η θεά Αθηνά κοιτάζει τους πεσόντες στρατιώτες , τα ονόματά τους, και αναλογίζεται τον πόνο του πολέμου, την προβληματική κατάσταση που ο πόλεμος δημιουργεί για την ειρήνη, την ευημερία, για τις οικογένειες. Θα πρέπει να επαναλάβουμε την προσέγγιση αυτή της σκεπτομένης Αθηνάς. Η «Σκεπτομένη Αθηνά» θα πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα για τον σύγχρονο κόσμο. Θα πρέπει να σκεφτούμε τι είδους διαχείριση κρίσεων καλούμαστε να έχουμε. Τα σύνορά μας είναι πλέον ευρύτερα. Βεβαίως εξακολουθούν να υφίστανται οι χώρες και οι εθνικές φιλοδοξίες. Ωστόσο, κανείς, ακόμα και οι μεγάλες χώρες, ακόμα και οι μεγάλες δυνάμεις, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα σύγχρονα προβλήματα. Δέκα, δεκαπέντε ή είκοσι χρόνια πριν, τον να μιλάς για συνεργασία και για κοινή δράση ήταν απλώς μια μέθοδος για να γίνεις αρεστός. Πλέον δεν είναι μέθοδος για να γίνεις αρεστός. Είναι κάτι καίριας και ζωτικής σημασίας που πρέπει να εφαρμόζεται και θα πρέπει να τηρούμε το παράδειγμα αυτό.
Η διαχείριση κρίσεων είναι η διαχείριση του πώς να αποφύγουμε την καταστροφή. Τη γενική καταστροφή. Η Γη πνίγεται. Η ειρήνη θα πρέπει να υπάρχει παντού. Η φτώχεια, η τρομοκρατία, όλα αυτά δεν αποτελούν πρόβλημα μεμονωμένων χωρών. Αποτελούν παγκόσμια προβλήματα και τα έθνη από κοινού θα έπρεπε να τα αντιμετωπίσουν. Ο Ιησούς Χριστός, Σεβασμιότατε, κατηγόρησε Γραμματείς και Φαρισαίους πως κυρίως μιλάνε και δεν πράττουν. Οι πολιτικοί παντού προτιμούν να μιλούν. Η ενέργεια είναι μια δύσκολη δραστηριότητα. Οι ενέργειες οδηγούν σε κριτική. Οι ενέργειες σε οδηγούν στο να γίνεσαι μη αρεστός. Βρισκόμαστε όμως μπροστά σε προβλήματα που κινδυνεύουν να μείνουν ανεπίλυτα, εκτός και αν προβούμε σε ενέργειες. Εκτός και αν δράσουμε από κοινού, εκτός και αν δράσουμε με σοφία, εκτός κι αν δράσουμε με γνώμονα πως η Γη, ο πλανήτης, η Ευρώπη, η περιοχή αυτή της Μεσογείου, χρειάζονται τη συνεργασία μας. Και πιστέψτε με, δεν πρόκειται για πολιτικό έμβλημα. Δεν πρόκειται για πολιτικό μήνυμα. Πρόκειται για αδήριτη ανάγκη. Αυτός είναι και ο λόγος, κ. Μπαλωμένε, που πρέπει να χαιρετήσουμε τη διεθνή σας διάσκεψη για τη διαχείριση κρίσεων. Συγχαίρω το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, συγχαίρω εσάς, συγχαίρω τον Στρατηγό κ. Φλώρο, που αρχίσατε να προειδοποιείτε τους πάντες, ειδικά το κοινό μας, το πολύ σημαντικό μας κοινό. Η ομοψυχία και η συνεργασία, όχι ως σύμβολο, αλλά ως αναγκαία δράση, είναι ένα μεγάλο μυστικό που θα σώσει τον κόσμο μας, τις ζωές μας και την ανθρωπότητα.
Συγχαρητήρια και πάλι.