Της Κατιάνας Ναυπλιώτου
Την τρίτη Δευτέρα κάθε Ιανουαρίου, η Αμερική θυμάται. Η ανθρωπότητα δακρύζει. Το μυαλό επαναστατεί. Η “Ημέρα Μάρτιν Λούθερ Κινγκ”, πέριξ των γενεθλίων (15 Ιανουαρίου) της εμβληματικότερης μορφής των κοινωνικών δικαιωμάτων που μας χάρισε το παρελθόν, για να μας συντροφεύει στο παρόν, και να ταξιδεύει στο μέλλον, προσφέρεται για να κοντοσταθεί κανείς και να σκεφτεί.
Το πολιτικό σύστημα της Ουάσινγκτον σκέφτεται… έξυπνες ατάκες του ΜΛΚ, πολύ περισσότερο σε μια εκλογική χρονιά σαν τη φετινή, και οι υπόλοιποι αναρωτιόμαστε πόσο διαφορετική θα ήταν η εξέλιξη της ανθρωπότητας, αν ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ δεν είχε χαθεί πρόωρα και βίαια.
Ίσως κανείς δεν το εξηγεί καλύτερα, από μια άλλη εμβληματική φυσιογνωμία, που επίσης χάθηκε πρόωρα και βίαια. Τον Ρόμπερτ Κένεντι, το μυαλό πίσω από τη βιτρίνα της δυναστείας των Κένεντι. Που, στις 4 Απριλίου του 1968, στάθηκε εν μέσω εξοργισμένων Αφρο-Αμερικανών, για να τους ανακοινώσει τη δολοφονία του ινδάλματός τους.
Και με μια ομιλία που έχει καταγραφεί από τους ιστορικούς ως μια από τις σημαντικότερες που εκφωνήθηκαν ποτέ, να ταξιδέψει το μυαλό και την καρδιά τους, ζητώντας τους να αναζητήσουν το σημείο καμπής, ανάμεσα στην οργή και τη γαλήνη.
Να τους προτρέψει να μην παραδοθούν στο μίσος. Αλλά, να κάνουν μια προσπάθεια. Να καταλάβει ο ένας τον άλλο. Για να φτάσουμε στο “εμείς”. Το άλλο… μονοπάτι.
ysterografa.gr
