ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΜΕ ΙΣΧΥΡΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ. (Ένα παράδειγμα στο Ξυλόκαστρο – Ευρωστίνη).

 Του Γρηγόρη Κλαδούχου
 
 
Αφορμή για το παρακάτω σημείωμα αποτέλεσε η εσωτερική προβολή του τουρισμού ως έσχατο καταφύγιο σωτηρίας. Παράλληλα η φιλότιμη προσπάθεια αναστήλωσης της περιοχής ως τουριστικού προορισμού από το Σύλλογο Ξενοδόχων Δήμου Ξυλοκάστρου Ευρωστίνης. Μετά τις ιδιαίτερες συνθήκες που διαμορφώθηκαν τους τελευταίους μήνες σε ανακοίνωσή του προσανατολίζει στην αντιμετώπιση και προσαρμογή στο περιβάλλον κινδύνου. Αναφέρεται σε ένα μεταβατικό χρόνο, το φετινό καλοκαίρι.

     Το μεγάλο ερώτημα και η μεγάλη απάντησή του είναι η επιτυχία ενός μακροχρόνιου προγραμματισμού, η στρατηγική απόδοση του τουριστικού τομέα. Η απάντηση, βέβαια, προϋποθέτει την κίνηση της κοινωνίας με όλους τους επαγγελματικούς, εκπαιδευτικούς και επιστημονικούς φορείς της.

    Οι τοπικές αυτοδιοικητικές αντιπροσωπεύσεις αδυνατούν να εκφράσουν την καθολικότητα της τοπικής δυναμικής, που μέρος της αποτελεί ο τομέας του τουρισμού, των επιχειρήσεων της

φιλοξενίας. Εδώ και είκοσι χρόνια δεν έχει συζητηθεί στο δημοτικό συμβούλιο το γενικό θέμα του τουρισμού στην περιοχή μας. Μόλις πριν δύο χρόνια παραδόθηκε στον δήμο επιστημονική μελέτη για τον τομέα αυτό. Πέρασε σαν να μην υπήρξε, κανένας δεν θυμάται τα κεντρικά συμπεράσματά της.

    Ο Σύλλογος Ξενοδόχων της περιοχής μπορεί να απευθυνθεί σε όλους τους τοπικούς παράγοντες για μια κοινωνική συμφωνία για τουριστική ελξιμότητα της περιοχής. Μπορεί και πρέπει να αποτελέσει κόμβο ροής ζωτικότητας, να αναλάβει πρωτοβουλία σχεδιαστικών καινοτομιών σε μια κίνηση εμπέδωσης αισθήματος κοινής ευθύνης και κοινωνικής δυναμικής.

 ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΑ ΜΙΑΣ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΙΟΤΗΤΑ, ΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ αλλά και: 

1.     Ποιοι συμμετέχουν – εννοείται ότι κανένας τομέας της οικονομίας δεν μπορεί να κινηθεί από μόνος του και αν συμβαίνει αυτό μιλάμε για δυσπλασίες υπανάπτυξης.

2.     Η συζήτηση πρέπει να περιλαμβάνει το επίπεδο και την ποιότητα των επικοινωνιακών υποδομών και υπηρεσιών.

3.     Η διάκριση των κατηγοριών τουρίστα, εκδρομέα, παραθεριστή με ιδιόκτητο κατάλυμα.

4.     Η εποχή διακρίνεται από την αναζήτηση ποιοτικών σταθερών στην εικόνα, τα σύμβολα, την γνώση, που σημαίνει πολιτισμοποίηση των τοπικών αγαθών.

5.     Ο πολιτισμός πρέπει να ενταχθεί στην επιχειρηματική διάσταση του τόπου και υπηρετικότητα σε αυτόν δεν σημαίνει εργασίες διαφημιστικού γραφείου.

6.     Το τουριστικό παραγωγικό σύστημα αναφέρεται στους τομείς της οικονομίας και την χωροθέτησή του. Απαιτεί την πολυλειτουργικότητα μιας κεντρικής δομής (αποθήκες Φραντζή), και την πολυκεντρική διαμόρφωσή του, την διεύρυνση της μονοκαλλιέργειας παραλία – μπάνια, βουνό – χιόνι (και για το Ξυλόκαστρο – Τρίκαλα και για το Δερβένι – Ευρωστίνη), με το πέρασμα και στην έννοια της χειμερινής πολιτισμικής περιήγησης.

    Τα παραπάνω σημεία έχουν κοινό παρονομαστή την ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΜΙΑΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ για την περιοχή. Δηλαδή, μια συλλογική απόφαση, μια απάντηση στο ποιοι είμαστε, πώς μας βλέπουν και πώς πρέπει να μας βλέπουν οι άλλοι.

Οι άνθρωποι του σχετίζονται με τον τουριστικό τομέα πρέπει να προσεγγίζουν το ζήτημα της επαγγελματικής τους δράσης με μια ευρύτερη κοινωνική διάσταση. Όχι να αυτοδεσμεύονται σε οικονομικές – συνδικαλιστικές οπτικές, αλλά η κεντρικότητα των ενδιαφερόντων τους επιβάλλει την ανάληψη πρωτοβουλιών ΘΕΣΜΙΚΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΜΕ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟ, που τα κοινά αγαθά θα τα επεξεργάζεται και θα προτείνει αξιολογήσεις και κατευθύνσεις  αξιοποίησής τους. Ζούμε στην εποχή της επιστήμης και των προγραμμάτων. Οι αλλαγές στις κοινωνίες, αυτές των «έξυπνων πόλεων», των «έξυπνων περιοχών», απαιτούν αλλαγή σελίδας.

     Είναι καιρός να αντιληφθούμε την ανάγκη μετάβασής μας σε μια έξυπνη ΣΧΕΔΙΑΣΗ ΜΙΑΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ, ΤΗΝ ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΣΕ ΜΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ. Αυτή η κατεύθυνση είναι σαφής επιστροφή στην αυθεντική έννοια του τουρισμού με την δημιουργία ενός πολιτισμικού περιβάλλοντος με βάσεις που θα εξασφαλίζουν διαχρονικότητα. Εφήμερες, ασύνδετες εκδηλώσεις δεν συνθέτουν πολιτισμικό κεφάλαιο. Πολλές πρωτοβουλίες και δραστηριότητες τοπικά, σήμερα, δεν υπερβαίνουν τον ερασιτεχνισμό, αν και διακατέχονται από ευγενικές διαθέσεις. Το λεγόμενο Πνευματικό Κέντρο “Ηλίας Κατσούλης” συμπορεύτηκε με κολακεία κάθε πρωτοβουλίας χωρίς μια δομική πρόταση πολιτιστικής πολιτικής.

     Ένα φεστιβάλ με αξιοποίηση μορφών τέχνης και πόρων της περιοχής πρέπει να ξεκινά από το βάθος της τοπικής μας καταγωγής, από την ιστορία και τον μύθο. Να ενώνει παράδοση και σύγχρονο, με παρεμβάσεις στον οικιστικό ιστό και την καθημερινότητα, να λειτουργεί ως κρίκος σύνδεσης πόλης-ανθρώπων με την τέχνη και το ευρύτερο κοινό. Ανεξάντλητη πηγή αλλά αναξιοποίητη είναι η απόπειρα, που είχε ξεκινήσει πριν μια εικοσιπενταετία από τον Δήμο. Ήταν μια επιστροφή άντλησης εφοδίων ταυτότητας από τους Αριστοναύτες. Τα ΑΡΙΣΤΟΝΑΥΤΕΙΑ ΩΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΘΕΣΜΟΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΤΕΓΗ κάτω από την οποία η περιοχή μπορεί να κωπηλατήσει στα ταξίδια και τους δρόμους της τέχνης, στην απόλαυση των ωραίων του πνεύματος, μια ταυτότητα τόπου, άρνησης της εφήμερης εκτόνωσης. Από αυτή την προβολή των δράσεων θα υπάρξει όχι μόνο ποσοτική αλλά και ποιοτική ελξιμότητα, με θετικά επιδραστικά αποτελέσματα, διεύρυνση των στοιχείων ανταγωνιστικότητας. Επιστημονικές μελέτες αποδεικνύουν την πολλαπλάσια επιστροφή οικονομικού κεφαλαίου σε αναλογία με αυτό που επενδύθηκε σε πολιτισμικά γεγονότα.

    Ο τομέας του τουρισμού, η επισκεψιμότητα θα επανεκκινηθεί από πρωταγωνιστές που θα επιλέξουν νέα σύγχρονα εργαλεία αξιοβίωτης ζωής και παιδείας, που θα απαντήσουν στην ανάγκη του επισκέπτη να καταναλώσει εμπειρίες του “διαφορετικά” και “αλλού”. Αρκεί να ταξιδέψουμε με τους Αριστοναύτες στα βαθιά νερά της έννοιας - ουσίας του αξιοθέατου.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ

Το παραπάνω σημείωμα παρέχει μια διευρυμένη αντίληψη και πρόσθετα εργαλεία σύνταξης μιας πρότασης για τον τουρισμό μιας περιοχής. Χρήσιμο στην κ. Σούκουλη (ομιλία της στην Βουλή), τον υπουργό κ. Δήμα (που θέλει να κάνει φωτογραφικό άλμπουμ για την Κορινθία, τουριστικής χρήσης), την Αντιπεριφερειάρχη τουρισμού κ. Καλογεροπούλου (που επισκέφτηκε πρόσφατα την Κορινθία), την πρόεδρο του ΕΟΤ κ. Γκερέκου, (που σε παρουσία της στην τηλεόραση έδωσε τον περισσότερο χρόνο στα «τραπεζοκαθίσματα»), τον υπουργό Θεοχάρη (που επιθυμεί οι τουρίστες να παίρνουν μαζί τους «ηλιοβασιλέματα γεμάτα αναμνήσεις»), αλλά και σε όσους νομίζουν ότι ο τουρισμός είναι η “βαριά βιομηχανία” με μόνη απόδοση το φιλοδώρημα για τις υπηρεσίες μας.

Γρηγόρης Κλαδούχος – Ξυλόκαστρο 4/6/2020