Γράφει ο
Γρηγόρης Κλαδούχος
Η τοπική κοινωνία είναι δυνατόν να ανταπεξέλθει στις ανάγκες της; Πώς μπορεί, όταν αυτοί που διευθύνουν τα δημοτικά πράγματα υστερούν σε γνώση και θέληση; Πρώτος πόρος για μια κοινωνία είναι η ικανότητά της να ερμηνεύει, να αξιολογεί, να αποφασίζει μέσα από τους θεσμούς που έχει συγκροτήσει.
Αφορμή για τα παρακάτω μου έδωσε μια ανακοίνωση του εκπροσώπου στο Δημοτικό Συμβούλιο και γιατρού Νώντα Κατσούλα. Ασχολήθηκε με το θέμα της ασφάλειας υγείας. Βέβαια οι άλλοι εκπρόσωποί μας ασχολήθηκαν λιγότερο… Για τα θέματα υγείας έχουν αναφυλαξία. Το θέμα επικινδυνότητα από τον λεγόμενο ΧΥΤΑ, στην πραγματικότητα έναν μολυσματικό για τον άνθρωπο και το περιβάλλον
σκουπιδότοπο, είναι δευτερεύον για έξι χρόνια τώρα. Η πανδημία τους είναι τόσο σημαντική, που ακούστηκε η λέξη της στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο. Είπαν να διαθέσουν 11000 ευρώ. Δευτερεύον κι αυτό που άξιζε της μικροκουβέντας τους ένα χρόνο μετά.Δεν είναι μόνο το δικό μας Δημοτικό Συμβούλιο που έχει χαθεί. Όταν κεντρικά εφαρμόζουν το τριώνυμο απομόνωση-νοσοκομείο-εμβόλιο οι «αυτοδιοικητικοί» εγχώριας κοπής δεν σκέπτονται και κάτι άλλο. Δεν είναι φιλοσοφική ανακάλυψη να σκεφτούν ότι στα μοντέλα πίεσης-εκτόνωσης αποφασιστικό ρόλο αναλαμβάνουν τοπικοί θεσμοί, η εκπαίδευση, οι κατώτερες υγειονομικές υπηρεσίες, οι αξίες συλλογικότητας, η προετοιμασία διαχείρισης κινδύνων, αλλά και μια ευδιάκριτη και συνεκτική παραγωγή έργου όλων των επιπέδων από τα άτομα, την κοινότητα, την περιοχή, την περιφέρεια και την κεντρική κυβέρνηση. Με μια εσωτερική διανομή υπευθυνοτήτων στο σύστημα αποφάσεων με πρωτοβουλίες για τον συντονισμό ενεργειών μιας περιοχής, για το αποτελεσματικότερο έργο των κέντρων υγείας και τις ανάγκες τους, την συμμετοχή των ιδιωτών γιατρών, όπως και την συμπληρωματικότητα προς το πιο κοντινό νοσοκομείο. Απαιτούνται προτάσεις για την ασφάλεια των πολιτών, ουσιαστικά για την επάρκεια της πρώτης βαθμίδας, του τοπικού επιπέδου δημόσιας υγείας. Ο καθένας στο επίπεδο των καθηκόντων εκπροσώπησης πρέπει να αναπτύξει ένα σχέδιο - πρόταση άμυνας και βελτίωσης των δεδομένων. Αυτά είναι καθήκοντα συλλογικών φορέων. ΑΥΤΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΧΑΝ ΓΙΝΕΙ ΚΑΤΕΥΘΥΝΤΗΡΙΕΣ ΜΙΑΣ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ.
Υπάρχει η δυνατότητα διαχείρισης σύμφωνα με τα παραπάνω; Μπορούν να απαντήσουν με την αξιοποίηση όλου του επιστημονικού και κοινωνικού δυναμικού, με σύγκλιση δημόσιων και ιδιωτικών οργανισμών ή αλληλεγγύης με συντονιστικό κέντρο τον Δήμο; Όταν κάνεις καμηλιέρικα ταξίδια μοναχά για πάρτη σου, μπορείς να καλέσεις τους γιατρούς της περιοχής σε σύσκεψη και δράση; Δεν θα έπρεπε σε αυτές τις συνθήκες οι επιστημονικοί φορείς, το ιατρικό δημόσιο και ιδιωτικό προσωπικό να συσκεφτούν και σκεφτούν, όπως ο Σύλλογος Προστασίας του Δάσους και με Ομάδα Πυρόσβεσης - εξουδετέρωσης κινδύνου, έκτακτης ανάγκης; Αυτοί απέδειξαν ότι δεν χρειάζονται πανεπιστημιακές περγαμηνές για να διαμορφώσεις και αποδείξεις πρακτικά αίσθηση κοινότητας, δημόσιων αγαθών και κοινής ζωής. Αυτοί είναι θεράποντες του περιβάλλοντος με συναίσθηση άμυνας της ζωής και των κοινών αγαθών. Αντίστοιχη θα μπορούσε να είναι η ενεργοποίηση πρωτοβουλιών υγειονομικής άμυνας.
Ποια είναι η καρδιά που θα έπρεπε να αιματοδοτεί τον συλλογικό εαυτό; Ο Δήμος. Έχει μια θέση για το Κέντρο Υγείας, τις απαιτήσεις και τις δυνατότητές του; Ας πάρουμε την ανακοίνωση του Ν. Κ. που ανέφερα στην αρχή. Την επομένη αυτής της ανάρτησης τηλεφώνησα στο Κ.Υ. ώστε να κλείσω ραντεβού για συνταγογράφηση φαρμάκων. Μου απάντησαν ότι το πλησιέστερο ραντεβού ήταν για μετά 15 ημέρες. Ρωτήσαμε γιατί και η απάντηση ήταν το έλλειμμα προσωπικού. Ενδιαφέρθηκε κάποιος να ενημερώσει για τις δυνατότητες παροχών από αυτόν τον οργανισμό; Μπορεί να αντιληφθεί κάποιος τι σημαίνει η λέξη «εξυπηρετεί» από τα αναφερόμενα «Το Κ.Υ. Ξυλοκάστρου λειτουργεί επί 24ώρου βάσεως και μαζί με τα 10 Περιφερειακά Ιατρεία, εξυπηρετεί περίπου 21.155 πληθυσμό ευθύνης του, στην ευρύτερη περιοχή των Δήμων Ξυλοκάστρου και Ευρωστίνης», στην επίσημη σελίδα του ΚΥ; Να δούμε πότε θα ενδιαφερθούν για την υγεία και τους θεσμικούς οργανισμούς της για την υλοποίηση του «εξυπηρετώ» σύμφωνα με ανάγκες της κοινωνίας.
Μία χώρα σε καταστολή, με πολλούς επιστήμονες υπηρετικούς κομματοκρατικών μηχανισμών, τροφοδοτείται με την ατομική ευθύνη των πολιτών της, για να καλυφθούν οι υποχρεώσεις της διεύθυνσης των πραγμάτων τόσο κεντρικά όσο και τοπικά. Βομβαρδίζεται με την υποκρισία και το ψέμα. Είναι υπονόμευση του κοινωνικού και δημιουργικού κεφαλαίου και της κριτικής πνευματικής αυτονομίας.
Στους μικρούς εαυτούληδες, άτομα, ενδιάμεσους μικροπαράγοντες στηρίζεται η κυριαρχία ενός καταστροφικού συστήματος παραγωγής αγελαίας ζωοποίησης. Ωστόσο, κάθε κριτική στο κράτος και τους ανθρώπινους ή θεσμικούς φορείς του πρέπει να συνοδεύεται από το θεμελιώδες χαρακτηριστικό: η ατομική δημιουργικότητα μπορεί να ανθήσει σε μια συνεργατική βάση ζωής και με την αλληλοβοήθεια.
Προσθέτω μία λέξη στο κείμενο του Σάββα Μιχαήλ από παλιό τεύχος του πολιτιστικού περιοδικού ΟΜΠΡΕΛΑ: «Κι ο γιατρός που αξίζει το όνομα του γιατρού δεν μπορεί παρά να είναι θεράπων της ζωής». Μαζί με το «γιατρός» συμπληρώστε «πολιτικός εκπρόσωπος».
Γρηγόρης Κλαδούχος
Ξυλόκαστρο (10 - 5 – 2021)
