Σε δύο ημέρες ανοίγουν τα σχολεία αλλά, όπως όλα δείχνουν, θα ανοιγοκλείνουν κατά περίπτωση, οπότε ας οπλιστούμε με υπομονή και ψυχραιμία.
Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη
Ηδη τα πρώτα κρούσματα κορονοϊού έχουν κάνει την εμφάνισή τους είτε σε εκπαιδευτικούς, είτε σε γονείς παιδιών. Και αν για την ώρα η κατάσταση είναι ελεγχόμενη, καθώς οι μαθητές δεν βρίσκονται ακόμα στις τάξεις και οι επαφές είναι
λιγοστές και ευκολότερα ανιχνεύσιμες, σε μερικά 24ωρα και δεδομένου ότι σίγουρα θα εμφανιστούν κρούσματα στα σχολεία, αυτό θα απαιτεί ολόκληρη επιχείρηση. Μια δύσκολη και εξαιρετικά ευαίσθητη επιχείρηση, που θα πρέπει να φέρουν εις πέρας οι άντρες και οι γυναίκες της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας. Ομως αλίμονο αν δεν υπάρξουν σωστά αντανακλαστικά από αυτούς που απαρτίζουν τη λεγόμενη σχολική κοινότητα: Εκπαιδευτικούς, γονείς και τα ίδια τα παιδιά στον βαθμό που η ηλικία τους το επιτρέπει.Παράδειγμα 1: Δεν χρειάζεται κάποιος διευθυντής σχολείου να περιμένει εντολή από το κεντρικό κράτος για να μετατρέψει μια ανενεργή αίθουσα σε έξτρα τμήμα, μειώνοντας έτσι τον αριθμό των μαθητών σε κάποιες τάξεις. Υποχρεούται να πάρει πρωτοβουλία. Παράδειγμα 2: Δεν χρειάζεται ένας γονιός να περιμένει ότι στις 8 το πρωί της Δευτέρας θα δώσουν στο παιδί του πλυμένες και σιδερωμένες τις δωρεάν μάσκες. Οι μάσκες θα δοθούν στα παιδιά μετά την προσέλευσή τους, άρα η λογική λέει να έχουν τουλάχιστον μία μάσκα στην τσάντα πριν τον αγιασμό. Παράδειγμα 3: Το υπουργείο Εσωτερικών έδωσε χρήματα και το θεσμικό πράσινο φως για να υπάρχει το απαραίτητο προσωπικό καθαριότητας. Ομως ο δήμαρχος κάθε περιοχής είναι ο τελικός άρχοντας που θα αντιμετωπίσει τις αναποδιές της τελευταίας στιγμής. Θα πρέπει να το κάνει χωρίς να περιμένει εγκυκλίους, σφραγίδες και υπογραφές.
Το διά ταύτα των παραδειγμάτων δεν είναι για να μεταφερθεί το μερίδιο της ευθύνης από το κράτος στους πολίτες. Αυτή είναι ούτως ή άλλως μοιρασμένη. Οι επιδημίες, το λέει και η ετυμολογία τους, συμβαίνουν εν δήμω, εξ ου και απαιτούν τη συνέργεια όλων των πολιτών. Καμία πανδημία στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν αντιμετωπίστηκε χωρίς την ενημέρωση, καθοδήγηση και συνδρομή των κοινωνιών. Ποτέ άλλοτε η δημόσια υγεία δεν εξαρτιόταν τόσο πολύ από την ιδιωτική μας ζωή.
*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση
