Του Νίκου Ζάβαλη
"Κορονοϊός" ...είναι μιά
καταιγίδα ,να την εκμεταλλευτούμε και να κερδίσουμε.....
Να αγαπάμε αυτούς που δεν αγαπήθηκαν
,να υποφέρουμε και να συμπονάμε τον πόνο των άλλων .
Να μην με ενδιαφέρει μόνο η δική μου
ευτυχία και καλοπέραση ,αλλά να ζω και εγώ την παγκόσμια δυστυχία και να
συμπονάω και ποτέ και ποτέ...να μην με πιάνει η λησμονιά των άλλων που
υποφέρουν.
Tακτικά μας επισκέπτονται καταιγίδες
,αλλά γρήγορα περνάνε.
Μερικοί τις εκμεταλλεύονται και κερδίζουν,είτε
με ανεμόμυλους ,με ανεμογεννήτριες...είτε με διάφορους τρόπους.
Αλλά και ο αετός ,λένε, ότι γνωρίζει
πότε θα ξεσπάσει η καταιγίδα και ανεβαίνει ψηλά ,και ανοίγει τα φτερά του ,και
αφήνεται στον άνεμο ταξιδεύοντας πιό ψηλά ...και γλεντώντας ...
Έτσι πολλοί άνθρωποι και ζώα
,εκμεταλλεύονται τα δύσκολα της φύσης και κερδίζουν ,γιατί ξέρουν πολύ καλά ότι
τα δύσκολα κάποτε θα τελειώσουν...
Εμάς , μας έχει πιάσει πανικός ,και
πιστεύουμε,ότι ο κορονοϊός, θα είναι μόνιμος μαζί μας.
Όμως , ξεχνάμε ,ότι όλα έρχονται και
παρέρχονται και μένει μόνο η θύμισή τους.
Καλούμαστε όλοι να ζήσουμε την
καταιγίδα του κορονοϊού που έρχεται οσονούπω.
Να μη μας πιάσει κατάθλιψη ,νάχουμε
επιμονή και υπομονή και να παλέψουμε αδελφικά όλοι μαζί για να περάσει και αυτή
η καταιγίδα ,όπως έχουν περάσει τόσες
και τόσες από τη ζωή μας...
Να τηρούμε τις προφυλάξεις που μας
λέει η πολιτεία και νάχουμε ελπίδα ότι όλα σύντομα θα τελειώσουν και θα μπουν
στην ιστορία και θα θυμώμαστε τον αγώνα που κάναμε και εμείς.
Μας χτυπάνε πολλές καταιγίδες στη ζωή
μας ,αρρώστιες ,στεναχώριες ,τραγωδίες ,είναι και αυτά μέσα στο πρόγραμμα της
ζωής.
Να αγωνιστούμε και θα κερδίσουμε
,αλλά και αν δεν κερδίσουμε και χάσουμε,
και τότε κάτι μένει .
Πολλοί από τον πόλεμο μείνανε
ανάπηροι ,δεν τόβαλαν κάτω και μεγαλούργησαν.
Ομως θα μας μένει και η γλυκειά
ανάμνηση ,ότι δεν το βάλαμε κάτω και με όλες τις δυνάμεις αγωνιστήκαμε.
Δυνατός είναι εκείνος ,που πατάει τις
καταιγίδες και τα δύσκολα της ζωής του και ανεβαίνει!!!!.
Νίκος
Ζάβαλης
