Από τους πρώτους εορτασμούς του Πάσχα -ή Λαμπρή κατά το ελληνικότερο- τα πρωτοχριστιανικά χρόνια, «βασιλιάς» του πλούσιου τραπεζιού είναι το αρνί και μέρος της παράδοσης η ωμοπλατοσκοπία, δηλαδή η πρόγνωση των μελλούμενων «διαβάζοντας» την σπάλα του οβελία.
Η ρίζα της ωμοπλατοσκοπίας φτάνει στην αρχαιότητα και η απρόσκοπτη συνέχισή της στο Βυζάντιο περιγράφεται σε σύγγραμμα του 11ου μ.Χ από τον Μιχαήλ Ψελλό :«Ζωήν μεν και θανάτου, κρίσιν εν τη εξοχή της ράχεως έχουσιν. Και εάν μεν αύτη εκατέρωθεν εστί λευκή και καθαρά, ζωής εντεύθεν λαμβάνουσιν σύμβολα εάν κεχρισμένη θανάτου τεκμήρια».
Πρακτικά, οι «ειδικοί» ελέγχουν αν υπάρχουν στην ωμοπλάτη σκιές, γραμμές, τρύπες ή στίγματα ώστε να προβλέψουν θάνατο, ασθένεια του ιδιοκτήτη του αρνιού, ή αντίθετα γέννηση νέου μέλους στην οικογένεια, καλή σοδειά, επαγγελματική επιτυχία ή αποτυχία, γάμο κλπ. Η σωστή «πρόβλεψη» απαιτεί το αρνί να είναι ψητό και όχι βραστό, ενώ εξετάζεται μόνο η δεξιά πλάτη. Κατάλληλη περίοδος πρόβλεψης θεωρείται από την Ανάσταση ως την ημέρα της Αναλήψεως του Κυρίου, ενώ σημαντικότερος οβελίας θεωρείται αυτός που έχει ψηθεί ανήμερα του Αγίου Γεωργίου.
Άλλοι «διαβάζουν» τις γραμμές που υπάρχουν κατά μήκος της πλάτης του ζώου. Η βαθουλωτή γραμμή επάνω στην πλάτη, προς το χοντρό μέρος είναι κακό σημάδι, η σκιά είναι αρρώστια, ενώ το δυναμωμένο νεύρο της «δείχνει» οικονομική ευμάρεια του σπιτιού. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι για να «δείξει» η πλάτη του αρνιού καθαρά τα σημάδια ώστε να μπορούν να τα ερμηνεύσουν στη συνέχεια, πρέπει το αρνί να έχει κοιμηθεί τουλάχιστον δύο νύχτες στην αυλή του σπιτιού. Την ωμοπλατοσκοπία ως μέσο πρόβλεψης της έκβασης των μαχών χρησιμοποιούν και αρκετοί αγωνιστές του 1821, όπως ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης που αναφέρει στα απομνημονεύματά του για προσωπικές και εθνικές προβλέψεις.
