Τα πρώτα χρόνια επανασύστασης του ερειπωμένου νεοελληνικού κράτους υπάρχει πληθώρα ορφανών, νόθων ή εγκαταλελειμμένων μωρών που δεν μπορούν να επιζήσουν χωρίς το μητρικό γάλα.
Έτσι, αρχικά με ιδιωτική πρωτοβουλία και στη συνέχεια με τη δημιουργία του δημοτικού βρεφοκομείου στην πρωτεύουσα, αναζητούνται τροφοί για το θηλασμό των βρεφών, και επειδή μάλιστα οι γυναίκες της Αθήνας θεωρούνται ανεπαρκείς γι αυτό το ρόλο, προτιμούνται αυτές από «…τα πέριξ των Αθηνών χωρία διότι αι χωρικαί γυναίκες ούσαι φιλανθρωπότεραι και θέλουσι περιποιείσθαι επιμελέστερον τα ανατεθειμένα εις αυτάς βρέφη».
Στο …σαφάρι γυναικών που μπορούν να θηλάζουν σε επαγγελματική βάση που ξεκινά στη χώρα, συμμετέχουν δημόσιοι υπάλληλοι και αστυνομικοί, ενώ η εκκλησία παρέχει διαβεβαιώσεις για το θεάρεστο της πράξης, με αποτέλεσμα την ανάδειξη ενός νέου επαγγέλματος, αυτό της θηλάστριας, τροφού, παραμάνας ή βυζάχτρας… Πολλές αστές της εποχής, άλλοτε για λόγους υγείας, άλλοτε μη θέλοντας να χαλάσει το σώμα τους, άλλοτε υπακούοντας στη νέα μόδα, σπεύδουν να δώσουν προς θηλασμό το μωρό τους σε κάποια, που κατά «πληροφορίες», έχει πολύ καλό γάλα, με την καλύτερη φήμη να έχουν οι κοπέλες από τα νησιά και την Αράχοβα.
Αποτέλεσμα των παραπάνω, είναι στα τέλη του 19ου αιώνα να υπάρχει υπέρ-πληθώρα νεαρών γυναικών της επαρχίας που αναζητούν την τύχη τους σε Αθήνα και άλλα μεγάλα αστικά κέντρα
Τα πρώτα χρόνια επανασύστασης του ερειπωμένου νεοελληνικού κράτους υπάρχει πληθώρα ορφανών, νόθων ή εγκαταλελειμμένων μωρών που δεν μπορούν να επιζήσουν χωρίς το μητρικό γάλα.
Έτσι, αρχικά με ιδιωτική πρωτοβουλία και στη συνέχεια με τη δημιουργία του δημοτικού βρεφοκομείου στην πρωτεύουσα, αναζητούνται τροφοί για το θηλασμό των βρεφών, και επειδή μάλιστα οι γυναίκες της Αθήνας θεωρούνται ανεπαρκείς γι αυτό το ρόλο, προτιμούνται αυτές από «…τα πέριξ των Αθηνών χωρία διότι αι χωρικαί
Αποτέλεσμα των παραπάνω, είναι στα τέλη του 19ου αιώνα να υπάρχει υπέρ-πληθώρα νεαρών γυναικών της επαρχίας που αναζητούν την τύχη τους σε Αθήνα και άλλα μεγάλα αστικά κέντρα
γυναίκες ούσαι φιλανθρωπότεραι και θέλουσι περιποιείσθαι επιμελέστερον τα ανατεθειμένα εις αυτάς βρέφη».
, διαφημίζοντας την ικανότητά τους στον θηλασμό όπως στην παρακάτω αγγελία των αρχών του 20ου αιώνα :«Παραμάνα έχουσα υγιές και άφθονον γάλα, ζητεί οικίαν ως θηλάστρα». Η μόδα αυτή ξεπερνιέται με τα χρόνια με αποτέλεσμα, μόλις το 1919, εφημερίδα σε πρωτοσέλιδο χρονογράφημά με τίτλο: «Η παρακμή της τροφού» να την αποζητά κατηγορώντας παράλληλα τους νέους «αμερικάνικους» τρόπους θηλασμού :«Είναι το ωμέγα του νεωτερισμού. Τας είπε γαλακτοδοχεία. Και είναι πράγματι. Ομοιάζουν με τα αμαξάκια διανομής του γάλακτος, τα οποία διαθέτουν τα διάφορα βουστάσια δια τους πελάτας. Μοιράζουν το προϊόν των εδώ και τώρα εκεί, με ένα κέρδος τόσο ή τόσο. Είναι έμποροι. Και το εμπόριον δεν έχει αισθήματα. Ουδεμία και ουδείς ενθυμείτε την τροφόν του».
eleftherostypos.gr
